Niewątpliwie cykl trenów Kochanowskiego jest wyrazem tęsknoty za zmarłą córką. Tak skonstruowane treny stanowią zupełną nowość w literaturze, ponieważ Kochanowski nie tylko poświęcił dziewiętnaście utworów niespełna trzyletniej córce, ale także wszystkie elementy trenu (jako gatunku literackiego) rozłożył na cały tomik poetycki. Mamy więc typową demonstrację żalu po stracie zmarłej, ukazanie wielkości poniesionej straty, pocieszenie i napomnienie. Kochanowski jawi się w Trenach jako ojciec, filozof i poeta, który pragnie zrozumieć sens śmierci i zaakceptować zaistniałą sytuację. Oczywiście często mówi się o kryzysie światopoglądowym w Trenach, o zwątpieniu w filozofię stoicką i w dogmaty wiary. Szczyt owej tęsknoty i smutku przypada naTreny: IX, X i XI. Pocieszenie natomiast przynosi Tren XIX, w którym Kochanowski widzi swoją zmarłą matkę z Urszulką na rękach. Wtedy uświadamia sobie, że dziecko jest bezpieczne, szczęśliwe, a gdy przyjdzie czas, spotka się z nim po drugiej stronie.