Tren IX ma charakter refleksyjny. Wręcz zmusza nas abyśmy odczytywali go z dużym skupieniem i zaciekawnieniem. Dla nas jest najprzejmującym wierszem. Pojawia się w nim pojęcie mądrości. Tren ten śle ironiczne pochwały mądrości. Sprawia że człowiek jest nieczuły. Wszystkie wartości które poeta umieszczał w wierszach okazały się nieprzydatne po stracie córki Urszuli. Na początku utworu zauważamy że autor aby urozmaicić swoje dzieło umieszcza apostrofę. Ten zwrot jest bardzo podniosły podniosły i emocjonalny. W dalszej części, chwali Mądrość, cechuje ją pozytywnymi określeniami, ale dodaje również że jest wręcz nieosiągalną doskonałością, której człowiek nigdy nie doświadczy. Mówi że człowiek nie powinien bać się śmierci. Powinniśmy tak samo cieszyć się ze szczęścia co i nieszczęścia. Autor chciał posiąść mądrość, sądził, że jeśli będzie ją miał, zapomni o bólu, rozpaczy, strachu z powodu śmierci bliskiej mu osoby. Przez duży okres w swoim życiu dążył do celu. Zdobywał wiedzę, stawał się „lepszy”. Ale to nie wystarczyło. Po latach zaczyna rozumieć, że wiedza jest czymś innym niż szczęście. Bycie mądrym, a bycie szczęśliwym- są to dwie różne od siebie rzeczy. Poeta na koniec utworu to zrozumiał. Przejżał na oczy i wrócił do szarej codzienności. Zobaczył że jest tylko zwykłym człowiekiem. I że jak każdy, tak i on cierpi z powodu śmierci najbliższej mu osoby.