1.Miłość ponad wszystko – uczucie miedzy tytułowymi bohaterami „Tristana i Izoldy”.

„Dzieje Tristana i Izoldy” to utwór średniowieczny, zaliczany do kategorii tzw. chansons de geste, czyli powieści o czynach. Dotyczyły one rycerzy i ich poczynań, wierności rycerskiemu kodeksowi, a także miłości. Tristan był synem siostry króla Kornwalii Marka i dzielnego króla Riwalena. Jego imię oznacza po łacinie „smutny”. Osierocony chłopiec wychowywany był i uczony rycerskiego rzemiosła przez marszałka Rohalta i giermka Gorwenala. Poza niezwykłymi talentami rycerskimi, Tristan świetnie polował, a także grał na harfie i pięknie śpiewał. Wyrósł na pięknego, doskonałego rycerza, bliskiego średniowiecznemu ideałowi. Izolda, zwana Jasnowłosą, była córką króla Irlandii, siostrą Marchołta, którego zabił Tristan. Gotowa była pomścić swojego brata. Miała zostać żoną króla Marka, a zadaniem Tristana było eskortowanie jej na dwór władcy. Wraz z Izoldą i Tristanem na statek wsiadła wierna służąca Brangien, która omyłkowo podała parze napój miłosny, przeznaczony dla króla Marka i jego narzeczonej. Odtąd Fatum zmieniło zupełnie i skomplikowało losy bohaterów. Ich miłość stała się faktem. Kochankowie uciekli, tułali się i kryli po lasach, nieważne było dla nich już nawet słowo dane przez Izoldę i wierność oraz przyjaźń Tristana wobec króla Marka. Władca nakazał ich ścigać. Przygotował nawet dla nich stos, ale głębokie uczucie dwojga młodych ludzi w końcu go wzruszyło, darował im winy i odtąd służył pomocą. Wtedy to kochankowie postanowili wynagrodzić królowi cierpienia, Tristan udał się na tułaczkę, a Izolda wróciła do męża. Jednak ich miłość trwała nadal. Pewnego razu Tristan został ranny, a uznawszy, że tylko widok ukochanej może przywrócić mu zdrowie, wezwał do siebie Izoldę Jasnowłosą.