Przytoczony fragment pochodzi z dramatu Stanisława Wyspiańskiego pt: „Wesele, zawiera on krytyczny obraz społeczeństwa polskiego. Ślub przedstawiciela wyższej grupy społecznej z prostą kobietą staje się okazją do przedstawienia dwóch najliczniejszych warstw społecznych: inteligencji i chłopów oraz ukazuje niemożność ich porozumienia się. Taniec chocholi, który odbywa się na weselu symbolizuje bezradność polskiego narodu, niezdolnego do odzyskania niepodległości. Akcja odbywa się w izbie weselnej o świcie, chłopi oraz inteligencja są pogrążeni w tańcu, w takt muzyki granej przez Chochoła. Bezradny Jasiek podejmuje próby wybudzenia tańczących gości. Jednak ma świadomość, że jest to niemożliwe, ponieważ zgubił złoty róg – podarunek od gospodarza. Złoty róg symbolizuje szansę odzyskania niepodległości, jego dźwięk ma na celu poderwać ospałe społeczeństwo, wyzwolić w nim ducha walki. Całej sytuacji towarzyszy senny melancholijny nastrój i jednorodna muzyka wprowadzająca w trans. Chochoł jest kluczową postacią sceny, symbolizuje bezsilność, apatię i nie moc polskiej zbiorowości. Wyspiański interpretuje chocholi taniec jako pesymistyczną diagnozę stanu polskiego społeczeństwa, nie nadającego się do wyzwoleńczego powstania, nie będącego w stanie się zjednoczyć, by walczyć o wolność ojczyzny. Uważa, że wina leży po obu stronach niezorganizowanych obywateli. Chłopom zarzuca bezmyślność, pochopność, nieodpowiedzialność – Jasiek poprzez swoją nierozwagę gubi złoty róg. Natomiast…