Utworem, który w całości oparty jest na motywie podróży jest powstała w VIII w. p.n.e.Odyseja Homera. Ten 24 księgowy poemat zawiera opis dziesięcioletniej wędrówki Odysa spod Troi do rodzinnej Itaki w czasie, której przeżywa niezliczoną liczbę przygód. Walczy z bogami, cyklopami i przeróżnymi stworami spotykanymi na kolejnych wyspach. Stawia czoła nawet tak wielkiej sile jaką jest zmysłowa miłość. Z wszystkich tych potyczek wychodzi zwycięsko, choć ponosi także pewne ofiary. Wielokrotnie cierpi głód, giną jego przyjaciele i towarzysze broni. W końcu dociera do domu gdzie znajduje szczęście. Jednak czy Homerowi chodziło jedynie o stworzenie ciekawej „książki do poduszki” – nie sądzę. Te w dużej części baśnie i podania spotykane w wierzeniach ludowych są jedynie pretekstem do rozważań nad tragiczną konstrukcją ludzkich losów poddanych dyktatowi bezwzględnych bogów. Zadają pytanie czy głoszona ponad dwa tysiące lat późnej przez Kalwinistów teoria „predestynacji” jest rzeczywiście prawdziwa i czy należy walczyć o swój cel mimo iż sytuacja wydaje się być beznadziejna. Wydaje mi się, że Homer w pełni poparłby Erazma z Rotterdamu głoszącego filozofie: „Dla chcącego nie ma nic trudnego.” Przecież w końcu Odys dociera do Itaki, pokonuje wolę bogów.