Charakterystyka Kordiana

Kordian jest tytułowym i głównym bohaterem powieści Juliusza Słowackiego. Kordian z języka łacińskiego znaczy “człowiek serca”, W pierwszym akcie poznajemy go jako piętnastoletniego chłopca, który przeżywa “ból istnienia”. Jest zbyt dojrzały jak na swój wiek. Nie widzi sensu życia. Jest to bohater hamletyczny - jego postawę cechuje wewnętrzny konflikt między pragnieniami a realnymi czynami, co prowadzi do nadmiernej wrażliwości i w konsekwencji do poczucia wyobcowania i samotności. Kordian ma tez cechy bohatera werterycznego, charakterystycznego dla literatury europejskiej tego czasu: przeżywanie “bólu świata”, marzycielstwo, usposobienie poetyckie, niezwykła wrażliwość, uleganie tworzonej w wyobraźni wizji idealnej miłości , bunt przeciwko złu świata i chęć ukojenia bólu poprzez samobójstwo.

Kordian jest tytułowym i głównym bohaterem powieści Juliusza Słowackiego. Kordian z języka łacińskiego znaczy “człowiek serca”, W pierwszym akcie poznajemy go jako piętnastoletniego chłopca, który przeżywa “ból istnienia”. Jest zbyt dojrzały jak na swój wiek. Nie widzi sensu życia. Jest to bohater hamletyczny - jego postawę cechuje wewnętrzny konflikt między pragnieniami a realnymi czynami, co prowadzi do nadmiernej wrażliwości i w konsekwencji do poczucia wyobcowania i samotności. Kordian ma tez cechy bohatera werterycznego, charakterystycznego dla literatury europejskiej tego czasu: przeżywanie “bólu świata”, marzycielstwo, usposobienie poetyckie, niezwykła wrażliwość, uleganie tworzonej w wyobraźni wizji idealnej miłości , bunt przeciwko złu świata i chęć ukojenia bólu poprzez samobójstwo. W drugim akcie obserwujemy proces dojrzewania bohatera, zbierania doświadczenia życiowego i odnajdowania celu życia. Nauka, jaka wynosi Kordian ze swych podróży jest gorzka - bohater przekonuje się, że światem żądzą pieniądze, poezja mija się z rzeczywistością, miłośc romantyczna nie istniej, a los Polski nie interesuje nawet papieża. Jest rozczarowany, na szczycie Mont Blanc wracają d niego myśli samobójcze, jednak tam też je porzuca i przechodzi metamorfozę. Z romantycznego kochanka staje się buntownikiem, patriotą, walczącym o wolność narodu, pragnącym jedynie jego szczęścia. Swą ideę streszcza w słowach: “Ludy! Winkelried ożył!/Polska Winkelriedem narodów!”
Trzeci akt przynosi obraz Kordiana - spiskowca, próbującego wcielać w życie swój cel. Pragnie przekonać innych spiskowców do zamordowania cara, wierząc że odmieni w ten sposób los Polski. Bdy mu się to nie udaje, samotnie podejmuje się dokonać zbrodni, jednak jest zbyt słaby psychicznie. Przegrywa walkę ze Strachem i Imaginacją. Ponosi klęskę. Nie wiadomo, jak zakończą się jego losy, czy zostanie stracony na Placu Marsowym, czy też adiutant zdąży dotrzeć z aktem ułaskawienia. Kordian jest bohaterem tragicznym, przegrywa w starciu z historia i samym sobą.