Zdecydowany, uparty, umiejący osiągać cele, które sobie wyznaczył, jednocześnie człowiek o silnej osobowości, dobry i uczciwy, realista. Wokulski to potomek zubożałej szlachty, pracuje w sklepie a jednocześnie studiuje na uniwersytecie. Jest patriotą, za udział w powstaniu styczniowym zostaje zesłany na Syberię. Zakochany w Izabeli, jej podporządkowuje swoje życie i pracę, robi wszystko by ją zdobyć, ponieważ jest człowiekiem, który wyznaczywszy sobie cel w życiu, musi go osiągnąć albo zginąć – jak o Wokulskim mówi doktor Szuman. Wokulski ma przy tym dobre serce, wędrując po ubogich dzielnicach Warszawy zarzuca sobie szaleństwo – za pieniądze, które wydaje na Izabelę, mógłby poprawić los setek biednych rodzin. Stanisław pomaga ubogim, czyni to z dobroci serca, w odróżnieniu od arystokratów, którzy publiczne kwesty traktują jako jeszcze jedną okazję do spotkań i plotek. Korzystając ze swego majątku i znajomości, Wokulski próbuje założyć spółkę do handlu z Rosją, dzięki której do Warszawy trafiałyby tańsze towary. Stanisław jest niespełnionym naukowcem, marzył o takiej karierze, ale konieczność zarabiania na chleb spowodowała, że jej nie zrealizował. W testamencie zapisuje spory majątek Ochockiemu, jedynemu przedstawicielowi arystokracji, który ma ambicje i cele.