Ignacy Krasicki, Monachomachia i Antymonachomachia,oprac. Zbigniew Goliński, BN I 197, 1969.WSTĘPI. Poemat kontrowersji.- centrum najpłodniejszego autorsko i wydawniczo pięcioleci poety: „Myszeis” 1775 r., Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki” 1776 r., „Pan Podstoli” część I, 1778 r., „Monachomachia” 1778 r., „Bajki” i „Satyry” 1779 r., „Solenizant”, „Statysta”, „Łgarz”, „Wojna chocimska” oraz „Antymonachomachia” 1780 r.- różne zdania – od F. K. Dmochowskiego, A. Mickiewicza, A. Brücknera, do T. Mikulskiego; od prób deprecjonowania utworu i podważania osobistego morale do gloryfikacji poematu i pochwały dla odwagi cywilnej autora.II. Dzieje tekstu i publikacji.- datę powstania „Monachomachii” wiąże się z pobytem w Berlinie u Fryderyka II w 1776-1777, druk wbrew jego woli, Lipsk 1778, anonimowo, liczne błędy (odpisy).- w „Antymonachomachii” – Jędza-Niezgoda wykradła tekst „Wojny mnichów” do wzbudzenia rozruchów.III. Konfrontacje.- wielokrotnie podejmowana próby zlokalizowania „Monachomachii” na mapie Polski.- dyskutowany stan bibliotek.- przedmiotem głównym poematu – dysputa (bitwa jest jej przedłużeniem).IV. Bohaterowie.- tylko 2 zgromadzenia biorą udział w bitwie: z zakonów żebrzących dominikanie i karmelici, bohaterem jest zbiorowość, słabo zindywidualizowana, w ruchu, można się zgubić.- 9 klasztorów:1. żeński (dominikanki).2. prawdopodobnie jezuici (choć zakon został już rozwiązany) – święta pokora.3. franciszkanie.4. bonifratrzy (ubiór – pasy…).5. Augustianie (synowie Augusta, 23 klasztory w Polsce przedrozbiorowej).6. karmelici.7. dominikanie.8. 9. - kler diecezjalny: ksiądz proboszcz (prałat), ksiądz podkustoszy.- pan wicesgerent – świecki.- dysputa – udział bierny, czynny – bitwa, charakter powszechny – także ojcowie ze wszystkich ośmiu klasztorów, imiona nie służą indywidualizacji, nie odgrywa ona większej roli w konstruowaniu postaci.V. Jedność miejsca, czasu i akcji.- Dmochowski, wydawca „Dzieł” Krasickiego (1802 r.), wprowadził argumenta przed każdą z pieśni poematu.- miejsca akcji zaledwie sygnalizowane, brak konsekwencji: 2 klasztory, epizodycznie mieszka-nie wicesgerentowej i zakrystia.- czas akcji: świt – zmierzch.- akcja: równolegle w obu klasztorach, potem w jednym z nich.VI. Komizm – parodia.- komizm satyryczny i humorystyczny.- konfrontacja wyobrażeń o życiu duchownych z rzeczywistością, satyryczność: dostojeństwo zwyczajnych i banalnych zachowań mnichów.- oksymorony: łby – mądrość.- imiona, parodie przemówień, zagęszczenie stylu panegirycznego i retorycznego (parodie).VII. Rodowód.- poemat heroikomiczny: „Batrachomiomachia”...

Pokaż całe wypracowanie