Kredyt hipoteczny to długoterminowy kredyt bankowy, którego zabezpieczeniem jest hipoteka. Udzielany jest najczęściej na budowę lub zakup nieruchomości. Stanowi on bardzo ważny filar gospodarki nie tylko z punktu widzenia przeciętnego mieszkańca Europy, który poprzez zaciągnięcie rzeczonego kredytu jest w stanie zaspokoić swoje potrzeby mieszkaniowe, lecz przede wszystkim całej gospodarki wspólnot. Omawiany w pracy magisterskiej produkt finansowy stanowi znaczący element i źródło finansowania rozlicznych przedsięwzięć na terenie całej Unii Europejskiej. Nie można również zapominać, że kryzys finansowy trwający od 2007 r. spowodowany został przez pożyczki hipoteczne, których udzielały banki przy wysokim ryzyku spłaty osobom o niewystarczających możliwościach finansowych (tzw. subprime mortgage). Pożyczki te stały się zabezpieczeniem obligacji strukturyzowanych masowo sprzedawanych w celach inwestycyjnych i spekulacyjnych przez prywatne instytucje finansowe, w tym największe banki amerykańskie i europejskie. Świadomość ryzykowności tych obligacji była niewielka, gdyż trwał wzrost na rynku nieruchomości, a czołowe instytucje ratingowe wystawiały wysokie oceny bezpieczeństwa rzeczonym obligacjom. Niewypłacalność indywidualna z niespodziewanie dużym odsetkiem (9,2%) poskutkowała z kolei brakiem gotówki na rynku kredytowym i niestabilnością instytucji finansowych na całym świecie . Dlatego, tak ważne, szczególnie w obliczu wciąż trwającego kryzysu finansowego i związanymi z tym faktem zawirowaniami na światowych rynkach, jest odpowiednie zrozumienie zarówno samego pojęcia kredytu hipotecznego jak i dążeń Komisji Europejskiej do podporządkowania instytucji finansowych zasadzie harmonizacji maksymalnej i ujednolicenia prawodawstwa krajów członkowskich na gruncie kredytów hipotecznych. Działania te w zamyśle mają prowadzić do lepszego zabezpieczenia interesów zarówno kredytobiorców jak i kredytodawców, zachowania równowagi na rynku kredytów co z kolei ma odbudować zaufanie do tych instrumentów finansowych a także zwiększyć popyt przyczyniając się tym samym do wzrostu konsumpcji a co za tym idzie rozwoju gospodarki Unii i poprawienia jej konkurencyjności na arenie międzynarodowej.