Polityka bezpieczeństwa państwa, rozumiana jako element całkowitej polityki państwa dotyczącej zagadnień związanych z tworzeniem i wykorzystaniem potencjału obronnego w celu zapobiegania i przeciwdziałania różnego rodzaju zagrożeniom, koncentruje się przede wszystkim na dążeniu do zapewnienia swego bezpieczeństwa i suwerenności. Takie cele postawiła sobie także i Ukraina. Pierwszym w chronologii dokumentem szczegółowo odnoszącym się do zagadnień dotyczących bezpieczeństwa państwa jest „Wojskowa doktryna Ukrainy” przyjęta 10.10.1993 r. Doktryna Wojenna jest integralną częścią przyjętej 16.01.1997 r. „Koncepcji bezpieczeństwa narodowego Ukrainy”. Ta koncepcja bezpieczeństwa stanowi podstawę prawa działalności organów władzy państwowej, instytucji o charakterze polityczno-wojskowym oraz władz samorządowych w zakresie bezpieczeństwa narodowego. Po przystąpieniu do programu Partnerstwo dla Pokoju w 1994 r., pogłębienie kontaktów i współpracy z NATO pozwoliło Ukrainie na szerokie korzystanie z rad i praktycznego wsparcia. Współpraca została zintensyfikowana poprzez podpisanie Karty o szczególnym partnerstwie pomiędzy Organizacją Traktatu Północnoatlantyckiego a Ukrainą w 1997 r. Rok później stworzono Wspólną Grupę Roboczą ds. Reformy Systemu Obronnego, aby ułatwić konsultacje i praktyczną współpracę w zakresie zagadnień związanych z reformą sektora obronności i bezpieczeństwa. Doktryna wojenna stanowi, że Celem i racją stanu Ukrainy jest prowadzenie niezależnej polityki bezpieczeństwa, opartej na następujących zasadach:

• przeciwstawianiu się dyktatowi Rosji we Wspólnocie Niepodległych Państw oraz zacieśnieniu współpracy wojskowej -strategicznym zadaniem państwa w dziedzinie obronności jest ochrona suwerenności i politycznej niezależności, zapewnienie terytorialnej integralności i nienaruszalności granic. Ma również charakter obronny, a Ukraina wychodzi z założenia, że nie jest potencjalnym przeciwnikiem żadnego konkretnego państwa. Z kolei potencjalnym przeciwnikiem Ukrainy ma być to państwo, którego polityka w sposób ciągły stwarza dla niej militarne zagrożenie, prowadzi do ingerencji w jej sprawy wewnętrzne i jest wymierzona przeciwko jej integralności terytorialnej i interesom narodowym. -Ukraina wyrzeka się roszczeń terytorialnych wobec innych państw i odrzuca tego rodzaju pretensje wobec siebie. -Szanuje suwerenność państwową i polityczną niezależność innych państw. -Dąży do rozwiązywania konfliktów między narodowych wyłącznie środkami politycznymi, zgodnie z normami prawa międzynarodowego. -Zakazuje też użycia sił zbrojnych do wykonywania zadań politycznych państwa. -zakłada utrzymanie potencjału wojskowego na poziomie gwarantującym samowystarczalność obronną Koncepcja bezpieczeństwa z 1997 r. wymienia:
• stworzenie społeczeństwa obywatelskiego, -zwiększenie efektywności działania organów władzy państwowej i samorządu terytorialnego,
• rozwój instytucji demokratycznych dla zapewnienia praw i wolności obywateli; -zapewnienie przyjaznych stosunków między różnymi narodowościami i przysługujących im praw, politycznej i społecznej stabilności;
• zagwarantowanie suwerenności państwa, terytorialnej integralności, -skuteczniejszego i bardziej przejrzystego kształtowania budżetu oraz planowania obronnego oraz we wzmacnianiu stosunków cywilno wojskowych, w tym zwiększaniu roli cywilów w ukraińskich strukturach obronnych -wspierane poprzez zorganizowane doradztwo w zakresie redukcji sił zbrojnych, ich konwersji i profesjonalizacji oraz tworzenia sił szybkiego reagowania obejmują także wsparcie dla ukraińskiej straży granicznej oraz oddziałów zależnych od Ministerstwa Spraw Wewnętrznych -Szkolenie i edukacja są kluczowymi elementami procesu transformacji systemu obronnego. -zwiększenie konkurencyjności gospodarczej i zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego.
• po odzyskaniu niepodległości Ukraina przekształciła się w Państwo bezatomowe.