Walka z terroryzmem W XXI wieku zwalczanie terroryzmu międzynarodowego to jedno z najważniejszych wyzwań stojących przed państwami w sferze zapewniania bezpieczeństwa narodowego i międzynarodowego. Przełomowym momentem w aktywności społeczności międzynarodowej w odniesieniu do działań w zakresie przeciwdziałania terroryzmowi stał się atak na World Trade Center i Pentagon z 11 września 2001 roku. Spowodował on wzrost poparcia dla idei zwalczania terroryzmu, czego konsekwencją było powszechne poparcie dla działań militarnych USA i ich sojuszników wymierzonych w organizację Osamy bin Ladena i wspierających go talibów. W efekcie tego ataku ministrowie spraw wewnętrznych państw członkowskich Unii Europejskiej, w celu zapewnienia podstawy jednolitego prawodawstwa antyterrorystycznego we wszystkich krajach Unii, przyjęli 20 września 2001 roku, że aktem terrorystycznym są wszelkie celowe akty popełniane przez pojedyncze osoby lub organizacje przeciwko jednemu lub kilku państwom, ich instytucjom lub ludności, w celu zastraszenia oraz poważnego osłabienia lub zniszczenia struktury politycznej, gospodarczej i społecznej kraju. Była to pierwsza międzynarodowa definicja prawna terroryzmu. Terroryzm stał się zagrożeniem o charakterze globalnym. Każde państwo w tym Polska musi posiadać system przeciwdziałania terroryzmowi, który jest częścią narodowej strategii walki z terroryzmem. Jest również zagrożeniem wielopłaszczyznowym , więc jego zwalczanie musi się odbywać na wielu płaszczyznach . Polski system zwalczania terroryzmu oparty jest na czterech etapach działania. Pierwszym z nich jest rozpoznanie zagrożeń terrorystycznych. Odpowiedzialne są za to służby specjalne, które dzielą się na cywilne i wojskowe. Zaliczamy do nich : Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencja Wywiadu, Wojskowe Służby Informacyjne oraz Policję. Kolejnym elementem systemu zwalczania terroryzmu jest przeciwdziałanie. Należy tu wyróżnić służby specjalne ABW, AW, WSI, Policję, Straż Graniczną oraz Biuro Ochrony Rządu. Zwalczenie terroryzmu jest niezbędne dla funkcjonowania systemu. Najważniejszymi służbami, które są odpowiedzialne za zwalczanie aktów terroryzmu są: Policja i jej pododdziały antyterrorystyczne odpowiadające za fizyczną eliminację, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencja Wywiadu, Wojskowe Służby Informacyjne, Siły Powietrzne RP, specjalne jednostki wojskowe, Straż Graniczna, Służba Celna i Generalny Inspektorat Informacji Finansowej. Ostatnią kwestią jest likwidacja i minimalizacja skutków. Katastrofą naturalna lub techniczną może być również zdarzenie wywołane działaniem terrorystycznym. Zarządzanie kryzysowe odbywa się na poziomie powiatowym oraz wojewódzkim. Na poziomie powiatowym osobą odpowiedzialną za działania Centrów Zarządzania Kryzysowego jest starosta lub prezydent miasta, a na poziomie wojewódzkim wojewoda. Często zostaje również powołany sztab antykryzysowy, który podejmuje najważniejsze decyzje polityczne, które mają zmierzać do likwidacji skutków ataku. Do najważniejszych podmiotów organizacyjnych zwalczających terroryzm w Polsce zaliczamy: Minister do spraw Wewnętrznych kieruje działem spraw wewnętrznych w którego skład wchodzą zagadnienia: ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, ochrona granic państwa, kontrola ruchu granicznego i cudzoziemców, zarządzanie kryzysowe, obrona cywilna, ochrona przeciwpożarowa, nadzór nad ratownictwem górskim i wodnym, obywatelstwo. Minister sprawuje nadzór m.in. nad działalnością Policji, Straży granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Obrony Cywilnej kraju oraz Biura Ochrony Rządu. Uzyskane przez te organy i jednostki organizacyjne informacje mogące mieć istotne znaczenie dla bezpieczeństwa państwa, Minister