Na przestrzeni wieków w razie zagrożeń przywracany był zawsze pierwotny cele państwa, jakim jest zapewnienie ładu, bezpieczeństwa i trwałości państwa. Utrzymanie bezpieczeństwa narodowego, nazywanego również bezpieczeństwem państwa, jest jedną z podstawowych funkcji każdego kraju, obejmującą problematykę przeciwstawiania się wszelkim zewnętrznym oraz wewnętrznym zagrożeniom jego istnienia i rozwoju. Całość ujęcia bezpieczeństwa państwa powinno obejmować aspekty wewnętrzne i zewnętrzne. Jest to uwarunkowane potrzebami bezpieczeństwa wewnątrz struktury społeczeństwa, jak również funkcjonowaniem i ewolucją środowiska międzynarodowego, w którym powstają różnorodne zagrożenia i wyzwania. Biorąc pod uwagę fakt, że powszechnie pojmowane bezpieczeństwo ma bezpośredni związek z zagrożeniami zewnętrznymi, duże znaczenie przypisywane jest polityce zagranicznej kraju w całokształcie przedsięwzięć zmierzających do ochrony jego suwerenności.