1)Terroryzm to jedno z niebezpieczniejszych zjawisk obecnego świata. Polega na użyciu przemocy lub groźbie jej użycia w celu wymuszenia konkretnych ustępstw ze strony gremiów rządzących. Celem terroryzmu jest wzbudzenie powszechnego strachu, a zatem niezwykle ważna jest obecność czynnika medialnego. Tylko „głośne” ataki terrorystów trafiają do masy, muszą mieć więc charakter spektakularny. W związku z tym nierzadko w wyniku zamachów niszczone jest mienie znacznej wartości i cierpi na nich wiele bezstronnych cywili. Socjologicznie uznaje się, że czyny te wynikają z bezsilności. Frakcje chcąc wprowadzić w życie swoje postulaty nie widząc innej drogi na wywarcie wpływu na rząd państwa sięgają po ostateczne środki. Terroryzm może mieć charakter wewnętrzny (działalność w państwie macierzystym) jak również charakter zewnętrzny (działalność na terenie innego państwa) Mimo, że nasilenie działalności organizacji terrorystycznych miało miejsce po drugiej wojnie światowej to nie jest to „wynalazek naszych czasów”. Już w XIX wieku istniały zrzeszenia dążące do wdrożenia swoich poglądów na państwo siłą, nierzadko dokonując zamachów na koronowane głowy (cara Aleksandra II czy Cesarzowej Austrii Elżbiety).

2)Termin “terroryzm” wywodzi się od języka greckiego τρέω/treo – „drżeć, bać się”; „stchórzyć, uciec” oraz łacińskiego terror, -oris – „strach, trwoga, przerażenie”, lub „straszne słowo, straszna wieść” i pochodnego czasownika łacińskiego terreo – „wywoływać przerażenie, straszyć”. Na tej podstawie można bardzo ogólnie zdefiniować terroryzm jako sianie strachu i grozy poprzez terror. Bardziej szczegółowo terroryzm niepaństwowy można zdefiniować roboczo jako „nieuzasadnione lub bezprawne użycie siły bądź przemocy wobec osób lub mienia, aby zastraszyć lub wywrzeć przymus na rząd, ludność cywilną lub ich część, co zmierza do promocji celów politycznych, społecznych lub finansowych”. Istotą terroryzmu jest to, że przedmiotem działania terrorystycznego są osoby, które nie mają bezpośredniego wpływu na realizację celów jakie chcą osiągnąć organizacje terrorystyczne. Zatem działania terrorystyczne muszą się charakteryzować znacznym efektem psychologicznym i potencjalnie dużym efektem społecznym i medialnym, aby mogły być skuteczne.

