W epoce romantyzmu miłość zajmowała wyjątkowo ważne miejsce. Poeci romantyczni uważali ją za nadrzędną wartość, stała się bardzo częstym tematem ich utworów. Przemieniała człowieka i świat przez niego widziany, była wspaniałym uniesieniem, rozkoszą i pasją, w której człowiek bez reszty się zatracał. Niezależnie od tego czy przynosiła szczęście, czy była źródłem cierpienia. Wartość stanowiło samo uczucie, które ogarniając dwoje ludzi, jest tak silne, że nie można go niczym przemóc z niczym porównać. Wiele utworów , których motywem stała się miłość napisał nasz wieszcz Adam Mickiewicz. Jednym z najbardziej znanych, spopularyzowanych przez Marka Grechutę, jest wiersz „Niepewność” . Poeta punktem poetyckiej refleksji czyni autentyczne uczucie jakim obdarzył miłość swojego życia Marylę Wereszczakowną. Przyznaje, że gdy ukochanej długo nie widzi czegoś mu brakuje ,pożąda jej widoku i obecności, choć nie wzdycha i nie płacze, kiedy jej nie ma obok., co chwilę staje jej obraz w jego pamięci. Gdy jej nie ma obok niego, mimowolnie , jakby wbrew samemu sobie w myślach idzie do niej .Mówi że życie by dla niej oddał ,gdyby tego było trzeba " do piekieł by wstąpił" by tylko zapewnić jej spokój. Miłości wypełnia wszystkie myśli ludzkie. Jest największą namiętnością człowieka, kieruje jego życiem . Tylko ona nadaje mu prawdziwy życiu sens, wypełnia je głęboką treścią. Do dziś dla wielu żywa pozostała romantyczna wiara w wielką i wspaniałą miłość, bez której człowiek nie może żyć.