Tematem wiersza jest cierpienie człowieka nieszczesliwie zakochanego. Podmiot liryczny opowieda o swoim cierpieniu wykorzystujac podobienstwo i roznice miedzy czlowiekiem zywym, ale nieszczesliwym, a zmarłym. Na tym polega koncept, ktory zaskakuje czyteknika. Do trupa to monolog o wlasnych uczuciach, zwierzenie sie z cierpienia, pokazanie jego dotkliwosci, zestawienie milosci ze smiercia. Śmierc fizyczna staje sie tu dobrodziejstwem w porównaniu z cierpieniami wywolanymi przez nieszczesliwa milosc. utwór mozna podzielic na dwie czesci pierwsze dwie strofu w ktorej sa zawarte podobienstwa miedzy zmarłym i zakochanym dwie ostatnie strofy zawieraja spis roznic miedzy nimi. “Do trupa” jest przykładem liryki zwrotu do adressata. Jesli zas wezmieny pod uwage przynaleznosc gatunkowa, to smialo okreslimy ten utwor mianem sonetu(jest zlozony z 4 strof 2 czterowersowe, 2 trzywersowe: ostatnia strofa zawiera podsumowanie, puente). Tu jest nia refleksja, ze cierpienie czlowieka nieszczesliwie zakochanego trwa w nieskonczonosc, a cierpienia czlowieka, ktory umiera, koncza sie wraz ze smiercia.