„ Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego są powieścią, która powstała w Młodej Polsce. Głównym bohaterem utworu jest doktor Tomasz Judym. Jest to młody chirurg, idealista, posiadający niezłomną wolę i silny charakter, stawiający na pierwszym miejscu dobro ludzi najuboższych. W powyższych fragmentach „Ludzi bezdomnych” Stefana Żeromskiego występuje rozbudowany opis przyrody. Impresjonizm polega na uchwyceniu zmienności i ulotności przedstawionej rzeczywistości. Ponadto, poznanie jest to akt indywidualny, subiektywny i przypadkowy. Światło słoneczne jest źródłem barw. Impresjonizm charakteryzuje również pejzażowość oraz nastrojowość. W podanych fragmentach „ Ludzi bezdomnych” Stefana Żeromskiego możemy odnaleźć różnorodne epitety ( „ deszcz sypki, ciepły” ; „ rozkoszna seledynowa, toń” ; „białe i rumiane obłoczki” ) oraz wyolbrzymienia ( „ ciemne chmury tworzyły jakby włok szeroki, który ciągnął się od jednego do drugiego krańca widnokręgu” ). Występują tu również porównania poetyckie o charakterze personifikacji ( „ obłoczki (…)niby otwarte, prześliczne oczy kobiece” ; „strumyki, jak dzieci pełne wesela” ). Podane fragmenty wzbogaca słownictwo wartościujące, np. „rozkoszna” ; „prześliczne” ; „ pełne wesela”. Opisy cechuje również nagromadzenie środków charakterystycznych dla poezji. Opis przyrody przeważa nad opowiadaniem doktora Tomasza Judyma. Możemy dostrzec w podanych fragmentach zastępowanie rozważań intelektualnych przez opis reakcji emocjonalnych, np. „ Judym błąkał się wśród przeczuc jak topielec po dnie wody” lub „ ogień najdokuczliwszej boleści parzył duszę”. Tomasz Judym łatwo ulega impulsom wewnętrznym: „był tym wspomnieniem wzruszony do łez”. Żal wywołuje u doktora Judyma reakcję uczuciową na myśl o swoich przeciwnikach z Cisów: „gdyby się w tłumie ukazały ich twarze, jakże miłym byłyby zjawiskiem”. Najważniejszym przejawem impresjonizmu jest subiektywizm utworu widoczny na różnych płaszczyznach tekstu. W opisach przyrody charakterystyczna jest liryzacja prozy, uchwycenie ulotnego momentu i ukazanie go przez pryzmat przeżyc bohatera. Natomiast w kreacji bohatera dostrzec można łatwość ulegania okolicznościom zewnętrznym, podejmowanie decyzji pod wpływem chwili oraz niestabilność uczuciową, niezdecydowanie.