11 listopada 1918 roku po 123 latach niewoli odrodziło się państwo polskie. Odzyskanie niepodległości było możliwe nie tylko dzięki dążeniom niepodległościowym całego narodu ale przede wszystkim klęsce mocarstw rozbiorowych w czasie I wojny światowej. Pierwsze lata niepodległości wypełniła walka zbrojna o ustalenie granic odrodzonego państwa, integracja dawnych trzech zaborów oraz odbudowa ze zniszczeń wojennych. II Rzeczpospolita była 6 pod względem powierzchni krajem w Europie. Aż 65% ludności utrzymywało się z rolnictwa( w rozwiniętych krajach 5-40%), aż 1/3 gospodarstw nie przekraczała 2 hektarów zaś 45% gruntów stanowiły majątki o powierzchni powyżej 100 hektarów, będących własnością ledwie 19 tys. Posiadaczy(0,6% ogółu). Tak więc reforma rolna była jedną z najpilniejszych spraw powojennej Polski. Przemysł byłego Królestwa Polskiego zatrudniał 7-krotnie mniej robotników niż przed wojną, co było wynikiem zniszczeń wojennych. Polska po odzyskaniu niepodległości była państwem zróżnicowanym wewnętrznie. Ziemie trzech zaborów bardzo się różniły między sobą. Rzeczpospolita była państwem zacofanym pod względem gospodarczym. Dominowało rolnictwo (na wsi żyło około 75% ludności).

   Dominowały gospodarstwa małorolne, których powierzchnia nie przekraczała 5 ha. Były one nieefektywne. Konieczne było przeprowadzenie reformy rolnej Którą sejm uchwalił 28Grudnia1925r. W rękach prywatnych miały pozostać prywatne majątki o powierzchni do 60 ha (w okręgach przemysłowych ipodmiejskich), w województwach wschodnich - 300 ha, a w pozostałych o powierzchni 180 ha. Wszelką nadwyżkę właściciele mieli obowiązek sprzedać po cenach rynkowych w określonym terminie.

Obok reformy rolnej niezbędna była również reforma walutowa. Po wojnie na ziemiach polskich nadal funkcjonowały pieniądze państw zaborczych. Dlatego w styczniu 1924 r. Władysław Grabski wprowadził nową walutę - złoty (był on równy frankowi szwajcarskiemu). Ustalono kurs w relacji 1800000 marek polskich za jednego złotego.

Kolejnym problemem polskiej gospodarki była tzw. wojna celna. Wiązało się to z odmową przez Niemcy w czerwcu 1925 r. importu węgla z Polski. To wpłynęło na sytuację polskich kopalń. Wkrótce Niemcy wstrzymali niemal całkowicie wymiane z Polską. Zakazano sprowadzania niektórych polskich produktów, a na inne nałożono wysokie cła. Wojna celna trwała do 1931 r. Ludność Polski wzrosła z 27,2 mln w 1921 roku do 35,1 mln w 1939 roku. Polacy stanowili 66% społeczeństwa, Ukraińcy 14%, a Żydzi 10%, co świadczy, że nie zmienił się status narodowościowy kraju. W 1921 roku w miastach żyło 24,6% ludności, a w 1938 roku 30 % (w Warszawie 1,3 mln). W dwudziestoleciu wyemigrowało 2 mln Polaków, powróciło do kraju 1 mln. Światowa Polonia wynosiła 8-9 mln Polaków, z czego najwięcej było w USA (4 mln), Niemczech (1,5 mln) i ZSRR (1 mln). Odsetek analfabetów spadł z poziomu 33% w roku 1921 do 15% … więcej