Stefan Żeromski pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej Jelita. Wychował się w Ciekotach w Górach Świętokrzyskich. Jego ojciec Wincenty Żeromski wspierał Polaków walczących w powstaniu styczniowym. Jeszcze przed powstaniem jego ojciec utracił majątek i aby utrzymać rodzinę, został dzierżawc ą folwark ów. Żeromski matkę straci ł w 1879, a ojca w 1883.W roku 1873 dziewięciolteni Stefan trafił na rok do szkoły początkowej w Psarach. W 1874 roku rozpoczął naukę w Męskim Gimnazjum Rządowym w Kielcach. Z tego okresu pochodzą jego pierwsze próby literackie- wiersze, dramaty, przek łady z literatury rosyjskiej. Zadebiutował w 1882 w numerze ,,Tygodnika Mód i Powieści,, przekłdem wiersza Lermontowa.Trudności finansowe i początki gruźlicy spowodowały, że gimnazyjum ukończył w 1886 roku bez uzyskania matury. W tym samym roku rozpoczął sudia w Instytucie Weterynarii w Warszawie (uczelnia nie wymagała matury.) W 1889 zmuszony został zarzucić studia z powodów finansowych. Ożenił się z Oktawią z Radziwłłowiczów Rodkiewiczową, którą poznał w Nałęczowie. Również w tym samym roku wyjechał z żoną i jej córeczką z pierwszego małżeństwa do Szwajcarii, gdzie objął posadę zastępcy bibliotekarza w Muzeum Narodowym Polskim w Rapperswilu. Tam powstawały m.in. Syzyfowe prace. W latach 1895 i 1898 ukazały się zbiory opowiadań Żermoskiego. Po powrocie do kraju w 1897 pracował jako pomocnik bibliotekarza w Bibliotece Ordynacji Zamojskiej w Warszawie aż do 1904. W roku powrotu ze Szwajcarij ukazały się Syzyfowe prace. W 1899 Żeromskiemu urodził się syn Adam. W tym samym roku ukazali się Ludzie bezdomni. W 1904 wyszła powieść Popioły, której sukces wydawniczy pozwolił przenieść się rodzinie Żeromskiego prawie na rok do Zakopanego. Dopiero od 1904 mog poświęcić się pracy pisarskiej. Od 1905 roku- od chwili wybuchu rewolucij w Królestwie Polskim – działa w organizacjach demokratycznych i socjalistycznych. Ruchowi rewolucjnemu z lat 1905-1907 poświęcił kilka swoich prac, Żeromski był inicjatorem założenia Uniwersytetu Ludowego, organizował kursy dokształcające dla uczniów szkoły rzemieślniczej w jego domu prowadzono ochronkę i tajną szkołę. W 1909 wyjechał z rodziną do Paryża tam mieszkał trzy lata. Po powrocie do kraju osiedlił się w Zakopanemu. W 1913 założył nową rodzinę z malarką Anną Zawadzką. Urodziła się córka Monika. Po wybuchu I wojny światowej zgłośił się do Legionów Polskich, jednak nigdy nie brał udziału w walkach. Wrócił do Zakopanego i działał w pracach Naczelnego Komitetu Zakopiańskiego. Był prezydentem Rzeczypospolitej Zakopiańskiej. 31 lipca 1918 roku zmarł jego dziewiętnastoletni syn, Adam. Żeromski zdedykował mu tekst publicystyczny o tematyce społecznopolitycznej pt. ,,Początek świata pracy,, W wolnej Polsce Żeromski zamieszkał w Warszawie, gdzie brał znaczący udział w życiu literackim.Był inicjatorem powstania projektu Akademii Literatury, Straży Piśmiennictwa Polskiego, a w 1925 został założycielem i pierwszym prezesem polskiego oddziału PEN Clubu. W latach dwudziestych osiedlił się w Konstacinie-Jeziornie pod Warszawą w willi Świt, a później mieszkał na Zamku Królewskim w Warszawie. W 1992 ukazał się powieść Wiatr od morza, za którą otrzymał państwową nagrodę literacką, a w 1924 powieść Przedwiośnie.Zmarł 20 listopada 1925 r. Żeromski został pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowany w Warszawie. W 1928 otwarto w Nałęczowie muzeum poświęcone pisarzowi.