przekazuje niezwłocznie do wiadomości Prezydenta RP i Prezesa Rady ministrów. Kolegium do Spraw Służb specjalnych – działa na podstawie ustawy z dnia 24 maja 2002r. agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu. Do zadań kolegium należy: formułowanie ocen lub wyrażanie opinii w sprawach m. in. kierunków i działań służb specjalnych, projektów, aktów normatywnych i innych dokumentów rządowych dotyczących działalności służb specjalnych. Przewodniczącym Kolegium jest Prezes Rady Ministrów, a członkami są minister właściwy do spraw wewnętrznych, minister do spraw zagranicznych, minister obrony narodowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, szef Biura bezpieczeństwa narodowego. W posiedzeniach uczestniczą także szefowie cywilnych i wojskowych służb specjalnych oraz przewodniczący Sejmowej komisji do spraw służb specjalnych. Kolegium stanowi forum, na którym ustalane mogą być najważniejsze kierunki działania służb specjalnych w relacji z innymi służbami i instytucjami odpowiedzialnymi za bezpieczeństwo państwa . W jej zakresie znajduje się nadzorowanie i koordynowanie działalności cywilnych i wojskowych służb specjalnych oraz działań Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Więziennej, Żandarmerii Wojskowej, inspekcji celnej. Międzynarodowy Zespół do Spraw Zagrożeń Terrorystycznych jest następca Międzynarodowego Centrum do spraw Zwalczania Przestępczości Zorganizowanej i Międzynarodowego Terroryzmu. Został powołany 25 października 2006 roku przez Zarządzenie Prezesa Rady Ministrów. Zgodnie z zarządzeniem do jego zadań należy: monitorowanie zagrożeń o charakterze terrorystycznym, ich analiza i ocena, a także przedstawianie opinii i wniosków dla Rady Ministrów; opracowywanie projektów standardów i procedur w zakresie zwalczania terroryzmu, w szczególności standardów oceny występowania zagrożenia i określania jego poziomu; inicjowanie, koordynowanie i monitorowanie działań podejmowanych przez właściwe organy administracji rządowej, w szczególności w zakresie wykorzystania informacji oraz rozpoznawania, przeciwdziałania i zwalczania terroryzmu; występowanie z wnioskiem do właściwych ministrów w celu podjęcia działań legislacyjnych zmierzających do usprawnienia metod i form zwalczania terroryzmu; organizowanie współpracy z innymi państwami w zakresie zwalczania terroryzmu oraz koordynacja wymiany informacji i organizowanych wspólnych operacji; inicjowanie szkoleń i konferencji dotyczących zwalczania terroryzmu. W skład Zespołu wchodzą: przewodniczący - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz jego zastępcy - Minister Finansów, Minister Obrony Narodowej, Minister Spraw Zagranicznych, Koordynator Służb Specjalnych. Sekretarz - osoba powołana przez przewodniczącego Zespołu. Członkami są : sekretarz lub podsekretarz stanu wskazany przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, Szef Obrony Cywilnej Kraju, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Agencji Wywiadu, Szef Biura Ochrony Rządu, Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, Szef Służby Wywiadu Wojskowego, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, Generalny Inspektor Informacji Finansowej, Szef Służby Celnej. W ramach MSWiA działa Wydział Przeciwdziałania Zagrożeniom Terrorystycznym i Przestępczości Zorganizowanej (WPZTiPZ) Departamentu Analiz i Nadzoru MSWiA. Działa on w obszarze przeciwdziałania, zapobiegania i reagowania na zagrożenia terrorystyczne. Kolejne formy jakie przybierały ciała kolegialne miały stopniowo zwiększające się uprawnienia . Kolejnym dowodem na to jest powołanie Centrum Antyterrorystyczne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Centrum działa na podstawie wewnętrznych regulacji, które nie są publikowane. Zakres