Kordian to tyłowy bohater napisanego w 1833 roku, a wydanego w rok później dramatu Juliusza Słowackiego. Jest człowiekiem samotnym, skomplikowanym, sprzecznym - ma więc wszystkie typowe cechy epoki. “Ból istnienia” towarzyszy mu już od wczesnej młodości. Doświadcza nieszczęśliwej miłości, podróżuje po Europie, staje się wojownikiem o wolność Polski *Wszystkie jego cechy osobowości i życiowe doświadczenia są zgodne z romantycznym niepokojem, rozdarciem, buntem. *To Kordian prosi : “Boże! Zdejm z mego serca jaskółczy niepokój, Daj życiu duszę i cel wyprodukuj…” *Podobnie jak Konrad w “Wielkiej Improwizacji” jest samotnym poetą. Poznajemy go w I akcie jako 15-letniego chłopca. Jest zakochany w starszej od siebie Laurze. Kobieta nie odwzajemnia jego pierwszego, młodzieńczego uczucia. Bohater cierpi, przeżywa tak charakterystyczne dla romantyzmu niespełnienie. Idealizuje swoją wybrankę, mocno przeżywa samobójstwo bohatera, o którym przeczytał w powieści i mówi na samym początku utworu: “Zabił się - młody”. *Jako młody idealista, marzyciel szuka swojej drogi w życiu. Nie bez powodu więc stary sługa Grzegorz opowiada mu trzy bajki : “O Janku, co psom szył buty”, opowieść egipską i historię bohaterskiego żołnierza Kazimierza. Te trzy opowieści symbolizują trzy różne sposoby życia *Kordian wyznaczył sobie poważny cel: odnalezienie miejsca w życiu. Ma jednak dopiero piętnaście lat, więc nie jest zdolny udzielić odpowiedzi na pytanie, z którym zmagają się nawet dojrzali, doświadczeni ludzie. *Między jego wyobraźnią, marzeniami i dążeniami a działaniami, możliwościami jest przepaść. *I to właśnie niespełnienie doprowadza bohatera go do samobójstwa. Skoro Laura nie odwzajemnia jego uczucia - życie traci sens. Tak kończy się I akt dramatu, w którym poznaliśmy sprzecznego, rozdartego wewnętrznie młodzieńca, który - jak dotąd - nie oddziela wyobraźni, fantazji, marzeń od rzeczywistości. *Dorastanie bohatera jest tematem II aktu. Jest rok 1828 - Kordiana spotykamy w londyńskim parku. Anglia, Włochy i Szwajcaria - to miejsca, które odwiedzi i w których zdobędzie życiowe doświadczenie. “Rzeczywistości naga, wynagródź marzenie” takie słowa przyświecają zagranicznym doświadczeniom młodzieńca. Szybko poznaje prawdę o świecie i ludzkiej naturze. Dostrzega złudę miłości, materializm kobiet (rozmowa z Wiolettą w Dover), społeczną niesprawiedliwość (scena londyńska), hipokryzję papieża, który utrzymuje przyjazne stosunki z caratem, a zniewolonym Polakom radzi: No mój synu, idź z Bogiem, a niechaj wasz naród, Wygubi w sobie ogniów jakobinskich zaród, Niech się weźmie psałterza i radeł i sochy…" *Pieniądze, nieszczerość, zakłamanie, hołdowanie najsilniejszym - to poszukiwana przez Kordiana “rzeczywistość” *Skoro zawiodły młodzieńcze ideały, a zagraniczne doświadczenia ukazały prawdę o świecie - pozostaje działać. *Z audiencji u papieża udaje się wiec bohater do Szwajcarii. Jest w Alpach na najwyższej europejskiej górze Mont Blanc. *Miejsce ma symboliczne znaczenie, jak mówi Kordian: “Jam posąg człowieka, na posągu świata”. Stad rozwija nad światem “czarne skrzydła myśli”. *Chce zmienić świat, spełnić wielką ideę. Jako Winkelried dąży do wyzwolenia Polski, odrodzenia Europy.

Najwłaściwszą życiową postawę widzi w bohaterstwie, aktywności Winkelrieda, o którym sam powie już w kraju w czasie spisku: “Był to niegdyś dowódca u wolnych Szwajcarów. *Śród walki, w obie dłonie zgarnął dzidy, *I wbił we własne serce i drogę rozgrodził”. *Staje się bojownikiem sprawy narodowej. Odnajduje w życiu cel - działanie, walkę o wolność i sprawiedliwość. *Zostaje cudownie przeniesiony do Polski . I tutaj rozpoczyna działania spiskowe. *W lochach warszawskiej katedry św. Jana Kordian wraz z innymi spiskowcami planuje zabójstwo cara. Jako poeta odsyła tłum do domu pieśnią “Pijcie wino. Idźcie spać!”, a sam próbuje pozyskać dla idei jedynie małą grupę - spiskowców. Nie udaje mu się jednak przekonać uczestników zebrani o swojej słuszności. Prezes, w którym odnajdujemy historyczną postać Niemcewicza i Ksiądz są przeciwni morderstwu. Pozostali również zawodzą. Kordian pozostaje sam. Nie realizuje swojego planu, bo tuż przed sypialnią cara ogarniają go Imaginacja i Strach. Samodzielna walka, dążenia jednostki nie wystarczają. Kordian trafia do domu wariatów. *Przegrał wiec jako bojownik i poeta. Jego skomplikowanie, nadwrażliwość, wyobraźnia nie pozwoliły mu zrealizować obranego celu. *Nieszczęśliwie zakochany piętnastolatek z początku dramatu jest równie niespełnionym młodym wojownikiem o wolność ojczyzny. W środku pozostaje tym samym człowiekiem “Sto we mnie żądz, sto uczuć, sto uwiędłych liści”