Przygoczony fragment przedstawia obraz polski jaki zastał Cezary. Po długiej podrózy, podczas krórej umiera jego ojciec, sam dociera do nieznanej mu ojczyzny. Występuje narrator trzecioosobowy pokazujący świat tak jak widzi go głowny bohater. W pociągu uwagę cezarego przykuło to, że wraz z nim do Polski jachali zwykli ludzie. Osoby wyjęte z pod prawa ponieważ byli Polakami. Nie było tam dla nich miejsca. Warunki, w jakich podróźowali były bardzo cięzkie, podczas drogi Cezary dostrzegł tyranie bolszewików wobec Polaków. Dla wielu z nich była to sotatnia podróż. Równiez dla ojca Cezarego. On i wielu innych, byli zmuszeni swoich bliskich na jednym z postojow liczac się z tym, ze prawdopodobnie juz nigdy nie wróca w to miejsce. W analizowanym rragmencie Cezary przybywa do Polski w momencie tytułowego przedwiośnia. Spotyka sie z nadzieja na lepsze zycie polakow oraz z nędzą jaką poznaje w Polsce. Jako rewolucjonista bez patriotycznych pobudek ocenia Polske i stopniowo staje się Polakiem.