jego działań możemy odnaleźć w wywiadzie Krzysztofa Liedela z Podsekretarzem Stanu w MSWiA – Adamem Rapackim. CAT jest centrum koordynacyjnym, które tworzy trzeci krajowy poziom realizacji zadań w zakresie przeciwdziałania terroryzmowi. CAT jest miejscem, w którym przepływ informacji dotyczących wszelkich zagrożeń o charakterze terrorystycznym będzie koordynowany. Jest to centrum, w którym pracują przedstawiciele wszystkich służb zajmujących się problematyką, a więc służb specjalnych, Policji, Straży granicznej, Służb podległych Ministrowi Finansów. CAT zajmuje się przetwarzaniem informacji o charakterze operacyjnym oraz ich dystrybucją. Jednym z zadań centrum jest opracowanie strategii informacyjnej, także zewnętrznej dla potrzeb kontaktów ze społeczeństwem i wszystkimi partnerami w przeciwdziałaniu zagrożeniom terrorystycznym. CAT otrzymał także zadania w zakresie koordynacji współpracy z innymi krajami w zakresie przeciwdziałania terroryzmowi. CAT uczestniczy w wymianie informacji między uczestnikami systemu ochrony antyterrorystycznej. Umożliwiająca wdrażanie wspólnych procedur reagowania w przypadku zagrożeń tj. zdarzenia terrorystycznego na terenie Polski i poza jej granicami, mającego wpływ na jej bezpieczeństwo; uzyskaniu informacji o potencjalnym zagrożeniu terrorystycznym lub informacji o finansowaniu działalności terrorystycznej. W Polsce funkcjonują cywilne i wojskowe służby specjalne. Pierwszą z cywilnych służb specjalnych, która posiada szerokie uprawnienia w dziedzinie rozpoznawania zagrożeń terrorystycznych jest Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Powstała po rozwiązaniu Urzędu Ochrony Państwa i stworzeniu dwóch agencji ABW i AW. Na podstawie ustawy z dnia 24 maja 2002 roku o utworzeniu Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu jest instytucją administracji rządowej do której zadań należy : rozpoznawanie, zapobieganie i zwalczanie zagrożeń godzących w bezpieczeństwo wewnętrzne państwa oraz jego porządek konstytucyjny, a w szczególności w suwerenność i międzynarodową pozycję, niepodległość i nienaruszalność jego terytorium, a także obronność państwa. Zajmuje się rozpoznawaniem, zapobieganiem i wykrywaniem przestępstw tj. szpiegostwa, terroryzmu, naruszenia tajemnicy państwowej i innych przestępstw godzących w bezpieczeństwo państwa, godzących w podstawy ekonomiczne państwa, korupcji osób pełniących funkcje publiczne, nielegalnego wytwarzania, posiadania i obrotu bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi, bronią masowej zagłady oraz środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, w obrocie międzynarodowym oraz ściganie ich sprawców. Realizowanie, w swoich granicach, zadań służby ochrony państwa oraz wykonywanie funkcji krajowej władzy bezpieczeństwa w zakresie ochrony informacji niejawnych w stosunkach międzynarodowych. Uzyskiwanie, analizowanie, przetwarzanie i przekazywanie właściwym organom informacji mogących mieć istotne znaczenie dla ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego państwa i jego porządku konstytucyjnego.
Agencja Wywiadu – (AW) Działa na mocy ustawy z dnia 24 maja 2002 roku o utworzeniu Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu. Do najważniejszych zadań Agencji Wywiadu należy: uzyskiwanie, analizowanie, przetwarzanie i przekazywanie właściwym organom informacji o bezpieczeństwie i międzynarodowej pozycji Rzeczypospolitej Polskiej. Odpowiada za rozpoznawanie i przeciwdziałanie zagrożeniom wewnętrznym oraz rozpoznaje międzynarodowy terroryzm i międzynarodowe grupy przestępczości zorganizowanej. W celu wypełnienia swoich zadań, AW monitoruje poza granicami naszego kraju np. działalność zagranicznych organizacji terrorystycznych. Zajmuje się ochroną zagranicznych przedstawicielstw