Bolesław Prus napisał “Lalkę” w epoce pozytywizmu. Powieść porusza wiele motywów np. motyw miłości Wokulskiego do Łęckiej oraz motyw antysemityzmu w Polsce. Jednym z motywów jest motyw studentów mieszkających w kamienicy kupionej przez Wokulskiego. Fragment opowiada o pierwszej wizycie Ignacego Rzeckiego w kamienicy zakupionej przez Wokulskiego. Jest to fragment z “Pamiętnika starego subiekta”. Rządca Wirski oprowadza Rzeckiego po kamienicy aż docierają do mieszkania studentów: Maleskiego, Patkiewicza i trzeciego, nie wymienionego z nazwiska. W ich mieszkaniu panuje nieporządek. Student podczas rozmowy z mężczyznami jest bezczelny. Podczas gdy Wirski skarży się, że chodzą nago po mieszkaniu, student wykazuje się pomysłowością, tłumacząc, że jeden z nich chodzi w koszuli, a drugi w majtkach, więc nie chodzą nago. Studenci są ubodzy - utrzymują się tylko z korepetycji co świadczy o ich zaradności. Nie płacą czynszu - uznają to za niewolnictwo. Uważają, że skoro żyją to należy im się prawo do edukacji. Uważają, że za uczciwą pracę należy się godne wynagrodzenie a Wokulski musi być złodziejem skoro kupił tak drogą kamienicę. Ignacy Rzecki jest zdumiony zachowaniem studentów. Stara się ich zrozumieć. Jednak darzy ich sympatią, uważa ich za oryginały.
W całości utworu studenci są pokazani jako pozytywni ludzie. Są studentami medycyny co świadczy o tym, że są przedstawicielami inteligencji. Młodych ludzi charakteryzuje dowcipność. Ich rozrywką jest dokuczanie baronowej Krzeszowskiej. Nawet podczas rozprawy w sądzie rozśmieszają zebranych ludzi udając trupa przed Krzeszowską, doprowadzając ją do histerii. Nie potrafią zachować powagi nawet w chwili wyprowadzki z domu. Sąsiedzi, z wyjątkiem Krzeszowskiej, bardzo ich lubią. W powieści “Lalka” studenci zostali pokazani jako pozytywni ludzie. Są powszechnie lubiani za swój optymizm, pracowitość oraz zaradność. Nawet Ignacy Rzecki jest pozytywnie nastawiony do nich. Studenci są przykładem tego, że nawet gdy jest się ubogim powinno się zachowywać optymizm oraz chęć do życia.