Doktor Tomasz Judym jest głównym bohaterem powieści Stefana Żeromskiego pt.: “Ludzie bezdomni”. Książka opisuje życie i działalność społeczną młodego lekarza oraz dzieje jego miłości do Joanny Podborskiej. Pochodzi z biednej rodziny robotniczej, ale dzięki zbiegowi okoliczności i własnej ciężkiej pracy udaje mu się zdobyć wykształcenie. Doktor obraca się w różnych środowiskach dzięki czemu poznał życie i ludzi bardzo biednych i postanowił się dla nich poświęcić. Judym to nonkonformista i społecznik. Według Judyma lekarz powinien zmieniać rzeczywistość, pomagać nie tylko tym bogatym lecz pomóc oraz troszczyć się o poprawę warunków życia i higieny najuboższych. Sądzi, że lekarze powinni zwalczać przyczyny chorób i wywołuje on oburzenie u innych lekarzy poprzez swoje zdanie. Oni uważają, że może to zagrozić w środowisku interesów lekarskich. Po burzliwej dyskusji Judym jest przekonany, że nie znajdzie wśród warszawskich lekarzy żadnego poparcia. Na kształtowanie się poglądów doktora Tomasza Judyma niewątpliwy wpływ miało jego życie. Doktor Tomasz przedstawia referat, w którym ukazuje fatalny stan zdrowia i higieny najuboższych grup społecznych na spotkaniu u doktora Czernisza. Przedstawia także wymyślony przez niego program działania lecz niestety nie znalazł zrozumienia. Judym jawi się jako nonkonformista, nie ulega naciskom otoczenia. Broni swoich ideałów, podejmuje bezowocową praktykę. Wyjechał do Cisów, gdzie pracował w uzdrowisku i zauważa jakie panują tam warunki. Ludzie nie znają nawet podstawowych zasad higieny, źle się odżywiają, a co najstraszniejsze mieszkają w strasznej nędzy i biedzie często nawet wraz ze zwierzętami. Chciał to wszystko zmienić i dowiaduje się o przyczynie tych wszystkich chorób tam panujących. Wilgotność utrzymująca się za sprawą ozdobnych sadzawek, stawu i basenu prowadzi do rozwijania się nadmiernie wodorostów, gniją liście spadające z drzew przez co rozmnażają bakterie chorobotwórcze. Moim zdaniem doktor Tomasz Judym był dobrym człowiekiem, ponieważ pomagał ludziom, których nie było stać na to aby pozbyć się tych wszystkich panujących chorób, a co najważniejsze robił to bezinteresownie. Sprzeciwia się on bezkrytycznemu uleganiu normom i zasadom obowiązującym w tym środowisku. Pomimo tej silnej osobowości bardzo cierpiał, był rozdarty pomiędzy życiem prywatnym, a chyba przeklętym przez niego samego poczuciem obowiązku. Ważne były dla Judyma jego marzenia, ale o wiele bardziej istotne były jego idee.