3)Kłopoty z określeniem co jest, a co nie jest terroryzmem, wynikają w dużej mierze z silnych związków tej tematyki z polityką. Wciąż nie są rozstrzygnięte następujące pytania: czy terroryzmem jest zbrojne atakowanie polityków bądź funkcjonariuszy policji?, czy w niektórych sytuacjach terroryzm może być usprawiedliwiony?, czy można mówić o terroryzmie stosowanym przez państwo? Opinie wyrażane w tych kwestiach są zawsze uzależnione od przekonań moralnych oraz poglądów politycznych obywateli, zazwyczaj kształtowanych przez media. Przykładem może być baskijska ETA. Dla niektórych Basków jest to organizacja narodowowyzwoleńcza, która walczy z rządem hiszpańskim o wolność Kraju Basków. Natomiast dla zwolenników dwóch największych partii hiszpańskich: Partii Ludowej i Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej, jest to organizacja terrorystyczna, która zajmuje się głównie mordowaniem i wymuszaniem pieniędzy. Poglądy zwolenników rządzącej Krajem Basków Baskijskiej Partii Nacjonalistycznej i wielu innych ugrupowań politycznych mieszczą się gdzieś pośrodku. Podziały te wpływają oczywiście na ocenę działalności ETA i samego pojęcia terroryzmu. Dla zwolenników ETA zabicie lokalnego polityka rządzącego Hiszpanią ugrupowania jest usprawiedliwionym działaniem w ramach prowadzonej walki o niepodległość. Dla większości Hiszpanów jest to jednak niczym nieusprawiedliwiony mord. Jedni mówią o walce o wolność, drudzy o terroryzmie. W sposób oczywisty uniemożliwia to stworzenie zadowalającej wszystkich definicji terroryzmu. Jeszcze ostrzej widać problem na przykładzie Izraela. Dla wielu osób działania Hamasu i Dżihadu są terroryzmem. Dla innych są nim działania armii izraelskiej, ale nie działania palestyńskich grup zbrojnych. Ale są też ludzie, którzy uważają, że postępowanie obu stron konfliktu można określić jako terroryzm. Dla jednych terroryzmem będzie wysadzenie kawiarni pełnej cywilów, ale nie atak na autobus wiozących żołnierzy. Inni uznają atak na ów autobus terroryzmem, podobnie jak atak na kawiarnię. Jeszcze inni stwierdzą, że żaden z tych czynów nie jest terroryzmem, ale jest nim burzenie palestyńskich domów przez izraelskie spychacze. Kolejny problem powstaje na arenie międzynarodowej. Czy na przykład naloty powietrzne są terroryzmem? Wiele osób uznaje za ataki terrorystyczne nalot na Drezno w 1945 roku, naloty na Jugosławię w roku 1999, bądź atak armii i lotnictwa Izraela na Strefę Gazy na przełomie lat 2008/2009. Inni stwierdzą, że są to zwykłe działania wojenne. Trudno wierzyć, że kiedyś uda się tutaj zbudować zadowalającą wszystkich granicę. Jeszcze jeden problem z terroryzmem pojawił się po rozpoczęciu przez USA wojny z terroryzmem. Mnóstwo osób uważa obecnie, że oskarżenie o terroryzm jest wytrychem do realizacji własnych celów (np. opanowania złóż ropy, likwidacji opozycji, itd.). Oskarżenie o terroryzm czy zbrojne ataki terrorystyczne jest często stosowane dla zdyskredytowania wroga oraz jako przyczyna do rozpoczęcia wojny (m.in. przed atakiem Niemiec na Polskę w 1939, przed atakiem USA na Irak, przed atakiem Rosji na Czeczenię itp.) Innym przykładem jest np. rząd chiński który notorycznie oskarża rodzimych dysydentów, członków ugrupowania Falun Gong i politycznych aktywistów tybetańskich o terroryzm, mimo że nie mają oni nawet broni. Z powodów trudności w stworzeniu obiektywnej definicji terroryzmu omawiając zjawisko terroryzmu będziemy mówić o “zbrojnych organizacjach uznawanych za terrorystyczne”, a nie o “organizacjach terrorystycznych”.

ZWALCZANIE TERRORYZMU Walkę z terroryzmem można podzielić na kilka rodzajów. Pierwszy to bezpośrednia walka z terrorystami oraz organizacjami terrorystycznymi, zarówno w drodze działań ochronnych (wzmacnianie ochrony fizycznej i technicznej zagrożonych obiektów – np. budynków rządowych, lotnisk jak również osób), jak również ofensywnych – operacji policji lub sił militarnych wymierzonych w terrorystów, mających doprowadzić do aresztowania osób podejrzewanych o tego rodzaju przestępstwa, rozbicia ich struktur, udaremnienia zamachów terrorystycznych (np. odbicia zakładników). Są to działania bardzo szerokie i zróżnicowane, angażujące siły policyjne, wojskowe, służby specjalne, ratownicze i inne struktury państwowe. Drugim jest likwidowanie przyczyn terroryzmu. Problemem jest trudność w określeniu przyczyn występowania zjawiska, gdyż ich wyjaśnienie zależy w dużej mierze od poglądów osób je tłumaczących – zwłaszcza że nie zawsze są to obiektywnie istniejące czynniki (niedemokratyczny system polityczny, kryzys gospodarczy, agresja zewnętrzna). Nierzadko są to po prostu radykalne przekonania samych terrorystów, wyznawane przez nich teorie spiskowe, a w niektórych przypadkach – zaburzenia psychiczne. Niektóre przyczyny terroryzmu nie są usuwalne z przyczyn obiektywnych – np. porwania samolotów ustałyby gdyby zrezygnowano z komunikacji lotniczej – co jednak jest niewykonalne. Dlatego trzecim rodzajem walki z terroryzmem jest ograniczanie zdolności terrorystów do działania – między innymi poprzez ograniczanie możliwości ich finansowania, zaopatrywania w broń i materiały wybuchowe, propagandy i rekrutacji nowych członków. Z uwagi na względnie niewielkie zapotrzebowanie terrorystów na zasoby – w porównaniu np. z regularną armią – ten sposób także nie zawsze jest skuteczny. Czwartym sposobem jest oddziaływanie na intencje terrorystów – tak aby nie podejmowali oni ataków, mimo że są w stanie ich dokonać. Może się to odbywać poprzez ustępstwa (co może jednak zostać uznane za oznakę słabości i zachęcić ich do dalszych działań) albo zdecydowaną politykę antyterrorystyczną (co jednak może wywołać większą determinację terrorystów i sprzeciw opinii publicznej). Dlatego też nie istnieje jedno ogólnie uznane za skuteczne rozwiązanie problemu terroryzmu, a każdy przypadek musi być traktowany indywidualnie.

