Moją pracę zacznę od tego, że przybliżę czym jest Strategia Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. Tak więc jest to dokument zatwierdzony w Warszawie 13 listopada 2007 roku przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego na wniosek Prezesa Rady Ministrów. Zawiera podstawowe interesy i cele państwa polskiego w zakresie bezpieczeństwa narodowego. Koncepcja bezpieczeństwa prezentuje podejście do problematyki zagrożeń i obejmuje nie tylko zagrożenia czysto militarne. Jest zgodna z celami NATO oraz Unii Europejskiej, a także z Konstytucją RP. Poszczególnymi wymiarami dotyczącymi bezpieczeństwa narodowego są bezpieczeństwo zewnętrzne, militarne, wewnętrzne, obywatelskie, społeczne, ekonomiczne, ekologiczne, informacyjne i telekomunikacyjne. Dokument ten kładzie nacisk na umocnienie poczucia tożsamości narodowej Polaków przy równoprawnej integracji. Wracając to tematu pracy warto byłoby się zastanowić oraz przybliżyć pojęcie Bezpieczeństwa, które odgrywa tutaj bardzo ważną rolę. Według książkowych definicji Termin Bezpieczeństwo ( łac. sine cura) jest współcześnie definiowany jako stan pewności, spokoju, zabezpieczenia i oznacza brak zagrożenia lub ochronę przed nim. Jest to jednak pojęcie wąskie, koncentruje się tylko na definiowaniu bezpieczeństwa w przeciwstawieniu do zagrożenia. To właśnie tak definiowane bezpieczeństwo odnosi się głównie do sfery wojny. Zapewnienie bezpieczeństwa jest równoznaczne z uniemożliwieniem agresji zbrojnej. Pojęcie szersze oznacza „kształtowanie pewności przetrwania, posiadania i swobód rozwojowych podmiotu”. Tak rozumiane bezpieczeństwo nie musi się już sprowadzać do zagadnień czysto militarnych. Zapewnienie bezpieczeństwa to kluczowe zadanie państwa, jeden z jego podstawowych celów egzystencjonalnych.

     Moim zdaniem Bezpieczeństwo jest elementarną potrzebą każdego społeczeństwa jest niebagatelnie ważna. Bezpieczeństwo definiowane przez Abrahama Maslowa jako oparcie, protekcja, wygoda, spokój, wolności od strachu w stworzonej przez niego piramidzie hierarchii potrzeb człowieka zajęło drugie miejsce, zaraz za potrzebami fizjologicznymi. Słusznym stwierdzeniem jest więc to, że człowiek, co za tym idzie całe społeczeństwo nie będzie mogło funkcjonować prawidłowo, gdy nie będzie odczuwało bezpieczeństwa. Człowiek, który będzie czuł się zagrożony, obawiając się o swoje życie, lub też zdrowie nie poświęci się takim aspektom życia jak kultura, bądź też samorealizacja. 

Natomiast Zdefiniowanie bezpieczeństwa militarnego wymaga umiejscowienia go w ogólnym pojęciu bezpieczeństwa oraz bezpieczeństwa państwa jako jeden z jego składników. Tak wiec zaczniemy od definicji bezpieczeństwa. Jest to
BEZPIECZEŃSTWO  - to stan, który daje poczucie pewności (istnienia i przetrwania oraz warunków rozwoju i aktywności) i gwarancje jego zachowania oraz szansę na doskonalenie. Jedna z podstawowych potrzeb człowieka; sytuacja odznaczająca się brakiem ryzyka utraty czegoś, co człowiek szczególnie ceni, na przykład: zdrowia, pracy, szacunku, uczuć, dóbr materialnych. Natomiast
BEZPIECZEŃSTWO PAŃSTWA - to stan uzyskany w wyniku zorganizowanej ochrony i obrony przed możliwymi zagrożeniami, wyrażany stosunkiem potencjału obronnego do skali zagrożeń. Tak więc bezpieczeństwo militarne możemy przedstawić jako
BEZPIECZEŃSTWO MILITARNE  - to stan uzyskany w rezultacie utrzymywania odpowiednio zorganizowanych i wyposażonych sił zbrojnych oraz zawartych sojuszów wojskowych, a także posiadania koncepcji strategicznej wykorzystania będących w dyspozycji sił, stosownie do zaistniałej sytuacji.

Jak nam wszystkim wiadomo każdy z nas jest innym człowiekiem. Co za tym idzie możemy na własny sposób rozumieć dane pojęcie, dlatego też poniżej przestawimy jak różnie zostało zdefiniowane Bezpieczeństwo militarne.

