“Król Edyp” to tragedia grecka napisana przez Sofoklesa. Edyp, jako syn króla Teb, jest dotknięty klątwą bogów. Kreon jest bratem jego żony, którego władca Teb oskarża o zdradę. Analizowany fragment przedstawia sytuację, w której Edyp rzuca podejrzenia wobec Kreona o zdradę, a ten próbuje wyjaśnić wszystko w racjonalny sposób. Rozmowa ma miejsce w momencie wyjawienia przepowiedni losu Edypa. Edyp jest bardzo podejrzliwy i z łatwością oskarża innych o to, że knują coś przeciwko niemu. Uważa, że Kreon chce go strącić z tronu i przejąć ponownie władzę. Nie słucha Jego tłumaczeń pomimo tego, że nie ma odpowiednich argumentów potwierdzających swoje słowa. We swoich czynach i decyzjach jest bardzo pewny siebie , oburzył się przepowiednią i we wszystkich słowach Kreona dopatruje się fałszywości i zdrady, a nawet grozi mu śmiercią. Kreon był człowiekiem opanowanym i myślącym racjonalnie. Słysząc oskarżenia Edypa oczekuje dowodów, które potwierdziły by jego winę, a nie jedynie bezpodstawnych oskarżeń. Poucza i uspokaja Edypa. Choć spotyka go dużo niezasłużonych oskarżeń ze strony króla, nie zamierza dokuczać oślepionemu i stłamszonemu przez poznaną tajemnicę Edypowi. Hybris w tym utworze, jak i w każdej innej tragedii antycznej polega na ukazaniu pychy ludzkiej, wynikającej z przeświadczenia, ze można przechytrzyć los. W walce z fatum, Edyp kieruje się właśnie hybris. Nie udaje mu się jednak uciec, jest bezsilny wobec wyroku Bogów. Na podstawie charakterystyki bohaterów możemy wywnioskować, że obie postacie bardzo się od siebie różnią. Edyp nie chce dopuścić do siebie prawdy o swojej winie, jest porywczy i z łatwością wszystkich osądza i wydaje wyroki. Kreon z drugiej strony broni się i oczekuje podstaw wobec wszystkich oskarżeń władcy Teb. Edypowi pomimo prób i chęci przechytrzenia losu nie udało się uciec od przeznaczenia, co jest dowodem na to, że człowiek jest bezsilny wobec wyroku Bogów.