RODZAJE TERRORYZMU : Terroryzm międzynarodowy charakteryzuje się: stosowaniem systematycznej przemocy przez państwo lub grupę polityczną przeciwko innemu państwu lub grupie politycznej, sięganiem po wszelkie metody i środki – morderstwa, porwania, środki wybuchowe i trujące, stawianiem sobie za cel wywołanie powszechnego strachu i stanu terroru. . Za początek międzynarodowego terroryzmu uznaje się porwanie samolotu izraelskich linii lotniczych EL AL. Bioterroryzm to bezprawne, nielegalne użycie czynników biologicznych wobec ludzi z zamiarem wymuszenia jakiegoś działania lub zastraszenia rządu i ludności cywilnej dla osiągnięcia celów osobistych, politycznych, społecznych lub religijnych. W tym celu mogą być użyte bakterie, riketsje, wirusy lub materiały z nich pochodzące oraz różnego rodzaju toksyny przez nie wytwarzane. Nie wdając się w szczegóły można powiedzieć, że czynniki biologiczne mogą skazić powietrze, wodę, żywność i przedmioty codziennego użytku wegetatywnymi lub przetrwalnikowymi formami drobnoustrojów chorobotwórczych. Najbardziej niebezpieczną formą zastosowania jest wariant aerozolowy lub rozpylenie czynnika w systemach wentylacyjnych. Jest on jednak bardzo niebezpieczny również dla terrorysty. Rozpylenie czynnika biologicznego powoduje wtedy szybkie i masowe zachorowania oraz wysoką śmiertelność. Jako broni używa się bakterie i wirusy. Bakterie: laseczka wąglika, pałeczka dżumy, pałeczka tularemii, pałeczki z rodzaju Brucella i inne. Wirusy: wirusy gorączek krwotocznych, wirus ospy prawdziwej i inne. Toksyny: bakteryjne: beztlenowa laseczka botulizmu i inne roślinne: rycyna i inne. Broń biologiczna jest skuteczna, prosta w produkcji i tania Cyberterroryzm można zdefiniować jako nielegalne wykorzystywanie zasobów komputerowych. Najbardziej oczywiste to ataki w cyberprzestrzeni, które mogą przyjmować różną postać- od wysyłania pocztą elektroniczną wirusów, takich jak np. Melissa, po włamywanie się do systemów komputerowych i ich destabilizowanie lub przejmowanie nad nimi kontroli. Sieć może też służyć terrorystom do zbierania informacji na temat potencjalnych celów ataków

• pozyskiwać znacznie więcej członków i sympatyków
• terroryści rozpowszechniają różnego rodzaju informacje, które mogą posłużyć do przeprowadzania ataków - Internet służy również terrorystom do komunikowania się. Często korzystają z technik szyfrowania informacji - Głównymi celami dla cyberterrorystów są banki, sieci telekomunikacyjne, elektrownie, centra kontroli lotów, instalacje wojskowe, a także policja, służby medyczne, systemy ratownicze, itd. NATO (i inne wielkie organizacje międzynarodowe) są bez mała całkowicie uzależnione od niezawodnych i bezpiecznych systemów przekazywania, przetwarzania i przechowywania informacji. A więc cyberterroryzm może okazać się bardzo groźnym dla NATO.

