" Lalka" Bolesława Prusa napisana była w epoce pozytywizmu . W pozytywizmie najważniejsza ideą była nauka i praca . Jednym z głównych bohaterów tej powieści jest Stanisław Wokulski . Człowiek , który zaczynał pracę w winnicy , który później się wykształcił i dorobił sporego majątku . W podanym fragmencie jest opisana rozmowa Stanisława ze samym sobą . Znajdował się on w teatrze gdzie ujrzał pannę Izabelę , która bardzo mu się podobała i nie mógł oderwać od niej oczu , ciągle na nią spoglądając . Od tej pory odkąd ją ujrzał nie mógł przestać o niej myśleć . To co na początku zaprzątało mu głowę , czyli praca i nauka odeszły na dalszy plan . Teraz interesowała go tylko Izabela Łęcka . Chciał chodzić wszędzie tam gdzie ona . Rozmyślał nad zapoznaniem się z nią . Dla niej był gotów wkupić się w progi arystokracji , gdyż Izabela była arystokratką . Podczas tych rozmyślań porównywał Izabelę do motyla a siebie do robaka . Biedny robak nie może być z tak pięknym motylem jak ona . Odwołując się do całego utworu Wokulski był nieszczęśliwie zakochany w Izabeli Łęckiej . Ona natomiast nie była nim w ogóle zainteresowana . Była egoistką , która myślała tylko o sobie i pieniądzach i nie liczyła się z uczuciami innych . Stanisław doszedł do wszystkiego sam dzięki swojej pracy . Najpierw pracował w winnicy , później studiował . Został nawet zesłany na Syberię gdzie odmroził sobie ręce . Ożenił się z wdową po Minclu , która potem umarła i Stanisław odziedziczył po niej sklep , którym bardzo dobrze zarządzał i się na nim wzbogacił . Mimo tego , iż stał się dość zamożnym człowiekiem ludzie i tak uważali go za człowieka z niższych sfer a zwłaszcza Izabela . Stanisław bardzo zabiegał o względy Izabeli , ta natomiast zabawiała się jego kosztem tak jak innych mężczyzn . Izabela swoimi gierkami potrafiła niszczyć innych . Stanisławowi “wbiła nóż w plecy” i zabawiając się nim a później odtrącając go . Wokulski nie mogąc dłużej męczyć zostawił sklep pod opieka sprzedawcy i wyjechał z miasta . Tak naprawdę nie wiadomo do końca co się stało z Wokulskim , ale prawdopodobnie zginął podczas wybuchu . Moim zdaniem Wokulski stał na pograniczu romantyzmu i pozytywizmu . Był romantykiem gdyż nieszczęśliwie zakochał się w Izabeli Łęckiej , która nie odwzajemniała jego uczucia . A gdy miłość jest nie odwzajemniona to wszystko inne traci sens . Taki sens życia stracił Wokulski . Natomiast jego drugim zamiłowaniem była praca i nauka , której się oddał nie mogąc być z Izabelą , czyli był też pozytywistą . Wokulski żył na przełomie tych dwóch epok .