Polska i Polacy w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego. Przedstaw problem na podstawie analizy sceny 37 aktu III.

Zagadnienia dotyczące Polski i Polaków to ważny motyw literatury narodowej, szczególną rolę odgrywał w specyficznych momentach dziejowych, powstawały wtedy powieści ku pokrzepieniu serc, a poezja wzywała do walki o wolność i podnosiła na duchu. Portret ojczyzny i społeczeństwa nie był niezmienny, a na jego kształt miała wpływ przede wszystkim historia, to ona sprawiała, że narodowy wizerunek był skrajnie różny, od samouwielbienia i mitologizacji do wytykania wad i bolesnych rozważań, twórcy próbowali krytycznych ujęć, Polska przestawała być mitem o świetności.

Zagadnienia dotyczące Polski i Polaków to ważny motyw literatury narodowej, szczególną rolę odgrywał w specyficznych momentach dziejowych, powstawały wtedy powieści ku pokrzepieniu serc, a poezja wzywała do walki o wolność i podnosiła na duchu. Portret ojczyzny i społeczeństwa nie był niezmienny, a na jego kształt miała wpływ przede wszystkim historia, to ona sprawiała, że narodowy wizerunek był skrajnie różny, od samouwielbienia i mitologizacji do wytykania wad i bolesnych rozważań, twórcy próbowali krytycznych ujęć, Polska przestawała być mitem o świetności.

Pisarze polscy ostrzej wypowiadają się o Polakach jako narodzie, Polska - ojczyzna, traktowana jest z większym szacunkiem, to matka, święta rzecz. W ujęciach krytycznych lub ironicznych ciężar winy spoczywa na narodzie. Sama Polska nigdy nie przestała być świętością w literaturze polskiej.

„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego to jedno z ważniejszych rozważań na temat polskiego społeczeństwa, to rzeczywisty obraz ówczesnego narodu oraz rozliczenie z błędów i solidaryzmu. Utwór odpowiada na pytanie czy ówcześni Polacy zdolni są podjąć walkę narodowowyzwoleńczą, czy potrafią się zjednoczyć.

Wyspiański poddał ocenie święty mit narodowy, wedle którego, kiedy nadejdzie odpowiedni moment dziejowy, naród powstanie i odzyska wolność. Został on zrealizowany w „Weselu” poprzez zaaranżowanie akcji powstańczej, kończy się ona całkowitym fiaskiem. O niepowodzeniu powstania zadecydowała niemoc, brak porozumienia, a szansa została zaprzepaszczona, gdyż oba stany zawiodły.

Inspiracją powstania utworu było wesele poety, Lucjana Rydla ożenionego z Jadwigą Mikołajczykówną, chłopką z podkrakowskich Bronowic Małych. Na wesele przybyli goście z Krakowa, głownie reprezentanci świata artystycznego oraz zaproszenie mieszkańcy Bronowic. Ślub Pana Młodego z prostą kobietą był idealnym powodem do przedstawienia dwóch najliczniejszych warstw społecznych: inteligencji i chłopów, ukazania niemożności ich porozumienia się, obalenia stereotypu solidarności społecznej, pokazania niedojrzałości Polaków wskazania że małżeństwa pańsko-chłopskie były efektem panującej wówczas ludomani, a nie przejawem braterstwa obu klas.

Polacy według Wyspiańskiego to naród pełen wewnętrznych podziałów, skazany na ofiarę życia w walce o ojczyznę. Bohaterowie w „Weselu” mówią wiele o ideałach, jednak to tylko puste słowa. W rzeczywistości na wielkie czyny brakuje im wiary i sił, są pogrążeni w niemocy i nie dorośli do powstania narodowego. Chłopom brakuje przywódców, natomiast inteligencji ducha walki. Wyspiański dostrzegł ten złożony problem i pokazał go na przykładzie zachowań swych bohaterów, jednocześnie charakteryzując dwie warstwy społeczne.

Wydawać by się więc mogło, że podczas bronowickiego wesela nastąpiło symboliczne „zbratanie” tych dwóch klas, połączenie odmiennych do tej pory środowisk.