Podmiot liryczny opisuje bohatera, którym jest pan Cogito (człowiek myślący). Przygląda się jego nogom i widzi, iż lewa jest młoda i chłopięca, z dobrze ukształtowaną łydką, ale trochę mało rozwinięta i przykrótka. najwyraźniej wzbudza jego podziw.

Prawa noga pana Cogito jest chuda i ma blizny: jedna blizna wiedzie wzdłuż ścięgna Achillesa, druga okrągła jest różowa, powstała podczas żałosnej/sromotnej ucieczki pana Cogito – nie wiemy skąd uciekał, ale nie sam fakt ucieczki oznacza poddanie się lub strach.

Lewa noga lubi podskakiwać, zatem i tańczyć, ale też jest ostrożna. Prawa noga natomiast jest sztywna i odważna, drwi z niebezpieczeństw, których wyraźnie boi się lewa. Wynika to najpewniej z braku doświadczenia: prawa wie, czego nie musi się bać, lewa jeszcze nie ma skali ocen sytuacji czy miejsc.

Lewa noga odnajduje w oczach podmiotu podobieństwo do Sancho Pansy, a prawa podobna jest do błędnego rycerza, zapewne chodzi o Don Kichote’a. Tak więc pan Cogito ma dwie nogi i podąża na nich przez świat nieco zataczając się, ponieważ lewa jest nieco krótsza.