Pierwszy List do Koryntian jest jedną z ksiąg Nowego Testamentu. Autorem jest św. Paweł który w tym liście odpowiada na nowiny i pytania, jakie otrzymał od założonego przez siebie Kościoła w Koryncie. Działał tam przez półtora roku, w latach 50-51 po Chrystusie. Po powrocie do Efezu otrzymał wiadomości z Koryntu , ktore nakłodniły go do napisania listu. Czas powstania jest datowany na 57 rok. List składa sie czterech głównych części. Pierwsza część mówi o podziałach w Kościele (1,10-2,16). Św. Paweł wzywa tam to pojednania. Druga część zawiera pytania o zasady życia (5,11-11,1). Kolejna ukazuje pytania o wiarę (11,2-15,58). Ostatnia część stanowi wykład chrześcijańskiej nauki o zmartwychwstaniu. (16). Część trzecia zawiera jedną z najczęściej cytowanych fragmentów Pierwszego Listu do Koryntian. Mianowicie mowa tu o rozdziale trzynastym , potocznie nazywanym “Hymnem o Miłości”. Św. Paweł opisuje w nim miłości ale nie tą ziemską, lecz duchową , która zawiera w sobie cechy miłości ziemskiej. Miłość dla św.Pawła jest czymś najważniejszym. Jest cnotą i częścią budującą świat. Autor pisał, że życie chrześcijańskie bez okazywania miłości jest zaledwie jak “brzęcząca miedź” lub “cymbał grzmiący”. Brak miłości jest równoznaczne z brakiem sensu życia. Według rozdziału trzynastego posiadanie wielkiej wiedzy takiej , która potrafi “góry przenosić” jest niczym jeżeli nie będzie przy tym wiedzieć nic o miłości. Miłość przewyższa wszystko, nawet czyny chwalebne które znajdują uznanie w Biblii, jak jałmużna czy ofiarność charakteryzująca się wydaniem swojego ciała na spalenie.
W dalszej części “Hymnu o miłości”, św. Paweł po ukazaniu tej pierwszorzędnej roli miłości w życiu każdego człowieka, przechodzi do wymieniania epitetów charakteryzujących idealną miłość. Wymienia tam cierpliwość, która pomaga w znoszeniu trudności i jakichkolwiek przeciwności. Uczy jak wytrwale zmierzać do celu. “Miłość łaskawa jest” - łaskawość można uznać jako ludzką życzliwość i dobroduszność. Dalej czytamy , że “Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą”. Jest wolna od grzechu, ktorego korzeniami jest m. in. pycha. Nie jest bezwstydna, przez co możemy zauważyć jej wielki szacunek dla ludzkiej godności i intymności. Nie unosi się gniewem, nawet jeżeli jest to jedyne wyjście z sytuacji. Jest zdolna do przebaczania i zapominania doświadczonych krzywd co sugeruje fragment mówiący o miłości , która “nie pamięta złego”. Bez względu na to czy niesprawiedliwość dotyka przyjaciela czy wroga, nie jest jej przychylna. Jedynie w prawdzie znajduje wszelką radość i szczęście. “Wszystkiemu wierzy”, czego nie można utożsamić z naiwnością gdyż chodzi tu o wiarę w człowieka i jego moralność. “We wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma, Miłość nigdy nie ustaje”, dla niej nie istnieje nienawiść. Jest bezkresna, nie ma początku ani końca. Wersety wcale nie definiują miłości ale jedynie ukazują ją jaka jest w stosunku dla innych ważnych wartości chrześcijańskich. Miłość okazuje się jako podstawa niezbędna do życia każdego człowieka. Autor nie mówi wprost jaka jest miłość, nawet nie nazywa jednoznacznie jej przymiotów.Miłość w “Hymnie o Miłości” przyjmuje postać osobową. Hymn jest jedną wielką pochwałą miłości, więc może dlatego jest to jeden z najpiękniejszych fragmentów Pisma Świętego. Jest on często czytany przy okazji zawierania małżeństwa, będąc drogowskazem dla osób wstępujących w związek małżeński. Miłość urasta w tym pięknym tekście do największej potęgi i wartości. Biblijna miłość ukazuje się najpierw w greckim słowie, jakie ją oznacza “agape”. Jest ona czymś większym niż przyjaźń a nawet większą niż troska o bliskich . Buduje więzi między Bogiem a ludźmi. Przebacza i pokonuje uprzedzenia. Wyraża się w bezwzględnej gotowości do poświęcenia dla innych. Nie sprowadza sie jednak do uczucia. Miłość jest znakiem rozpoznawczym chrześcijan.