W obydwu utworach Witolda Gombrowicza „ Trans-atlantyk „ i Juliana Tuwima „Kwaty polskie” można dostrzec diametralnie różniące się postawy wobec polskości i stosunku do swojej ojczyzny. Pomimo iż obydwoje autorów stworzylo swe dzieło w podbnym czasie (XX wiek), utwór Juliana Tuwima jest poematem dygresyjnym w, którym oprócz fabuły pojawiają się rozmaite – liryczne , opisowe i satyryczne dygresje należy do epoki romantyzmu. We fragmencie powieści „Trans- Atalntyk” przedstawiona jest scena przybicia głównego bohatera , którego możemy utożsamiać z Witoldem Gombrowiczem do Brazyli. Już w pierwszej scenie , gdy bohater schodzi na ląd , jak sam podkreśla dopiero m gdy dobrze się oddalił odwraca się za sibie i patrzy na okręt wypełnionego rodakami. Jest to moment przełomowy w którym bohater ujawnia swój stosunek do własnej ojczyzny, poprzez wygłoszenie monologu , którego adresatami są rodacy, pomimo iż nie mogą go usłyszec . Monolog wewnętrzny bohatera przepełniony jest ironia i groteską , Już w pierwszy zdaniu można odczuc jego rozgoryczenie i złość. Swoja postawę buntu i bluźnierstwa bohater wyraża poprzez desakralizacje pojęcia narodu polskiego, który silnie związany był ze swoja religią od prawie tysiąca lat, poprzez użycie oksymoronu – zestaienia słów „ płyńcież wy do Narodu Waszego swiętego , chyba przeklętego. Kolejnym przykładem odcięcia się bohatera od tradycji polskości jest wyklinanie natury , tak sentymentalnie podkreślonej w polskiej epopei Adama Mickiewicza „ Pan Tadeusz”.
W kolejnych zdaniach bohater uznaje narodowość polskąm jako rodzaj zniewolenia porównując polske do Cudaka , który nie pozwala wam ani , życ ani zdechnąc, a na zawsze was między bytem i niebytem trzymał. Postawa taka może być wynikiem , nie zrozumienia i braku docenienia Gombrowicza jako autora we własnym kraju, który między iinymi daltego udal się na emigracje. Koncząc swój monolog bohater symbolicznie odwracając się plecami do okrętu , odcina się od tradycji i ojczyzny, rozpoczynając nowy etpa w zyciu xD. Julian Tuwim w utworze „Kwiaty polskie” przedstawia inny obraz polskości i stosunku do tradycji. Podmiot liryczny przeciwnie do Witolda Gombrowicza wyraża uczuciowy związek z ojczyzn, przepełnioną miłością i przywiązania. Widoczny jest to w pierwszym zdaniu „ My country is my home” , w którym p.l nawiązuje do toposu ojczyzny jako domu, pełenego poczuciem bezpieczeństwa, szczesciem miłością. Takiemu domowi przeciwstawia inne kraje , porównując je do hoteli , w których można poczuć się dobrze i komfortowo , ale nigdy nie zastapia wlasnego kraju , zgodnie z frazeologizmem wszedzie dobrze , ale w domu najlepiej. W dalszej cześci p.l poprzez gradaci, czyli uporządkowanie w kolejności ronacej albo malejącej składników wypowiedzi , w tym rpzpadky malejącej sprowadza w metaforze ojczyzny jako szuflady, licznie wyliczając co się w niej znajduje. Sa to przedmioty roznego radzju, małe , wieksze, przydatne, nieprzydatne , Większosc z nich stanowią historie posiadcza np., bilet na dworzec, brazowe pioro z napisaem „Zakopane”. W tym przedmiotach p . l widzi całe swoje życie. Nawołuje do niepozbywanie się ich , trzymania . W ten sposób nie odwraca się od tradycji, Jest ona dla niego ważna , gdyz wg p . l tworzy ona tożsamość: ‘ Boś z każdym cząstke przezył i trawsz , nie wiedząc” Jak sam p . ; podkresla postawa przywiązanie do ojczyzny i tradycji jest irracjonalne , bez logiki itd. Jak z ta szuflada , tak z ojczyzna nie nie wyrzucisz , cos ci wzbrania przetrasznac lamus przywiązania. Poprzez uzycia metafory autor chciał podkreśli jak trudne do zdefiniowanie pojecie ojczyny . JEdnoczesnie p.l chroni się przed wysmianiem iż jest przestarzały i zabobonowaty, pytając zabobon mowisz? Tak zabobon , ludzie iczenia zwa to mitem . W ten sposób podkersolone jest nie odpychanie się od tradycji itd. NA koncu fragmentu p.l pokazuje ze ojczyzna jest trudnym pojeciem do zdefiniowania, przyjmowac ja można tlyko intuacyjnie , jest to rodzaj pewnego objawienia., „ ze poznasz z echa, zwęszysz z cenia. To ona – twoja – własna życwa.