Bezpieczeństwo militarne – „jest postrzegane jako brak zagrożeń użyciem zorganizowanej siły i przemocy dla celów politycznych. (…) oznacza zapewnienie obrony interesów państwa w wypadku konfliktu zbrojnego czy wojny; przede wszystkim gwarancji przetrwania narodu i państwa. To stan, w którym prawdopodobieństwo wojny jest sprowadzone do minimum w następstwie braku istotnych powodów do użycia siły wojskowej lub przywrócenia równowagi sił, a także w następstwie przedsięwzięć odwracających lub panujących zagrożenia militarne.”[1] Prof. Dr hab. Zdzisław Nowakowski, Uniwersytet Wrocławski

Bezpieczeństwo militarne – „to stan uzyskany w rezultacie utrzymywania odpowiednio zorganizowanych i wyposażonych sił zbrojnych oraz zawartych sojuszów wojskowych, a także posiadania koncepcji strategicznej wykorzystania będących w dyspozycji sił stosownie do zaistniałej sytuacji.”[2] AON- akademia obrony narodowej

Bezpieczeństwo militarne – „nadrzędnym celem działań obszarze bezpieczeństwa militarnego jest gotowość do obrony terytorium i niepodległości Polski oraz sojuszników, eliminacja zagrożeń o charakterze zbrojnym, a także przeciwdziałanie ewentualnym, niekorzystnym zmianom równowagi wojskowej w regionie. Polska buduje swoją politykę obronną w powiązaniu z zasadą solidarności i lojalności sojuszniczej.”[3] BBN- biuro bezpiecz. narodowego

Bezpieczeństwo militarne – „potencjał obronny połączony z układami sojuszniczymi, zapewniającymi skuteczne odstraszanie potencjalnego napastnika”[4] Jan Nowak Jeziorański

Bezpieczeństwo militarne – „pewna część bezpieczeństwa państwa w wymiarze międzynarodowym, wyrażająca stan stosunków międzynarodowych, które są determinowane skalą, zakresem i charakterem przemocy zbrojnej stosowanej lub jaka może być zastosowana w celu ograniczenia suwerenności, naruszenia integralności terytorialnej lub pozbawienia niepodległości państwa, ze strony środowiska międzynarodowego; czynnikami środowiska międzynarodowego przeciwdziałającymi stosowaniu i możliwościom zastosowania przemocy zbrojnej przeciwko państwu oraz czynnikami międzynarodowymi przeciwdziałającymi stosowaniu przemocy zbrojnej między podmiotami międzynarodowymi.”[5] Edward Przewodzki, AON

[1] Z. Nowakowski, „Bezpieczeństwo państwa w koncepcjach programowych partii parlamentarnych w Polsce po 1989 roku”, wyd. Towarzystwo Naukowe Powszechne, Warszawa, 2009, s. 97 [2] „Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa narodowego”, wyd. 4, Akademia Obrony Narodowej, Warszawa, 2002, s. 16 [3] „Strategia bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej”, Warszawa, 2007, s. 14 [4] J. Nowak – Jeziorański: [w:] Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku. Wyzwania i strategie, [red.] R. Jakubczak, gen. broni J. Flis, Warszawa 2006, str. 7. [5] E. Przewodzki, Bezpieczeństwo militarne państwa – analiza podstawowych pojęć i treści, Warszawa 1997, str. 23

Bezpieczeństwo militarne Cele i Zadania

  Nadrzędnym celem działań w obszarze bezpieczeństwa militarnego jest gotowość do obrony terytorium i niepodległości Polski oraz sojuszników, eliminacja zagrożeń o charakterze zbrojnym, a także przeciwdziałanie ewentualnym, niekorzystnym zmianom równowagi wojskowej w regionie. Polska buduje swoją politykę obronną w powiązaniu z zasadą solidarności i lojalności sojuszniczej. 

