Bezpieczeństwo narodowe (państwa) to pojęcie bardzo rozległe. Obejmuje pojęcie stanu oraz procesu. Oznacza brak występowania zagrożenia ataku militarnego, presji politycznej czy nacisku gospodarczego. Podmiotem tego bezpieczeństwa jest naród, zorganizowany w państwo. W przeszłości ludzie starali się zachować jedynie dwa cele związane z aspektem bezpieczeństwa. Pierwszym z nich był Ład, a drugim Trwałość. Ludzie nie zajmowali się bezpieczeństwem, ponieważ nigdy nie czuli się „bezpiecznie”. Spowodowanie to było licznymi wojnami, konfliktami nie tylko na tle politycznym, ale także religijnymi czy etnicznymi. Źródeł bezpieczeństwa narodowego w przeszłości możemy doszukiwać się przede wszystkim w umownych regułach, które zostały przyjęte przez społeczeństwo np. oko za oko, ząb za ząb. Prawo kościelne odgrywało też ogromną rolę – dziesięć przykazań to jedno z podstawowych źródeł prawa istniejących nawet do dziś. Prawo nie pisane sprawdzało się, aż do przełomowych wydarzeń np. Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Kolejnym źródłem wiedzy o bezpieczeństwie narodowym jest literatura, która już od czasów starożytnych zaczęła ukierunkowywać się w stronę bezpieczeństwa. Dzieła Niccolo Machiavellego, czy nawet polskiego autora – Andrzeja Frycza-Modrzewskiego dały nam podstawy teoretyczne do budowania bezpieczeństwa. Każdy podstawowy aspekt bezpieczeństwa, wywodzi się właśnie z dawnej literatury. Współcześnie, źródła bezpieczeństwa są większe i bardziej obszerniejsze niż kiedyś. Kiedy społeczeństwa przestały prowadzić wojny oraz konflikty, a zajmować się bardziej innymi sprawami, wtedy doszli do wniosku że jedyną rzeczą o jakiej zapomnieli było bezpieczeństwo. Od tego momentu zaczęła się eksplozja zainteresowań w dziedzinie bezpieczeństwa narodowego. Powstały nowe źródła prawa takie jak konstytucja z kwietnia 1997 roku, która wskazuje na to że bezpieczeństwo jest ważnym aspektem w każdym państwie. Także literatura współczesna ukazywała różne poglądy i strategie na temat bezpieczeństwa narodowego. Liczni autorzy dzieł o bezpieczeństwie – W.Kitler, P. Żukiewicz, S.Koziej czy J.Stańczyk doszli do wniosku, że współcześnie nie liczy się siła, choć jest ważnym aspektem, tylko wiedza i nauka. Jednym z ważnych współczesnych źródeł wiedzy o bezpieczeństwie narodowym (państwa) jest Biała Księga Bezpieczeństwa Narodowego. Większość państw posiada taką księgę, w której opisane są wszystkie cele, doktryny czy wartości jakie ma ukazywać współczesne bezpieczeństwo.

Reasumując, źródła wiedzy o bezpieczeństwie dostrzegamy zarówno w przeszłości, jak i współcześnie. Najważniejszymi z nich są: literatura, zarówno klasyczna jak i współczesna, prawo pisane oraz obyczajowe (zwyczajowe), filozofia i jej nurty, paradygmaty przywódców politycznych, oraz religia. W przeszłości ludzie nie zajmowali się bezpieczeństwem, liczyła się przede wszystkim siła i potęga kraju. Tylko nieliczni, w tym filozofowie, dostrzegali większe znaczenie bezpieczeństwa. Natomiast współcześnie bezpieczeństwo narodowe odgrywa ogromną rolę. Nie liczy się już siła, tylko wiedza i nauka, a zainteresowanie tym nurtem jest bardzo duże. Wielu dzisiejszych naukowców tworzy literaturę o bezpieczeństwie, która opiera się na źródłach przeszłych i współczesnych.