Przez miłość zaczynamy żyć i dbać o naszą ukochaną osobę. W imię miłości ta osoba staje się dla nas całym światem. Różne oblicza miłości możemy zauważyć w literaturze. Charakteryzują się one odmiennością. Możemy spotkać miłość piękną, miłość nieszczęśliwą jak i platoniczną. Dzisiaj Państwo poznają różne typy miłości. Każdy lubi czytać o miłości, a tym bardziej słuchać. Bohaterowie literaccy przez miłość przeżywali wzloty i upadki. Miłość wzmacnia oraz degraduje człowieka.Pierwszym utworem jaki omówię będzie legenda o miłości fatalnej, lecz mocnej i trwałej. Historia Tristania i Izoldy reprezentuje niewątpliwie symbol miłości średniowiecznej. Ich miłość jest wywołana przez magiczny eliksir- jedni powiedzą,że to miłość sztuczna, inni,że mimo wszystko miłość i trzeba być z niej dumnym. Ich uczucie jest siłą fatalną, wywołaną przez magiczny napój staje się dla kochanków przeznaczeniem, przed którym nie da się uciec. Jest to miłość wbrew wszystkiemu, wbrew prawu wasala wobec swego króla, wbrew prawu wierności małżeńskiej. Miłość Tristana i Izoldy to miłość nieszczęśliwa wywołana przez diabelski eliksir, który przyczynił się do ich namiętności. W Tristanie i Izoldzie wybuchła wielka miłość w której zostali uwięzieni . Kochankowie próbowali się z niej uwolnić lecz bez rezultatu. Siła wyższa eliksiru była mocniejsza. Eliksir, który wypili kochankowie jest przyczyną ich tragicznego losu. Jednocześnie usprawiedliwia ich wobec złych czynów, które popełnili. Kochankowie mają świadomość,że ich miłość nie jest prawdziwa, wiedzą,że miłość nie została przez nich wybrana. Lecz kochankowie wierzą,że Bóg weźmie ich w swoją opiekę. Izolda popełniła w imię miłości jeden błąd. Rozdała swoje klejnoty żebrakom, została przez to postawiona przed sąd. Dzięki Bogu nie poniosła żadnych konsekwencji wobec tego czynu. Miłość z eliksiry chroni kochanków pod każdym względem. Unikają spalenia na stosie. Miłość Tristana i Izoldy nie jest miłością idealną, lecz posiada jej niektóre elementy. Są to ludzie młodzi, szlachetni, mają specyficzne usposobienie do siebie, zależy im na miłości. Miłość kochanków poddawana jest ocenie prawom ziemskim, jest potępiana. Ich miłość stała by się idealna po śmierci kochanków, wtedy nie podlegają ocenie. Miłość może trwać wiecznie. Miłość Tristana i Izoldy była miłością nagłą. Kochankowie rozpalili w sobie iskierkę ognia, która przerodziła się w pożar. Miłość ich była bardzo dynamiczna, chwilami piękna. Lecz uczucia nie trwają wiecznie. Uczucie kochanków powoli napotkało przeszkody. Nie ma miłości idealnej, chyba,że po śmierci. Z czasem uczucie Tristan zaczął wątpić w uczucie Izoldy i odwrotnie. Ich uczucie jest miłością tragiczną, wyniszczającą powoli każdego z nich. Możemy nazwać zaprezentowaną miłość miłością fatalną i degradacyjną. Drugą miłością jaką państwu omówię będzie miłość szlachetna i piękna. Miłość w utworze Kamizelka jest miłością idealną . W noweli Bolesława Prusa występuje dwoje ludzi – małżeństwo, które darzy siebie miłością absolutną. W utworze mamy do czynienia z zagadnieniem kłamstwa. Kłamstwo w utworze przybiera postać czegoś pozytywnego. Może nas to dziwić, dlaczego kłamstwo jest cechą pozytywną, lecz w imię miłości można to zrozumieć. Małżeństwo w utworze Prusa oparte jest na bezwarunkowej pięknej miłości. Uczucie zakochanych było przez nich okazywane codziennie, jest to piękny przykład dla każdego z nas. Utwór nazywa się Kamizelka, jest to tytułowa rzecz, która jest bardzo ważnym elementem jak nie najważniejszym oprócz miłość w utworze. Miłość kochanków znamy od początku książki, mamy do czynienia z głębokim ukazaniem uczucia zakochanych. Bohater książki boryka się z problemami zdrowotnymi. Kamizelka nie traktuje jednak jedynie o sile głębokiego uczucia. Kobieta poprzez miłość wiedziała jak postępować. Oszukiwała swojego męża w imię uczucia by nie przejmował się chorobą. Mężczyzna z dnia na dzień chudł. Kobieta w imię miłości każdego wieczoru zwężała kamizelkę by jej ukochany nie zauważył utraty wagi. Jej poświęcenie, trzymanie nerwów na wodzy przyczyniło się do lepszego