Aleksy Dawidowski, nazywany Alkiem, to drugi z trzech głównych bohaterów książki pt. „Kamienie na szaniec”. Urodził się 3 listopada 1920 r., a zmarł z rana dnia 30 marca 1943 z powodu rany podczas akcji odbicia Rudego. Alek był harcerzem, sierżantem podchorążym Armii Krajowej.

Chłopak ten był wysoki, szczupły, o niebieskich oczach i płowej czuprynie, zawsze uśmiechnięty i często wpadający w zachwyt. Ukończył jedną z najlepszych warszawskich szkól – gimnazjum im. Stefana Batorego. Alka cechowało zamiłowanie do sportu, był najlepszym narciarzem „Buków”. Jego odwaga często graniczyła z brawurą, nie bał się podjąć żadnego wyzwania. Przykładem może być akcja rozbicia zdjęć, podczas której wjeżdżał w szyby na rowerze i zbił więcej niż miał zaplanowane. Zawsze roztrzepany Alek wyrabiał w sobie takie cechy jak opanowanie i skupienie. Nie wpadał już tak łatwo w panikę, ale potrafił zachować trzeźwość umysłu w trudnych sytuacjach.

Uważam, że Alek był wyjątkową postacią. Dzięki swej postawie, wraz z innymi chłopcami wpisał się w historię Polski. Zawsze chciał być lepszy i codziennie się doskonalił. Nie wpadał w samozadowolenie. Alek jest przykładem prawdziwego patrioty.