Muzyka. Muzyka towarzyszyła człowiekowi od samego początku jego istnienia. Dźwięki śpiewu ptaków, odgłos szumu wiatru, upadające naczynie, skwierczenie rozpalonego ogniska. To dało pierwotne podwaliny muzyce. W czasach prehistorycznych grano na muszlach i piszczałkach wykonanych z kości. Muzyka towarzyszyła tańcom i ceremoniom religijnym. A w starożytnych: Mezopotamii, Egipcie, Indiach, Chinach i Grecji słuchano muzyki również dla przyjemności. Muzykę zaczęto zapisywać w starożytnej: Mezopotamii, Egipcie i Grecji, a specjaliści uważają nawet, że znaleźli zapisany fragment muzyczny - hymn, pochodzący z Sumeru sprzed 3000-5000 lat p.n.e. Pierwszy kompletny utwór muzyczny, który zachował się do naszych czasów, datowany jest na IX wiek. Człowiek od zawsze również lubił estetykę i piękno otaczającej go harmonii. Ludzie zawsze mieli potrzebę oglądania i słuchania piękna, domagali się artyzmu i bardziej wybitne jednostki tworzyły go. Czym jest muzyka? Jest to sztuka organizacji struktur dźwiękowych w czasie. Jedna z dziedzin sztuk pięknych, która wpływa na psychikę człowieka przez dźwięki. Kiedy myślę o muzyce mam na myśli wielkie dzieła Bacha, Mozarta, Vivaldiego. To oni tworzyli sztukę, tworzyli coś za co dziś ludzkość jest im wdzięczna, co dziś możemy podziwiać. Słuchamy takich utworów jak: „Eine klenie nacht musick” i podziwiamy. Zamykamy oczy i przenosimy się w inny wymiar, nie koniecznie w ten barokowy. Ale piękna sztuka muzyczna to nie tylko barok. Nie możemy zapomnieć o jednym z naszych wybitnych sztukmistrzów fortepianu Fryderyku Chopinie. Muzyka ery romantycznej, nostalgiczna, tęskniąca „do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych”. Kolejnym wybitnym polskim muzykiem i kompozytorem był Ignacy Jan Paderweski. Zyskał ogromną popularność nazywany był największym ze wszystkich, mistrzem, królem pianistów, czarodziejem klawiatury. Idąc w dalej w moich rozmyślaniach mam przed oczyma wielkie zderzenie… dochodzimy w tym miejscu do czasów już najnowszych i mamy… muzykę. Jaką? Dziś muzyką nazywamy wszystko co trwa przeciętnie 3,5 minuty i jest w miarę rytmiczne… utworem muzycznym nazywamy najpopularniejszą piosenkę zespołu Weekend „Ona tańczy dla mnie” składających się z dokładnie trzech taktów zmieniających tylko tonacje oraz takim samy mianem utworu muzycznego nazywamy utwór „Storm” wykonywany przez niezwykłą skrzypaczkę i kompozytorkę Vanesse – Mae Vanakorn Nicholson. To zderzenie jest oczywiście skrajne ale które z tych skrajności jest prawdziwą sztuką, a które kiczem? Jednak rozprawa jest nie o tym. Muzyka jako sztuka jest czymś więcej zatem niż zwykłe odśpiewanie i odegranie dźwięków. Dla mnie sztuka ma nieść za sobą nie tylko bogactwo doznań słuchacza, ale również wartości estetyczne i wartość artystyczną. Ma być doznaniem, muszę czuć że obcuję z czymś niezwykłym, z mgłą, z delikatnym puchem, z pięknem i czarem dźwięków. Zamykam oczy i czuję jak każdy milimetr mojego ciała odpręża się, przeżywa treść utworu. Muzyka jako rozrywka. Pojęcie dość płynne i abstrakcyjne. Dla każdego człowieka inaczej pojmowane. Kiedy mowa o muzyce rozrywkowej mamy na myśli muzykę popularną. Pop, rock, pop – rock, hip – hop, reggae, disco, Italo – disco, można wymieniać w tym miejscu gatunki muzyczne, w każdych z nich znajdą się utwory o walorach sztuki i kicz. Muzyka rozrywkowa lat 50’ – 69’ bo od tego trzeba by tu zacząć zawiera w swoich treściach cos niezwykłego… rodzący się w USA i krajach zachodnich nieśmiało roc&roll, który w Polsce nazwany został bigbitem. Czarnobiałe nagrania, grupka mężczyzn w identycznych garniturach i lekko przykrótkich spodniach na kant. Rock&roll miał dać nową jakość, miał dać rewolucje muzyczną, wyzwolić słuchaczy i samych artystów spod jarzma rutyny. Kolejny okres w muzyce to lata 70 – 80. Era rocka i punk – rocka. Powstawanie kapel takich jak AC/DS, Led Zeppelin, Pink Floyd, The Rolling Stones, Aerosmith i wielu innych. Ostre gitarowe granie, ciekawa warstwa tekstowa i muzyczna, miała dać wolność słowom, myślom, czynom. Niewątpliwe udało się. Nowa jakość zrodziła w muzyce lekki powiew romantyzmu. Okres początku lat 80’ to New Romantic… Sztandarowa muzyka i moda lat 80. kojarzona z muzyką synthpop i specyficzną modą na makijaże, ekskluzywne ubrania, garnitury, krawaty i szpiczaste buty (u kobiet obowiązkowo na szpilkach). Najbardziej charakterystyczną cechą muzyki new romantic było szerokie wykorzystanie instrumentów elektronicznych, a w szczególności syntezatorów. Muzykę i tekst w utworach new romantic charakteryzował specyficzny romantyczny nastrój. Nowoczesne (najczęściej syntezatorowe) i bogate w przestrzenne efekty brzmienie było przyjemne w odbiorze i sprawiało, że noworomantyczne utwory chętnie były wykorzystywane w dyskotekach. Muzyka którą uznajemy za sztukę i muzyka którą uznajemy za rozrywkową mają dawać odprężenie, inne spojrzenie na rzeczywistość. Co różni muzykę rozrywkową od muzyki jako sztuki? Zauważam powszechność popkultury i kicz, który wgryza się wszędzie (film, malarstwo, fotografia ect.). powszechność to coś co jest zwykłe, powszednie, co jest komercyjne i ławto dostępne. Widzę również powtarzalność w muzyce rozrywkowej. Popularny muzyk kompozytor i producent muzyczny o pseudonimie Pitbull przerabia cały czas stare utwory, klasykę (M. Jacksona, Aha, Kaoma i wielu innych). Czy on tworzy sztukę czy masakruje sztukę. Nie chcę na tym opierać swoich przemyśleń. Jednak dla mnie sztuka niech pozostanie sztuką, klasyka klasyką, a kicz niech dalej pławi się w swoim kiczu, tylko niech nie dotyka sztuki. Muzyka zwana sztuką jest mniej powszechna, zaspokaja tylko wysublimowane gusta, jest innowacyjna i niepowtarzalna.