Polski przed działaniami obcych służb specjalnych i innymi działaniami mogących zagrażać interesom Polski. Do jej zadań należy rozpoznawanie międzynarodowego obrotu bronią, materiałami wybuchowymi amunicją oraz środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, Zajmuje się także rozpoznawaniem międzynarodowego obrotu bronią masowej zagłady i jej rozprzestrzenianiem. Rozpoznawaniem zagrożeń terrorystycznych zajmuje się także Policja. W aspekcie międzynarodowym, w zakresie rozpoznania i zwalczania terroryzmu polska Policja prowadzi stałą i bieżącą współprace z Europejską Policyjną Roboczą Grupą ds. Zwalczania Terroryzmu, Interpolem, Europolem, Oficerami łącznikowymi innych państw. Współpraca ta polega na wymianie informacji o zaistniałych zdarzeniach mających charakter aktów terrorystycznych, ustalonych organizacjach i grupach terrorystycznych oraz ich członkach mogących przebywać na terenie Polski. Przyczynia się to do podejmowania właściwych przedsięwzięć w zakresie rozpoznania i zwalczania terroryzmu. W zakresie czynności operacyjno-rozpoznawczych do zadań realizowanych przez polską Policję należy między innymi: rozpoznanie operacyjne dotyczące obywateli polskich oraz cudzoziemców zamieszkałych na stałe lub przebywających czasowo na terenie podległym służbowo komendzie wojewódzkiej policji, którzy są podejrzani o działalność o charakterze terrorystycznym, uczestniczenie w grupach, organizacjach lub związkach podejrzewanych o działalność terrorystyczną lub jej wspieranie przez finansowanie, udzielanie schronienia podejrzanym o działalność terrorystyczną, organizowanie szkoleń o charakterze militarnym. Do zadań Policji należy zbieranie informacji na temat charakteru działalności , kontaktów z innymi grupami podejrzewanymi o działalność przestępczą o charakterze kryminalnym, gospodarczym lub terrorystycznym. Policja współdziała również na bieżąco w zakresie wymiany informacji ze Strażą Graniczną o przekraczaniu granic i migracji przez osoby podejrzewane o działalność terrorystyczną. Policja zajmuję się również ochroną poszczególnych elementów infrastruktury krytycznej państwa. Obejmuje wzmocnioną służbę patrolową, rejony narażone i miejsca w których przebywają duże skupiska ludności. Policja prowadzi intensywne działania prewencyjne w rejonach lotnisk. Zapewnia kierowanie do interwencji zespołów minersko-pirotechnicznych, oddziałów prewencji i negocjatorów policyjnych. Poprzez działanie Biura Operacji Antyterrorystycznych Komendy Głównej Policji zwiększa mobilność pododdziałów antyterrorystycznych. Istotnym wkładem w działania antyterrorystyczne polskiej policji są działania podejmowane przez zarządy i wydziały Centralnego Biura Śledczego KGP. Utrzymują one bieżącą współpracę międzynarodową w ramach grupy Police Working Group on Terrorism w zakresie rozpoznawania i zwalczania terroryzmu. W przypadku fizycznego zaistnienia ataku terrorystycznego na terytorium RP właściwe do podjęcia działań będą przede wszystkim właściwe jednostki Policji. Należą do nich pododdziały antyterrorystyczne. Biuro Operacji Antyterrorystycznych ( BOA). Do jego głównych zadań należą: prowadzenie działań bojowych oraz rozpoznawczych, zmierzających do likwidowania zamachów terrorystycznych, a także przeciwdziałanie zdarzeniom o takim charakterze, w tym działań o szczególnym stopniu skomplikowania oraz w środowisku narażonym na działanie czynnika chemicznego, biologicznego, promieniowania jonizującego, nuklearnego i materiału wybuchowego. Prowadzenie działań wymagających użycia specjalistycznych sił i środków lub stosowania specjalnej taktyki działania. Prowadzenie negocjacji policyjnych. Analizowanie różnych aspektów zwalczania terroryzmu oraz podejmowanie inicjatyw mających wpływ na właściwą realizację zadań