Jedną z najbardziej charakterystycznych powieści epoki dwudziestolecia międzywojennego jest wydana w 1924 roku książka Stefana Żeromskiego “Przedwiośnie”. Opowiadania ona o dziejach rewolucjonisty Cezarego Baryki, urodzonego w Baku, dla którego Polska była krajem obcym, ale do którego powrócił z woli rodziców. Czytelnik wraz z głównym bohaterem, poznaje losy państwa polskiego po odzyskaniu niepodległości. Powieść pełna jest symboli zarówno w bohaterach jak i w samym tytule, a wszystko to, nawiązuje do tematu odzyskania niepodległości, co bardzo inspirowało Stefana Żeromskiego i ator poświęcał temu wiele miejsca w swoich dziełach z tamtego okresu.

Cezary Baryka, główny bohater powieści „Przedwiośnie”był synem Polaków - urzędnika Seweryna Baryki oraz Jadwigi Dąbrowskiej z Siedlec. Jego dzieciństwo było sielanką aż do wybuchu I wojny światowej, gdy jego ojciec musiał wyruszyć na front, a nastoletni Cezary został tylko pod opieką swojej matki. To sprawiło, że zafascynował się rewolucją, zrezygnował z nauki w szkole i brał udział w publicznych egzekucjach. Zmienił się tak bardzo, że wydał kosztowności matki i pozwolił na zarekwirowanie ich domu. Nie widział jak matka przynosiła mu jedzenie i jak sama umierała, walcząc o jego życie, rewolucja zaślepiła go całkowicie. Dopiero po jej śmierci, gdy ujrzał odrąbany palec z jej obrączką i był zmuszony do grzebania niewinnych, zmarłych osób - zrozumiał ogrom rewolucji. Podczas pracy spotyka swojego ojca i razem wyruszają do Polski, jednak dociera tam tylko Cezary, wyczerpany i chory Seweryn ginie podczas ciężkiej drogi. Ojciec zdążył jednak opowiedzieć synowi o cudownym wynalazku technicznym inżyniera Baryki - szklanych domach. Dzięki wykorzystaniu bogactw naturalnych zbudował on przyjazne dla środowiska huty szkła, w których zaczął produkować części domów. Są one czyste, mają estetyczny wygląd, łatwo je złożyć, są funkcjonalne. Ojciec wspominał mu także o dobrobycie panującym w ojczystym kraju, mówił o reformie rolnej, poprawie zdrowia i życia mieszkańców, zmianie obyczajów, wzroście kultury życia.

Przedstawiony fragment to moment, gdy główny bohater powieści po utracie dwojga rodziców, dociera do ich ojczyzny. Jest zmęczony i wyczerpany, jako jedyny z podróżnych z nikim się nie wita, nikt na niego nie czeka. Nie ma przy sobie nawet dokumentów, które zostały w skradzionej wcześniej walizce. Dzięki pomocy inżyniera Białynia, udaje mu się przekroczyć bramę i wtedy bohater doznaje szoku widząc brudne ulice, zaniedbane domy i dzieci bawiące się w błocie. Cezary pytał w myślach: “Gdzież są twoje szklane domy?” Utopijna idea Seweryna Baryki stanowiła połączenie romantycznego mistycyzmu z pozytywistyczną wiarą w postęp techniczny, ale realia wyglądały zupełnie inaczej. Jego syn zetknął się z nędzą, ubóstwem, brakiem stabilizacji, chaosem prawnym i nie wiedział, co powinien dalej robić. Gdyby nie pomoc przyjaciela rodziny, Szymona Gajowca, to młody Baryka nie dałby sobie rady w kraju, od którego oczekiwał tak wiele, a okazało się, że była to jedynie legenda i marzenie jego ojca. Cezary przybywa do Polski na przełomie zimy i wiosny, czyli okresu radości ludzi z nadchodzącej pełnej słońca, ciepła, nowego życia pory roku. Można to odczytać także symbolicznie, jako nadejście upragnionej niepodległości i obraz cieszących się mimo zniszczeń Polaków, gdyż ci mają nadzieję na szybką odbudowę kraju i rozpoczęcie nowego, lepszego, wolnego życia. Cezary wierzy w mit o szklanych domach wymyślony przez ojca i ma nadzieję, że kiedyś stanie się on rzeczywstością, dlatego bierze udział w wojnie polsko-bolszewickiej w obronie kraju. Tam ratuje Hipolita Wielosławskiego i dzięki przyjaźni z nim zaczyna normalne życie w Polsce.

“Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego jest wyrazem rozczarowania pisarza rozwojem sytuacji w Polsce po odzyskaniu niepodległości, gdy w kraju wybuchła wojna polsko-bolszewicka, panowała hiperinflacja, kryzys rządowy, wybuchały liczna strajki i zamordowano prezydenta Gabriela Narutowicza. Nie wiadomo było, jak rozwinie się ta sytuacja dalej - Polacy nie potrafili poradzić sobie z wywalczoną wolnością. W osobie Cezarego Baryki można doszukać się symbolicznego ukazania polskiego losu, ale na pewno symboliczny i nieprzypadkowy jest tytuł powieści. Przedwiośnie to czas naprawy tego, co zniszczyła zima i oczekiwania na nadejście wspaniałej wiosny - tak samo jak odbudowa Polski i świadomość odzyskania niepodległości. Podany fragment to punkt zwrotny w życiu Cezarego Baryki, który po stracie wszystkiego, może rozpocząć zupełnie nowe życie.