Narkoterroryzm, terrorystyczne działania podejmowane przez kartele narkotykowe wobec państwa w celu ochrony swych interesów. Są to: morderstwa polityków, funkcjonariuszy wymiaru sprawiedliwości wypowiadających walkę narkomanii, produkcji czy sprzedaży narkotyków, porwanie, zastraszanie, przekupstwo, dezorganizowanie struktur państwowych Terroryzm polityczny ma on na celu zmianę ekipy rządzącej, zmianę systemu politycznego, wymuszenie wprowadzenia pewnych rozwiązań prawnych, bądź oderwanie części terytorium od danego państwa i założenie nowego państwa lub przyłączenie go do już istniejącego. Terroryzm krajowy są to akcje podejmowane przez osoby, które dążą do przekonania „do" albo zakazania „czegoś" rządowi lub ludziom z ich własnego kraju poprzez używanie brutalnych środków mających na celu wystraszenie lub wymuszenie, począwszy od gróźb do bezprawnych aktów przemocy takich jak porwania, pobicia czy zabójstwo.

Podział organizacji terrorystycznych : Ogólny : -grupy separatyczno-nacjonalistyczne -grupy religijne -grupy czystej ideologii np. ultraprawicowe, skrajnie lewicowe -grupy pojedynczych celów-z pogranicza przemocy politycznej (ekologiczne, antyaborcyjne, antyglobalistyczne) -grupy popierane lub sponsorowane przez państwo Podział ze względu na realizowane cele strategiczne: -grupy rewolucyjne-zmierzające do obalenia porządku politycznego -grupy subrewolucyjne-zmierzające do uzyskania ustępstw(koncesji) politycznych od władz państw lub społeczności międzynarodowej -grupy parapolityczne- ugrupowania z pogranicza przemocy politycznej bandytyzmu, ukierunkowane na wąski zakres wymuszanych zmian.

Podział terroru ze względu na działający podmiot: Terroryzm polityczny: -terroryzm agenturalny (terroryści sterowani przez obce państwo), -terroryzm ideowy (terroryści swoimi działaniami starają się wcielać w życie idee, które wyznają). Terroryzm niepolityczny: -terroryzm kryminalny (działania zorganizowanych grup przestępczych) -terroryzm szaleńców. Podział aktów terrorystycznych ze względu na cel: -terroryzm ekonomiczny (akty sabotażu i dywersji polegające na wyrządzaniu szkód i zniszczeń), -terroryzm indywidualny (akty przemocy skierowane przeciwko konkretnym osobom), -terroryzm masowy (akty przemocy skierowane przeciwko przypadkowo wybranym ofiarom),

Podział działań terrorystycznych ze względu na taktykę walki: -terroryzm represywny (akty przemocy i gwałtu stosowane przez reżimy i ruchy polityczne celem zastraszenia własnego lub okupywanego narodu), -terroryzm defensywny (przemoc mająca miejsce podczas walki z najeźdźcą, stosowana celem powstrzymania zmian społecznych lub obrony istniejących wzorów kulturowych, także działania odwetowe), -terroryzm ofensywny (działania, mające na celu dokonanie zmian politycznych i społecznych poprzez polityczny szantaż i wymuszenie określonych działań na rządzących),

