,,Granica’’ autorstwa Zofii Nałkowskiej to powieść psychologiczna, która wydana została w roku 1935 w Warszawie. Akcja utworu toczy się w latach współczesnych autorce, a fabuła rozgrywa się głównie w stolicy oraz Boleborzy. Autorka porusza wiele problemów natury psychicznej, między innymi związków między ludzkich. Relacje damsko-męskie z pewnością mogą mieć różny charakter i bywają skomplikowane. Czasami opierają się tylko na bliskości fizycznej, lecz w większości przypadków zbudowane są one na silnym uczuciu i wzajemnym pożądaniu. Doskonałym przykładem jest historia dzielnego rycerza Tristana oraz Izoldy. Pod wpływem magicznego trunku, tworzy się między nimi niezwykłe uczucie, którego nie są w stanie kontrolować. Można powiedzieć, że są od siebie uzależnieni. Choć losy tej dwójki kończą się dramatycznie, widzimy jednak, że relacje między mężczyzną a kobietą, mogą być bardzo różne. Jakie kontakty z płcią przeciwną ma Zenon Ziembiewicz ? Fragment ten przedstawia konwersację Zenona Ziembiewicza z Elżbietą Biecką. Jest to ważny moment dla całego utworu, ponieważ właśnie teraz główny bohater zwierza się ze swojego romansu z byłą gospodynią swojej rodziny – Justyną Bogutówną. Widać wyraźnie, że potrzebuje on wsparcia i przebaczenia ze strony narzeczonej. Więź między tą dwójką ma charakter bardzo emocjonalny. Zenon tłumaczy, że nie chciał powtórnie zdradzić Elżbiety i że zarówno Justyna jak i on mieli świadomość, iż po wyjeździe Zenona ich romans nie może dłużej trwać. Świadczą o tym słowa ,,…ona była na to przygotowana od początku, że to się zerwie. Pogodziła się z tym zupełnie …’’. Uważa on, iż ich ponowne spotkanie było wynikiem przypadku, a do pokoju poszedł z nią bo jej współczuł. Prawda jednak jest taka, iż nie mógł on się oprzeć urokowi kochanki. Mógł przecież nie przyprowadzać jej do hotelu. Fakt ten pokazuje jak słaby psychicznie i nieasertywny jest Zenon. Dla głównego bohatera spotkania z Justyną mają charakter tylko erotyczny, lecz mężczyzna nie może się od niej uwolnić. Jego postawa zmienia się dopiero gdy kochanka zachodzi w ciąże. Wtedy to daje jej pieniądze na aborcję, by chronić swój wizerunek. Relacje narzeczonej z głównym bohaterem miały zupełnie inną formę. W podanym fragmencie zarzuca on Elżbiecie wrogość i obcość. Manipuluje nią i pomimo swojej winy, oczekuje od niej wybaczenia. Przemawiają za tym słowa ,,…będzie jak zechcesz, ale ty musisz to zrozumieć, kto jak nie ty…’’. Zenon zdaje sobie sprawę, iż Justyna była kobietą, którą po prostu wykorzystał. Miał jednocześnie świadomość, że to Elżbietę szczerze kochał. Nie mniej jednak, liczy on na zrozumienie ze strony Bieckiej. Kobieta jest silnie związana ze swym narzeczonym i choć nie jest to dla niej łatwe, toleruje zachowanie Zenona, wspiera go i przebacza mu wszystko. Ziembiewicz wie, iż powtarza ,,schemat’’ swojego ojca. Kobiety w jego życiu odgrywają ważną rolę, a on w kontaktach z nimi udowadnia swą słabość i brak silnego charakteru .Jest nierozsądny i przez to wdaje się między innymi w romans z Justyną. Konsekwencją tego jest ciąża kochanki, a później jej załamanie nerwowe. Ostatecznie, zdesperowana oblewa ona twarz Zenona kwasem, a ten w końcu popełnia samobójstwo.