samopoczucia kochanego męża. Kobieta wiedziała,że przez kłamstwo ulży mu w cierpieniu. W utworze Kamizelka Bolesława Prusa mamy do czynienia z miłością piękną, bezgraniczną, idealną. Każde małżeństwo powinno wspierać się w trudnych chwilach jakie los człowiekowi może spłatać. Kolejną partnerską miłością będzie historia miłości Wertera i Lotty. Przypomina ona wiele innych romansów znanych z literatury, nie tylko romantycznej. Młodzieniec z miejsca poczuł uczucie do kobiety, gdy zobaczył ją po raz pierwszy w leśniczówce. Zafascynowała go nie tyko jej uroda, ale dobroć i opiekuńczość nad młodszym rodzeństwem i schorowanym ojcem. Po raz drugi spotkali się na balu. Wtedy to Werter przekonał się, że dziewczyna odwzajemnia jego uczucie, mimo że jest już prawie zaręczona z Albertem. Młodzieniec przeżywał wówczas najpiękniejsze chwile swojego życia. Wkrótce okazało się, że Werter zakochał się bez pamięci. Nie tylko idealizował w myślach Lottę, ale nie mógł myśleć o niczym innym. Miłość stała się sensem jego życia. Sytuacja diametralnie się odmienia, gdy po sześciu tygodniach nieobecności powraca Albert. Młodzieniec zaczyna odczuwać zazdrość o ukochaną, lecz nie ma odwagi podjąć jakichkolwiek działań i usuwa się w cień. Targany emocjami nie potrafi znaleźć dla siebie miejsca. Wyjeżdża do innego miasteczka, a tam próbuje znaleźć ukojenie w pracy w poselstwie. Początkowo nie może przestać myśleć o Lotcie, aż wreszcie zdaje sobie sprawę, że nigdy nie będzie mógł być z nią. Postanawia zakończyć ten związek i wysyła do kobiety wiadomość o rozstaniu. Przez jakiś czas wydaje mu się, że uporał się z własnymi uczuciami i zapomniał o miłości. Tragizm miłości Lotty i Wertera polegał na tym, że ich uczucie, choć piękne i namiętne, od samego początku skazane było na klęskę. Kobieta nie potrafiła złamać danego słowa narzeczonemu, a Werter nie miał na tyle odwagi, by przejąć inicjatywę. Przez to oboje kochankowie cierpieli wielkie katusze, które w ostateczności doprowadziły do samobójstwa Wertera, a Lottę wpędziły w chorobę. Obojgu kochankom zabrakło odwagi i zdecydowania do tego, żeby zrealizować swoje marzenia. Ich miłość padła ofiarą moralnych konwenansów, romantycznej bierności i apatii. Ostatnim obrazem miłości jaki zaprezentuję Państwu jest miłość Romea i Julii. Cała historia miłosna kochanków zaczyna się na balu w domu Kapuletich. Wtedy po raz pierwszy Romeo podobnie jak Wokulski zauważył Julię, w której zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Byli w sobie zakochani bezgranicznie, byli wpatrzeni w siebie niczym dwie papugi nierozłączki. Nie mogli pokazać tej miłość innym ponieważ ród Julii oraz Romea był skłócony. Bardzo znaną sceną, którą każdy zna jest wyznanie miłości przez Romea pod balkonem Julii. Julia jako kobieta postawiła mu warunki by wyrzekł się swojego rodu a wtedy będą wolni i szczęśliwi. Julia obiecała mu to samo. Romeo oczywiście się zgodził w imię miłości i obiecał być wiernym Julii. Romeo i Julia decydując się na ślub biorą bo bez świadków potajemnie. Romeo popełnia zbrodnię by pomścić śmierć przyjaciela. Po tym czynie kochanek został wygnany z pięknego miejsca jakim jest Werona. Romeo bardzo tęskni za ukochaną Julią. Ojciec Julii postanawia wydać córkę za mąż za Parisa. Udaje się ona po pomoc do Ojca Wawrzyńca, od którego dostaje miksturę, która uśpi ją na dwie doby i sprawi że wszyscy będą myśleli, że umarła. Wieść o śmierci dotarła do Romea, zakochany był bardzo załamany tą wiadomością. Romeo zamierza popełnić samobójstwo, wypiła truciznę. Pewien czas później Julia obudziła się ze snu , ujrzała martwego Romea, pogrążona w rozpaczy wzięła sztylet do ręki i popełniła samobójstwo. Miłość piękna lecz tragiczna.Zaprezentowane przeze mnie miłości można podzielić na miłość tragiczną w przypadku Legendy o Tristanie i Izoldzie, miłości nieszczęśliwej na przykładzie Cierpień młodego Wertera. Miłością idealną i piękna spotykamy w Kamizelce. Natomiast miłość piękna lecz tragiczna została ukazana w powieści pt. Romeo i Julia. Jak widzimy miłość literaturze ukazana jest jako piękna i tragiczna.