Przykłady organizacji terrorystycznych Europejskie organizacje terrorystyczne Czerwone Brygady (Brigate Rosse) Czerwone brygady to historyczna, włoska, lewacka organizacja, która specjalizowała się w porwaniach polityków. Ich najgłośniejszym atakiem był zamach na byłego premiera Włoch Aldo Moro w 1979 r. Głosząc antyglobalistyczne hasła uderzyli ostatnio w 2001 r. dokonując zabójstwa włoskich doradców rządu. RAF (Frakcja Czerwonej Armii) Działająca na terenie Niemiec Zachodnich lewacka struktura specjalizowała się w zabójstwach przemysłowców. Na jej czele stali Klaus Baader i Ulrike Mienhof. Miała być wspierana przez NRD i zakończyła swoją działalność po upadku ZSRR. ETA (Kraj Basków i Wolność) Jest jedna ze „spokojniejszych” organizacji o charakterze terrorystycznym, która informuje zawsze opinię publiczną o podłożeniu przez nią ładunków wybuchowych. Działa od 1959 r. w Hiszpanii i dąży do stworzenia niezależnego państwa Basków. Początkowo miała charakter marksistowski i była zwalczana przez generał Franco. W związku z tym „odpowiedziała” udanym zamachem na admirała Blanco. W latach 80’ i 90’ przeszła swego rodzaju demokratyzację a jej działalność mocno osłabła. W 2004 r. została niesłusznie oskarżona o zamachy w Madrycie w wyniku których śmierć poniosły 192 osoby, a ponad 1800 odniosło rany. Za zamachem stały osoby związane z Al-Kaidą. W 2006 r. ETA ogłosiła zawieszenie broni jednak w grudniu tegoż roku znów zaatakowała. Przez ich działalność do dziś śmierć poniosło ok. 850 osób. Ostatnią ofiarą był socjalistyczny polityk Isaiasa Carrasco zastrzelony 8 marca 2008 r. IRA (Irlandzka Armia Republikańska) Organizacja działająca w Irlandii Południowej stanowiąca sobie za cel oderwanie tegoż terytorium spod władzy Wielkiej Brytanii i włączenie go do Republiki Irlandii. Od 1920 r. pozostaje w podziemiu po klęsce w 1916 r. (tzw. powstanie Wielkanocne). Na mocy porozumień wielkanocnych z 1998 r. ograniczyła swoją działalność. Odpowiada za śmierć ok. 3 tys. osób. W 1984 r. przeprowadziła nieudany zamach na premier Margaret Thatcher. Atakowała zwłaszcza cele wojskowe, starając się nie mieszać cywili w wojnę. W dniu 28 lipca 2005 faktycznie ogłosiła zakończenie działalności. Organizacje terrorystyczne działające w Azji, Afryce i Ameryce Płd. Świetlisty Szlak Maoistyczna organizacja działająca na terenie Peru - założona w 1995 r. Po rozbiciu głównych struktur w 1997 r. praktycznie zakończyła swoją działalność. Ruch Rewolucyjny im Tupaca Amaru Kolejna marksistowska organizacja na terenie Peru uważna przez USA za terrorystyczną. Powstała w 1984 r. i prowadziła skuteczną walkę anty-rządową. Nazwa jednostki została zaczerpnięta od bohatera narodowego Peru Indianina, który w XVII wieku wzniecił powstanie przeciwko Hiszpanii. Szybko popadła w konflikt ze Świetlistym Szlakiem. Obecnie uważana jest za stowarzyszenie alterglobalistyczne. Tamilskie Tygrysy Organizacja skupiająca przedstawicieli narodowości tamilskiej na Sri Lance. W praktyce kontroluje północną część kraju. Od powstania w 1976 r., w wyniku regularnej wojny z siłami rządowymi, śmierć poniosło już ok. 64 tys. przedstawicieli obu stron. Uważa się ich za lepiej zorganizowaną i wyszkoloną organizację anty-rządową. Tamilskie Tygrysy mogą liczyć nawet do 10 tys. członków. Front Wyzwolenia Kaszmiru Ruch skupiający różne grupy, mające wspólny cel: wyparcie hindusów z Kaszmiru i włączenie go do terytorium Pakistanu. Z racji celu posiadają poparcie tegoż kraju. Czeczeńskie organizacje terrorystyczne Izraelskie Kach i Kachane Chai Reakcyjne grupy żydowskich radykałów dążących do przywrócenia Izraelowi granic „bliblijnych”. Zakładają permanentne odrzucenie wszelakiego dialogu z Palestyńczykami. Odpowiedzialni za zastraszenia, strzelaniny itd. Zdelegalizowane w 1994 r. za poparcie dla zamachu w Hebronie. AIIB (Japońska Armia Czerwona) Organizacja niemedialna, utrzymująca stosunki z terrorystami palestyńskimi. Na jej czele stoi Fusako Shigenobu. Działa na teranie Libanu, lecz jej macki sięgają na niektóre kraje Azji. Obecnie motywy działania pozostają bliżej nieokreślone. Ugrupowania fundamentalistów islamskich - organizacje terrorystyczne Anty-izraelskie ugrupowania terrorystyczne: • Hezbollah (Stronnictwo Boga) • Muzułmański Dżihad • Hamas Fundamentalistyczne ugrupowania muzułmańskie, które walczą o zniszczenie państwa Izraela, zwrot ziem egipskich (Hamas - cel uzyskano) etc. Ich terenem działań jest Liban oraz Autonomia Palestyńska. Dokonują licznych ataków samobójczych, porwań i ostrzałów rakietowych (jak ten z 2006 r.) Czarny wrzesień Radykalna palestyńska organizacja o charakterze terrorystycznym powstała w 1971 r. jako komórka w obrębie organizacji Al-Fatah. „Zasłynęła” uprowadzeniem i zamordowaniem 11 sportowców z Izraela w trakcie olimpiady w Monachium w 1972 r. W ciągu 8 lat została rozbita a jej członkowie wyeliminowani po akcji zorganizowanej przez siły specjalne Izraela (Mosad) [2]. Al-Kaida (Baza) Uznana za najniebezpieczniejszą strukturę o charakterze terrorystycznym, kierowana przez Osamę bin Ladena, od lat nieuchwytnego, saudyjskiego milionera. Początkowo działała w Afganistanie. W 1990 r. wyniku konfliktów w tym kraju, Osama przeniósł się do Arabii Saudyjskiej. W 1991 r. oskarżył króla o wspieranie imperialistów w trakcie wojny w Zatoce Perskiej. Al-Kaida ma za zadanie walczyć z „krajem diabła”, czyli USA. Podnosi również hasła przeciwko istnieniu Izraela, co ma ją wiązać w sojusz z Hezbollachem i Hamasem. „Bazę” tworzą pojedyncze, kilkuosobowe komórki, sterowane odgórnie. Jeśli dodamy do tego fanatyzm jej członków - mamy odpowiedź na pytanie, dlaczego tak trudno jest ją „rozpracować”. Do bardziej głośnych zamachów należą:

• 1993 r.: atak samochodem-pułapką na parking pod jedną z wierz World Trade Center (WTC). Zamachowców ujęto,
• 1998 r.: ataki na ambasady amerykańskie w Kenii i Tanzanii w wyniku których zginęło ok. 100 osób,
• 2000 r.: atak na niszczyciel w Jemenie (18 osób zmarło),
• 11 września 2001 r.: atak na dwie wierze WTC, Pentagon i Biały Dom (nieudana) [3]. Palestyńskie Al-Fatah i Al-Aksa Brygady Męczenników Al-Aksa (dziś Jasera Arafata) oraz Al Fatah stanowią zbrojne ramię muzułmanów w Autonomii Palestyńskiej. Ta druga jest największą frakcją Organizacji Wyzwolenia Palestyny. Działalność od lat 60’ wielokrotnie słabła i wzbierała na sile. Grupa Abu Sayyafa Ugrupowanie działające w Filipinach i Indonezji. Dąży do stworzenia państwa islamskiego w regionie. Uważana za jedną z brutalniej działających grup. Otrzymuje stałe wsparcie z Bliskiego Wschodu. Specjalizuje się w porwaniach zagranicznych turystów (w 2001 r. na 100 porwanych 18 zostało zabitych) oraz zamachach bombowych. Jama Islamia Jedna z odnóg Al-Kaidy działająca na terenie Indonezji. Przypisuje się jej zorganizowanie zamachów na wyspie Bali w 2002 r., w których zginęło ok. 100 osób. FiS Stanowią ją islamscy reakcjoniści w Algierii, którzy od 1992 r. pragną obalić świecki rząd i zmienić Algierię w państwo religijne (jak Iran).