Policji w tym zakresie. Współpraca z krajowymi i zagranicznymi formacjami właściwymi w sprawach przeciwdziałania terroryzmowi i jego zwalczania. W przypadku zaistnienia ataku terrorystycznego Policję mogą wspomóc wyspecjalizowane oddziały : Wojskowa Formacja Specjalna GROM, Pułk Specjalny Komandosów, Sekcja działań specjalnych marynarki Wojennej „Formoza” oraz Żandarmeria Wojskowa. Służba Wywiadu Wojskowego i Służba Kontrwywiadu Wojskowego powstały na miejsce Wojskowych Służb Informacyjnych. Powołane zostały Ustawą z dnia 9 czerwca 2006 roku o SKW i SWW. Do zadań realizowanych przez SKW należy przede wszystkim rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie popełnianych przez żołnierzy, funkcjonariuszy SKW I SWW oraz pracowników sił zbrojnych RP przestępstw związanych z działalnością terrorystyczna oraz godzących w bezpieczeństwo potencjału obronnego państwa. W kontekście przeciwdziałania terroryzmowi ważne jest uzyskiwanie, gromadzenie, analizowanie i przekazywanie informacji właściwym organom, mogących mieć znaczenie dla obronności państwa. Do zadań realizowanych przez Służbę Wywiadu Wojskowego należy uzyskiwanie, gromadzenie, analizowanie i przekazywanie właściwym organom informacji , mogących mieć istotne znaczenie dla bezpieczeństwa potencjału obronnego Polski, bezpieczeństwa i zdolności bojowej sił zbrojnych , warunków realizacji zadań sił zbrojnych poza granicami kraju. W kontekście zwalczania terroryzmu najistotniejsze jest rozpoznawanie i przeciwdziałanie zagrożeniom międzynarodowym terroryzmem. Rozpoznawanie i analizowanie zagrożeń występujących w rejonach napięć i konfliktów mających wpływ na obronność państwa i eliminowanie tych zagrożeń. Rozpoznawanie międzynarodowego obrotu bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi oraz towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także rozpoznawanie międzynarodowego obrotu bronią masowej zagłady i zagrożeń związanych z rozprzestrzenianiem tej broni oraz środków jej przenoszenia
Straż Graniczna –Do jej zadań należy prowadzenie czynności mających za zadanie rozpoznawanie i przeciwdziałania zagrożeniom terrorystycznym. Zadania te w szczególności należą do Zarząd Operacyjno – Śledczy Komendy Głównej Straży Granicznej. Straż graniczna zajmuję się przeprowadzaniem kontroli bezpieczeństwa w zasięgu terytorialnym przejścia granicznego oraz w środkach transportu w komunikacji międzynarodowej, zapewnienie bezpieczeństwa na pokładzie statków powietrznych wykonujących przewóz lotniczy pasażerów, a także ochrony szlaków komunikacyjnych o szczególnym znaczeniu międzynarodowym. Straż Graniczna ma również za zadanie zapobieganie transportowaniu odpadów przez granicę bez zezwolenia, szkodliwych substancji chemicznych oraz materiałów jądrowych i promieniotwórczych, a także przemieszczaniu przez granicę broni, amunicji i materiałów wybuchowych oraz środków odurzających i substancji psychotropowych. Każde państwo członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych w tym Polska przyjęła 18 konwencji i protokołów ONZ dotyczących przeciwdziałaniu i zwalczaniu terroryzmu międzynarodowego. Jedną z nich jest Globalną Strategię Zwalczania Terroryzmu przyjęta w dniu 8 września 2006 r. przez Zgromadzenie Ogólne ONZ. Ustanowiono konkretne środki działania dla państw członkowskich mających na celu likwidację przyczyn powstawania terroryzmu oraz jego zapobieganie i zwalczanie. Polska jest również zobowiązana do przestrzegania Rezolucji Rady Bezpieczeństwa. Rezolucja przyjęta w 2001 roku na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych, określa ramy praktycznej współpracy państw w dziedzinie zwalczania terroryzmu międzynarodowego. W rezolucji tej Rada zadecydowała, że do powinności wszystkich państw należy: Zapobieganie i zwalczanie finansowania terroryzmu. Zakazanie w prawie krajowym gromadzenia i dostarczania funduszy przeznaczonych na działalność terrorystyczną. Zamrażanie bez zwłoki funduszy lub innych aktywów sprawców i współsprawców czynników terrorystycznych. Zakazanie obywatelom i przebywającym na terytorium państwa udzielania pomocy finansowej przeznaczonej dla sprawców terrorystycznych oraz zakaz udzielania im schronienia. Kolejna kwestia dotyczyła podejmowania środków prewencyjnych oraz funkcjonowaniu mechanizmów wczesnego ostrzegania. Rezolucja zawierała zapewnienie, ze każda osoba wspierająca terrorystów zostanie postawiona przed sadem, a czyny terrorystyczne zostały uznane w prawie wewnętrznym jako ciężkie przestępstwa kryminalne. Mowa jest tu również o zapobieganiu mobilności terrorystów przez kontrolę graniczne.
Polska przyjęła również inne zobowiązania do przestrzegania innych dokumentów przyjętych na forum tej organizacji, najważniejsze z nich to : Międzynarodowa konwencja o zwalczaniu finansowania terroryzmu Międzynarodowa Konwencja o zwalczaniu terrorystycznych ataków bombowych; Konwencje dotyczące przestępstw odnoszących się do lotnictwa cywilnego; Konwencja o zwalczaniu bezprawnego zawładnięcia statkami powietrznymi; Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego; Protokół o zwalczaniu bezprawnych czynów przemocy w portach lotniczych obsługujących międzynarodowe lotnictwo cywilne; Konwencja o zapobieganiu i karaniu przestępstw przeciwko osobom korzystającym z ochrony międzynarodowej, w tym także przeciwko dyplomatom; Międzynarodowa konwencja przeciwko braniu zakładników ; Międzynarodowa konwencja o zwalczaniu finansowania terroryzmu; Konwencje dotyczące przestępstw związanych z materiałami niebezpiecznymi; Konwencja w sprawie znakowania plastycznych materiałów wybuchowych w celu ich wykrywania; Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych; Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania aktów terroryzmu jądrowego; Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej; Protokół o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu platform stacjonarnych, położonych na szelfie kontynentalnym. Współpraca Polski jako kraju członkowskiego Unii Europejskiej odbywa się również w zakresie zwalczania terroryzmu międzynarodowego. Jednym z dokumentów, które determinują działania państw członkowskich w obszarze przeciwdziałania terroryzmowi jest Decyzja Ramowa Rady z dnia 13 czerwca 2002 roku w sprawie zwalczania terroryzmu. Na dokument ten składa się 13 artykułów, poprzedzonych wstępem dotyczącym ogólnych zasad zwalczania terroryzmu w Europie. Jest dokumentem, który zawiera wytyczne do wszystkich działań. Które powinny być realizowane przez państwa członkowskie w dziedzinie zwalczania terroryzmu. Kolejnym istotnym dokumentem jest Decyzja Ramowa Rady o wykonywaniu w Unii Europejskie nakazów zamrażania własności i środków dowodowych z dnia 22 lipca 2003 roku. Celem tej decyzji było ustanowienie zasad, według których państwa członkowskie będą rozpatrywać i wykonywać nakaz sadowy zamrożenia, wydany przez instytucję sądową innego państwa członkowskiego. W praktycznym wymiarze ściganiu sprawców przestępstw, w tym przestępstw o charakterze terrorystycznym wspomaga Polskę i jej unijnych partnerów Europejski Nakaz Aresztowania. Zgodnie z Decyzją Ramową z 13 czerwca 2002 roku ma on nakładać na państwo obowiązek wzajemnego uznawania przez ich organy sadownicze nakazów aresztowania i wykonywanie ich. Państwo będące adresatem wniosku ma obowiązek aresztowania i wydania osoby wobec której wystosowano nakaz, dla celów przeprowadzenia postępowania sadowego. Państwa członkowskie wykonują każdy Europejski Nakaz na podstawie zasady wzajemnego uznawania i zgodnie z przepisami