Królowie angielscy byli największymi wasalami króla francuskiego. Po 1214r. Francja zbiera kolejne swoje tereny i tworzy monarchię Kapetyngów. Flandria związana jest gospodarczo z Anglią.

Wszystko dobrze funkcjonowało dopóki Filip Piękny mógł wyznaczyć następcę tronu. Jego pierwszych trzech synów zmarło bezpotomnie, ostatni zostawił po sobie niemowlę, które również zmarło. Jednak pomimo niechęci francusko-angielskiej córka Filipa IV Pięknego Izabela wyszła za mąż za króla angielskiego.Z tego związku narodził się syn Edward. 
Gdy wygasła główna linia Kapetyngów rozpoczęły się dyskusje a temat kandydowania do tronu poszczególnych osób. Tylko linia męska we Francji mogła dziedziczyć tron. Po kądzieli (po matce) dzieci nie miały takich praw. 

W 1337r. wybrany zostaje nowy władca francuski z dynastii Walezjuszy (boczna odnoga). Przybiera imię Filipa VI. Początkowo Edward III złożył hołd lenny Filipowi VI z terenów Gujenny (jedyny teren angielski na ziemi francuskiej). Rok później wycofał się i zaczął rościć sobie prawa do tronu francuskiego. Trzeba uderzyć w czuły punkt – Flandrię i nałożyć embargo na towary flandryjskie. Zbuntowano się przeciwko królowi francuskiemu. W 1338/37r. oficjalnie rozpoczyna się wojna stuletnia. Początkowo nie było wielkich działań wojennych. Dopiero 1340r. przyniósł potyczkę – bitwę pod Sluys (bitwę morską pomiędzy flotą angielską i francuską), którą wygrali Anglicy. Kolejnym etapem potyczek była bitwa pod Crecy, w której łucznicy angielscy pokonali francuzów. Znowu ustały działania. W Europie rozszalała się dżuma (dokładnie w południowej i zachodniej części Europy, a także część Skandynawii, omijając Polskę). Do 1350r. zginęła 1/3, w tym król francuski. Władzę przejął Jan II Dobry. W 1356r. Francuzi zostali pokonani w bitwie pod Poitiers, a Jan dostał się do niewoli angielskiej. Zażądano okopu. Władza we Francji przeszła w ręce Stanów Generalnych. Delfin Karol chciał zebrać pieniądze podatkami i po raz kolejny rozpoczęły się w 1358r. bunty chłopów przeciwko feudałom., tzw. ŻAKERIA lub KUBUSIADA (fr. jacquerie - rozruchy chłopskie od Jacques Bonhomme - Kuba prostaczek, pogardliwe określenie chłopów francuskich). Feudałowie angielscy pomogli Francuzom w tłumieniu żakerii. Liczyło się jedno – „bić chłopów”, pomimo sporów. W 1360r. doszło do porozumienia angielsko-francuskiego.Jan wrócił do Francji, aby zebrać okup, ale nie udało mu się to i zmarł w niewoli w 1364r., a Anglicy dostali Akwitanię, bezpośrednio dostał ją Czarny Książę Edward. Francja była pogrążona w sporym kryzysie. Anglicy w tym czasie (czyli w latach 70-tych) również zmagali się z różnymi ruchami społecznymi. Szybciej „pozbierała się” Francja. Ziemię Karola V wyszły z kryzysu. Czarny Książe w dalszym ciągu nie mógł uspokoić sytuacji na terenie Andegawenii (Anjou) i Akwitanii, gdzie mieszkańcy zbuntowali się przeciwko niemu i dostali wsparcie Karola V. a nowo rozpoczęła się wojna. W 1375r. rywalizację wygrał Karol V. Podpisano pokój. Podpisany pokój oznaczał klęskę anglików oraz utratę terenów, co przyspieszyło śmierć Edwarda III i Czarnego Księcia. Zmiana nastąpiła także we Francji, gdzie w 1380r. zmarł Karol V i zostawił po sobie nieletniego syna Karola VI, który był dzieckiem – regencję powierzono Filipowi Śmiałemu. Szybko okazała się, że Karol VI był szalony. Rozpoczęła się walka o to, kto ma rządzić. Walczyli Burgundczycy z Armaniakami. Kiedy oni kłócili się ze sobą we Francji, w Anglii postanowili to wykorzystać. Henryk V dogadał się z Burgundczykami i najechał Francję. W 1415r. pod Azincourt Anglicy pokonali Francuzów. Pięć lat później w 1420r. podpisano ugodę pod Troyes, w wyniku której król Anglii zostawał regentem we Francji. Nie wszyscy Francuzi godzili się na taki stan rzeczy. Pod koniec lat 20-tych, gdy władze w Anglii objął król angielski Henryk VI, Joanna d’Arc zgłosiła się do oficjalnego następcy tronu Karola VII, że miała wizję, w której Karol powinien się koronować i rozpocząć walkę z Anglikami, ponieważ tak chce Bóg. W 1429r. Karol VII koronował się na króla Francji i tym samym zaczął się bać, iż Joanna może go z tego tronu obalić, więc została ona oskarżona o czary. W 1453r. kończy się wojna stuletnia. Anglicy utracili prawie wszystkie tereny kontynentalne. Pozostał im tylko Calais Port. „Wojna Dwóch Róż”Po wojnie rozpoczął się w Anglii jeszcze jeden konflikt dotyczący rywalizacji o opiekę nad koroną angielską. Wzięły w nim udział dwa rody: ród Yorków oraz ród Lancasterów. Konflikt nazwany został „Wojną Dwóch Róż”, ze względu na kwiaty w herbach obydwu rodów – Lancasterowie: róża czerwona to jeden ze starszych rodów angielskich, boczna linia Plantagenetów; Yorkowie: róża biała, młodsza gałąź. Ta wojna trwała od 1455-1480r. i przyczyniła się do prawie całkowitego wyginięcia obu rodów. W 1480r. to Henryk Tudor objął tron, kończąc rywalizacje