Człowiek wobec spraw doczesnych i wiecznych”. Mikołaj Sęp Szarzyński jest autorem sonetu, który obrazuje życie ludzkie jako nieustanną walkę. Autor rozważa nad walką człowieka z szatanem. Mikołaj Sęp Szarzyński- poeta, prekursor baroku, jego wiersze zostały opublikowane przez jego brata w 1601 roku w zbiorze Rytmy, abo Wiersze polskie. Podmiot liryczny ukazuje człowieka jako istotę rozdartą pomiędzy pragnieniem wieczności a tęsknotą za dobrem oraz za skłonnością do upadku a także uważa, że rzeczy doczesne są przemijające natomiast wieczność jest wartościowa i człowiek powinien do niej dążyć. Człowiek ciągle podąża do zaspokojania swoich niskich potrzeb. Poeta podkreśla naturę człowieka jako dwoistą czyli duchową i cielesną. W utworze pojawia się paryfraza „szatan- srogi ciemności hetman” co oznacza, że ciemność jest symbolem zła a hetman jest symbolem władzy. John Donne- poeta metafizyczny doby baroku, pisał liczne erotyki, pieśni i hymny. Poeta metafizyczny pisze o skłonnościach człowieka do zła oraz ukazuje wieczność jako miejce szczęśliwe. W sonecie X poeta skupia się na nad ukazaniem świata wiecznego jako miejca niesamowicie radosnego. Poeci ukazują człowieka jako istotę dramatyczną, która jest uległa wobec świata doczesnego. Reasumując człowiek wobec spraw doczesnych i wiecznych jest istotą rozdartą wewnętrznie oraz słabą. Mimo silnie zakorzenionej potrzebie życia w zgodzie z Bogiem oraz jego prawami dlatego często zdarza mu się przegrać wewnętrzną walkę z szatanem i poddaje się pokusom świata ziemskiego. Człowiek jednak posiad głęboko w sobie wiarę, że przed ostatecznym i wiecznym zatraceniem uchroni go wiara w Boga, i że u jego boku stoczy bezpiecznie tę walkę co da mu schronienie dla swojej duszy przed updakiem. Autor: Filip Kądziołka