decyzji ramowej. Polskę obowiązuje Europejski Nakaz Aresztowania od pierwszego dnia członkowska w Unii Europejskiej. Współpracę na forum Unii w zakresie przeciwdziałania terroryzmowi prowadzi Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Realizuje polskie zobowiązania poprzez udział w pracach grup roboczych m.in. w ramach Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej ( COOTER Group). Polska w tej grupie objęła półroczne przewodnictwo w dniu 1 lipca 2011roku, podczas którego RP zrealizowała priorytety dotyczące: konkluzji poświęconych dotychczasowym osiągnięciom UE w dziedzinie zwalczania terroryzmu, wskazano nowe kierunki aktywności. Odbywały się dyskusje na temat bezpieczeństwa granic i bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego oraz problematyki zapobiegania i zwalczania terroryzmu w regionie Azji Centralnej oraz możliwego zaangażowania UE w działania antyterrorystyczne w AC we współpracy z innymi organizacjami międzynarodowymi. W ramach swojego przewodnictwa w Radzie Europy Polska wniosła swój wkład w działania Rady Europy przez organizację W maju 2005 trzeciego wielostronnego spotkania ministrów spraw wewnętrznych państw członkowskich. Podczas tego Szczytu podpisano m.in. Konwencję Rady Europy o Zapobieganiu Terroryzmowi oraz Konwencję Rady Europy o Praniu, Ujawnianiu, Zajmowaniu i Konfiskacie Dochodów Pochodzących z Przestępstwa oraz o Finansowaniu Terroryzmu. Konwencja o Zapobieganiu Terroryzmowi jest dokumentem mającym za zadanie wzmocnienie wysiłków państw członkowskich w sferze przeciwdziałaniu terroryzmowi oraz zawiera odniesienia dotyczące ochrony i wsparcia ofiar terroryzmu. Przywódcy 46 państw przyjęli również Deklarację Warszawską i Plan Działania Rady Europy, który zawiera zapisy odnoszące się do walki z terroryzmem.
Ważnym elementem polskich działań w obszarze przeciwdziałania terroryzmowi jest uczestnictwo w działaniach Sojuszu Północnoatlantyckiego, którego Polska jest członkiem od 1999 roku. Do najistotniejszych dokumentów odnoszących się do terroryzmu międzynarodowego wydanymi przez NATO możemy zaliczyć dwa oświadczenia Rady Północnoatlantyckiej, wydane 11 i 12 września 2001 roku bezpośrednio po ataku na World Trade Center. Deklaracja ta wyraża solidarność członków sojuszu ze Stanami Zjednoczonymi. Mówi o tym iż jeśli zamach był skierowany przeciwko USA spoza ich terytorium, to traktowany będzie jak atak na wszystkie państwa Sojuszu Północnoatlantyckiego. Rada podkreśliła iż zgodnie z art. 5 Traktatu Północnoatlantyckiego państwa członkowskie są gotowe udzielić USA pomocy , która zostanie uznana za konieczną. Polska od momentu rozpoczęcia starań o przyjęcie do Sojuszu Północnoatlantyckiego traktowała go jako podstawę swojego bezpieczeństwa międzynarodowego. Podczas szczytu NATO w Lizbonie w listopadzie 2010 r. przyjęto Nową Koncepcję Strategiczną NATO, która mówiła o tym, że: terroryzm wciąż stanowi bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa NATO i państw członkowskich, a także dla międzynarodowej stabilności. Rozwój technologii zwiększa zagrożenie atakami terrorystycznymi, a konflikty poza granicami NATO mogą zagrażać bezpieczeństwu Sojuszu. Priorytetem Sojuszu jest więc wzmacnianie zdolności w zakresie wykrywania i przeciwdziałania terroryzmowi międzynarodowemu poprzez doskonalenie systemu analizy zagrożeń, wymiany informacji między państwami, konsultacji oraz rozwój ich zdolności wojskowych. Po atakach z 11 września 2001 roku Polska uznała, że konieczne jest włączenie się i działanie w ramach międzynarodowej koalicji antyterrorystycznej. W śród dokumentów mówiących o strategii NATO w stosunku do terroryzmu międzynarodowego znajduje się także Deklaracja Szczytu Praskiego z dnia 21 listopada 2002 roku. Podkreślono w