Gotowość przyjścia z pomocą każdemu członkowi Sojuszu Północnoatlantyckiego wzmacnia potencjał odstraszania, zapewniający bezpieczeństwo państw członkowskich i NATO jako całości. W dającej się przewidzieć perspektywie istnieje małe prawdopodobieństwo wybuchu konfliktu zbrojnego na dużą skalę. Bardziej prawdopodobne będą konflikty o charakterze regionalnym oraz lokalnym, w których Polska nie będzie bezpośrednio zaangażowana. Ich przebieg i skutki mogą stwarzać sytuacje kryzysowe, niosące groźbę rozszerzenia się i przerodzenia w wojnę. Polska musi być gotowa do zmagania się z kryzysami, które mogą wywołać konflikty wymagające realizacji zadańobronnych w świetle artykułu V Traktatu Waszyngtońskiego inaczej też zwanego Północno atlantyckim. Traktat Północnoatlantycki jest porozumieniem zawartym w oparciu o Kartę Narodów Zjednoczonych, na podstawie którego powstało NATO. Został zawarty 4 kwietnia 1949 roku w Waszyngtonie, pomiędzy Belgią, Danią, Francją, Holandią, Islandią, Kanadą, Luksemburgiem, Norwegią, Portugalią, Stanami Zjednoczonymi, Wielką Brytanią i Włochami. Wszedł w życie 24 sierpnia 1949. Traktat ten składa się z czternastu artykułów. Jego kluczowym elementem jest artykuł piąty, który brzmi następująco: “Strony zgadzają się, że zbrojna napaść na jedną lub więcej z nich w Europie lub Ameryce Północnej będzie uznana za napaść przeciwko nim wszystkim i dlatego zgadzają się, że jeżeli taka zbrojna napaść nastąpi, to każda z nich, w ramach wykonywania prawa do indywidualnej lub zbiorowej samoobrony, uznanego na mocy artykułu 51 Karty Narodów Zjednoczonych, udzieli pomocy Stronie lub Stronom napadniętym, podejmując niezwłocznie, samodzielnie jak i w porozumieniu z innymi Stronami, działania jakie uzna za konieczne, łącznie z użyciem siły zbrojnej, w celu przywrócenia i utrzymania bezpieczeństwa obszaru północnoatlantyckiego.” Udział Polski w obronie kolektywnej zgodnie z artykułem V Traktatu Waszyngtońskiego oraz wspieranie polityki ONZ, NATO, UE w dziedzinie reagowania kryzysowego i w działaniach stabilizacyjnych, wiązał się będzie z potrzebą uwzględnienia w planowaniu strategicznym rozszerzonego spektrum zagrożeń, zwłaszcza o charakterze asymetrycznym, oraz nowego kontekstu technologicznego. Warunkami powodzenia operacji wojskowych będą przede wszystkim: uzyskanie przewagi informacyjnej; użycie struktur zadaniowych sił zbrojnych, wyposażonych w nowocześniejszy sprzęt techniczny od sprzętu przeciwnika; zastosowanie zaawansowanych technologii w zakresie dowodzenia; posiadanie możliwości skutecznego rażenia, dokonywania manewru i ochrony przed rażeniem przeciwnika; umiejętne stosowanie symetrycznej strategii wobec działań przeciwnika, pełne wykorzystanie zasobów logistycznych kraju oraz współpracy cywilno-wojskowej.

Cele i zadania sektora Bezpieczeństwa Militarnego: ochrona suwerenności i niezawisłości Rzeczypospolitej; utrzymanie nienaruszalności granic i integralności terytorialnej kraju; zapewnienie bezpieczeństwa obywateli Polski, w tym praw człowieka i podstawowych wolności oraz demokratycznego porządku; stworzenie niezakłóconych warunków do cywilizacyjnego i gospodarczego rozwoju Polski oraz wzrostu dobrobytu jej obywateli; ochrona dziedzictwa narodowego i tożsamości narodowej realizacja zobowiązań sojuszniczych, a także obrona i promowanie interesów państwa polskiego.

Teraz, kiedy już wiemy czym jest bezpieczeństwo militarne, jakie są jego cele i zadania. Możemy zauważyć jak bardzo jest ono ważne dla nas – obywateli RP. Widać jak mocno wojsko i inne organy bezpieczeństwa państwa muszą być spostrzegawcze i jak bardzo dobrze zorganizowane, aby móc zapobiegać codziennym zagrożeniom jakie czyhają na nasze państwo. We współczesnym świecie liczebność organów (przede wszystkim wojsko) straciła na znaczeniu, obecnie ważna jest szybkość działania i mobilność. Położono nacisk na uzawodowienie i rozwój jednostek specjalnych, zdolnych do szybkiej mobilizacji. Kluczowy stał się również rozwój środków transportu, bez których siły nie byłyby w stanie dostać się w miejsce konfliktu.
Niniejsza Strategia Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej jest podstawą i punktem wyjścia do opracowania poszczególnych strategii sektorowych w dziedzinach mających podstawowe znaczenie dla bezpieczeństwa i obronności państwa. Jej treść i realizacja będzie podlegać stałemu przeglądowi zgodnie z konstytucyjnymi zadaniami organów władzy państwowej. Będzie też zmieniana i uzupełniana w zależności od ewolucji uwarunkowań bezpieczeństwa narodowego Polski.