[b]I. Metoda MoSCoW.[/b]

Metoda którą wykorzystuje się podczas tworzenia projektu polegająca na dokładnym określeniu wymagań systemu oraz priorytetów tych wymagań.

MoSCoW to skrót od 4 pierwszych liter wyrazów must, should, could, won’t.

Poniżej zamieszczamy opis metody MoSCoW:

MUST HAVE – wymagania zawarte w MUST HAVE muszą zostać zrealizowane w celu zapewnienia poprawności funkcjonowania systemu (projektu) oraz spełnienia oczekiwań klienta / zleceniodawcy,

SHOULD HAVE – wymagania które powinien spełniać system, jednak nie mające wpływu na końcowy sukces jego realizacji,

COULD HAVE – wypisane w tym punkcie wymagania mogą być przyszłości użyte jako forma rozszerzenia funkcjonalności systemu,

WON’T HAVE – wymagania które nie będą wprowadzane w tym momencie do systemu.

Dzięki metodzie MoSCoW możemy decydować które wymagania mają zostać spełnione jako pierwsze a które mogą zostać wykonane później albo wcale.

[b]II. Przypadek użycia.[/b]

To forma przedstawienia w postaci sekwencji prostych kroków, zależności pomiędzy aktorem (czyli użytkownikiem danego systemu), a systemem.

Aktorem może być nie tylko osoba ale również oprogramowanie rozszerzające system.

[b]III. Diagram przypadków użycia.[/b]

Diagram przypadków użycia jest to typ diagramu używany w UML służący do modelowania funkcjonalności systemu. W jego skład wchodzą aktorzy, przypadki użycia pomiędzy którymi ustalane są związki.

Głównym celem diagramu jest zapewnienie przeglądu możliwych funkcjonalności systemu. Tym samym przedstawia usługi które zapewnione są aktorom przez system, nie wskazując konkretnych rozwiązań technicznych.