niej potrzebę kontynuowania wysiłków na rzecz transformacji i doskonalenia działań w dziedzinie zapewniania bezpieczeństwa państw Sojuszu. Jedną z najistotniejszych w myśl dokumentu cech sił Sojuszu ma być zdolność skutecznej współpracy. Polska poza trwałym zobowiązaniem do udziału w działaniach i operacjach realizowanych w ramach NATO, zdecydowała się wziąć aktywny udział w tworzeniu nowych sił i zdolności Sojuszu. Założenia militarne zawarte są w Militarnej Koncepcji Obrony Przed Terroryzmem. Funkcjonując w ramach struktur Sojuszu i operacjach wraz z innymi państwami członkowskimi NATO, Polska dostrzegła konieczność podjęcia praktycznych działań na rzecz zwalczania terroryzmu międzynarodowego zarówno w wymiarze wewnętrznym jak i zewnętrznym. Wniosła swój wkład nie tylko w postaci politycznego poparcia i współpracy służb, ale także wprowadzenia praktycznych działań na poziomie operacyjnej współpracy międzynarodowej.

Inicjatywy RP związane ze zwalczaniem terroryzmu • Z inicjatywy Polski 6 listopada 2001 r. odbyła się Konferencja Przywódców Narodów Centralnej i Wschodniej Europy ws. zwalczania terroryzmu. Uczestnicy konferencji (przywódcy: Albanii, BiH, Bułgarii, Czech, Chorwacji, Estonii, Węgier, Łotwy, Litwy, Mołdowy, Polski, Rumunii, Słowacji, Słowenii, Ukrainy, Jugosławii i FYROM. Jako obserwatorzy zaproszeni zostali przedstawiciele Białorusi, Federacji Rosyjskiej, Turcji, USA, UE (Prezydencja i Komisja), ONZ, OBWE i NATO) przyjęli Deklarację oraz Plan Działań ws. zwalczania terroryzmu. Dyskusja w trakcie konferencji koncentrowała się na wysiłku stworzenia instrumentów przydatnych w walce ze zorganizowanym terroryzmem, w szczególności w zakresie następujących obszarów: działań militarnych, policyjnych, współpracy wywiadowczej, oraz problematyki ograniczenia możliwości finansowania terroryzmu; • W dniach 22-23 lutego 2002 r. odbyła się w Warszawie Konferencja EAPC poświęcona roli Rady Partnerstwa Euroatlantyckiego w zwalczaniu terroryzmu. Zorganizowana została na zaproszenie oraz przy wsparciu merytorycznym i organizacyjnym Polski. Głównym celem konferencji było poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, jak najskuteczniej odpowiadać na wyzwanie terroryzmu. W trakcie obrad podjęto próbę zdefiniowania nowych obszarów możliwej współpracy w ramach EAPC we wspomnianym zakresie; • 9 maja 2002 r. w Warszawie odbyła się krajowa konferencja nt. bioterroryzmu, stanowiąca przygotowanie do zorganizowanej przez BBN w czerwcu 2002r. konferencji międzynarodowej poświęconej tejże samej tematyce; • Polska regularnie przyłącza się do stanowisk UE ws. zwalczania terroryzmu. Przyłączenie do stanowiska jest równoznaczne z poparciem i ze zobowiązaniem do stosowania zwartych w nim wniosków. Wspólne stanowiska UE, dotyczące m.in. listy osób uznanych za prowadzących działalność terrorystyczną oraz ugrupowań terrorystycznych nowelizowane są co 6 miesięcy. Ostatnia taka nowelizacja miała miejsce we wrześniu 2003 r. (2001/931/CFSP - on combating terrorism oraz aktualizujące ją wspólne stanowisko 2003/482/CFSP) • Tematyka terroryzmu, była przedmiotem rozmów Ministrów Obrony państw NATO w Warszawie we wrześniu 2002 r.; • W związku z II Misją Ewaluacyjną Specjalnego Komitetu Rady Europy ds. Oceny Środków Przeciwdziałania Procederowi Prania Pieniędzy w krajach Europy Środkowej i Wschodniej, Polska uczestniczy w wypełnieniu tzw. Self-Assessment Questionnaire for the Financial Action Task Force (FATF): Special Recommendations on Terrorist Financing i Special Recommendations on Terrorist Financing - Additional Questions; • Polska obok Unii Europejskiej sponsorowała na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ amerykański projekt rezolucji ws. globalnej kultury bezpieczeństwa cybernetycznego.