Władysław Reymont był synem wiejskiego organisty, wielki talent literacki, należał do grona najwybitniejszych pisarzy polskich. Jego najsłynniejszą i moim zdaniem najwybitniejszą pracą była powieść „Chłopi” Akcja powieści rozgrywa się w autentycznej wsi Lipce. Jest bardzo zróżnicowana ze względu na stan posiadania chłopów, który wpływa na ich życie towarzyskie oraz miejsce zajmowane we wsi. Społeczność wiejską można podzielić na kilka grup. Najbogatsi, do których należą: Boryna, wójt, młynarz, organista, ksiądz. Średniozamożni, których reprezentuje Dominikowa i Kłębowie. Natomiast biedota i komornicy to: Winciorkowie, Gołębiowie, Kozłowie, Bylica i inni. Stan majątkowy decydował o pozycji zajmowanej we wsi. Praca w “Chłopach” ukazana jest bardzo realistycznie, zaś jej rytm wyznaczany jest przez przyrodę. Codzienne obowiązki, związane z pracą na roli i w gospodarstwie, są nieodłącznum elementem życia wiejskich bohaterów. Jesień i wszystkie prace jesienne pokazane są bardzo dokładnie, gdyż to właśnie ta pora rozpoczyna kalendarz pracy. Pory roku wyznaczają czas zasiewów i czas zbierania plonów, czas pracy i czas odpoczynku. To właśnie przyroda bardzo bezdusznie i konsekwentnie każe chłopom wiosną wychodzić w pole, latem pracować przy żniwach, jesienią zmierać plony, a zimą odpoczywać. Jest między innymi reżyserem przeżyć, zdarzeń i nastrojów bohaterów. Zimą pozwala im na lenistwo i senność, bo sama na chwilę zamiera. Wiosną natomiast budzi ich do życia, daje energię i zapał do ciężkiej pracy. Bohaterowie mają bardzo wiele zajęć związanych z pracą na roli i w gospodarstwie. Należy do nich między innymi kopanie kartofli, zbieranie i zwożenie kapusty, orki jesienne, sianie ozieminy, łatanie dachów, obieranie kapusty. Wydaje mi się, że Właduslaw Reymont słusznie został nagrodzony tak ważną nagrodą, jaką jest literacka Nagroda Nobla. Pierwszym uzasadnieniem jest język “Chłopów” jest językiem oryginalnych, właściwym tylko dla tej powieści. Został celowo stworzony, aby przybliżyć mowę wiejską mieszkających na wsi Lipczan, tj. gwarę łowicką. Łączy w sobie elementy różnych stylów literackich i realizmu, naturalizmu, symbolizmu, impresjonizmu i ekspresjonizmu. Władysław Reymont nieprzypadkowo wprowadził do powieści różne zwyczaje i obrzędy, związane między innymi z Zaduszkami, Wigilią, Pasteją, weselem. Chciał w ten sposób przybliżyć czytelnikowi obraz tamtych czasów. Dzięki temu lepiej poznajemu ich życie i zwyczaje, tradycje, których w naszych czasach dawno już nie ma.