Średniowieczna “Legenda o św. Aleksym” ukazuje ona śmierć męczeńską, oraz realizuje wzór osobowy człowieka średniowiecza - ascety. Bohater porzuca dotychczasowe życie podejmując decyzję swojego życia. Wyrzeka się bowiem bogactw, zaszczytów i szczęścia rodzinnego, panad to poddaje się surowej dyscyplinie wewnętrznej w celu osiągnięcia czystości i doskonałości duchowej. Postawa bohatera ukazuję nam niezwykłą pobożność i pokorę. Święty Aleksy odchodzi w tułaczą wędrówkę, poznaję uczucie cierpienia, nędzy, wstrzemięźliwości. Leżał szesnaście lat pod schodami na dworze ojca, gdzie wylewano na niego pomyje jednak w tym wszystkim dbał o swoje postanowienia i czekał na śmierć, która utożsamiała się z wybawieniem i celem jaki postawił sobie bohater. Umarł w osamotnieniu pod schodami rodzinnego domu. Doznał również skrajnej samotności, jednakże śmierć była spełnieniem, przejściem na wyższy etap egzystencji. Ponadto po śmierci i pochówku nastąpiły liczne cuda, dzwony same dzwoniły, jego ciało nie rozkładało się, a jego zapach uzdrawiał chorych. Jego stosunek do śmierci to idealny przykład „ars moriendi”, przywołujący na myśl osobę Chrystusa. Umieranie bohatera jest opisane w sposób prosty i spokojny, na wzór jego całego życia.