Terroryzm polega na użyciu przemocy (lub przynajmniej groźbie użycia przemocy) po to, aby wymusić realizację ważnych dla terrorystów celów, których ich zdaniem nie da się osiągnąć na drodze politycznej. Metodą działania jest wzbudzenie powszechnego strachu, zniszczenie poczucia bezpieczeństwa, nie tylko wśród osób bezpośrednio zaangażowanych w konflikt (władza, wojsko, policja), lecz przede wszystkim wśród ludności cywilnej, która w zamyśle terrorystów powinna wywierać presję na rządzących, by ulegli ich żądaniom. Akcje terrorystyczne mają zazwyczaj spektakularny charakter. W ostatnich latach na arenie międzynarodowej pojawił się terroryzm globalny. Przyznaje się do niego wiele organizacji fundamentalistów islamskich deklarujących walkę ze światową dominacją Zachodu, a zwłaszcza USA.

Najbardziej znane organizacje terrorystyczne: Al–Kaida (Baza). Jej przywódcą jest saudyjski biznesmen Osama ben Laden, a najgłośniejszą akcją atak samolotów z terrorystami na pokładzie na WTC i Pentagon we wrześniu 2001 r. Al–Kaida to terrorystyczny kartel, przystępują do niego inne islamskie organizacje terrorystyczne. Jej komórki wykryto m.in. w Niemczech, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii. IRA (Irlandzka Armia Republikańska). Jej celem jest odłączenie północnej Irlandii od Wielkiej Brytanii. W zamachach organizowanych przez IRA zginęło około 3,2 tys. osób. IRA nigdy nie atakowała obcokrajowców – turystów w Irlandii. ETA (Kraj Basków i Wolność). Domaga się oderwania od Hiszpanii i Francji Kraju Basków. W 1998 r. ogłosiła rozejm, który spowodował ograniczenie działania. ETA deklaruje, że celem ataku mogą stać się turyści. RAF (Frakcja Czerwonej Armii). Jedna z najsłynniejszych lewackich organizacji terrorystycznych. Założona w 1970 r. przez Andreasa Baadera, Gudrun Ensslin i dziennikarkę Ulrikę Meinhof. Po odbiciu przez niemieckie siły bezpieczeństwa porwanego przez związanych z RAF Palestyńczyków samolotu Lufthansy w Mogadiszu założyciele grupy popełnili samobójstwo. W 1998 r. RAF przestała istnieć. Włoskie Czerwone Brygady. Rozpoczęły działalność w 1970 r. i były największą lewacką organizacją terrorystyczną. Wsławiły się zamordowaniem w 1978 r. byłego premiera Aldo Moro i wieloma zamachami bombowymi. Francuski FLNC (Front Wyzwolenia Korsyki). W latach 90. przeprowadził serię zamachów, m.in. na merostwo w Bordeaux. W 1998 r. zamordował prefekta Korsyki Claude’a Erignaca. Rok później ruch rozbiła policja francuska. Organizacja Wyzwolenia Palestyny. Założona w 1964 r. przez Jasera Arafata. Ten wielokrotnie potępiał zamachy w Izraelu, ale przeprowadzały je często związane z OWP Brygady Męczenników Al Aksa. Hamas (Zapał) odwołuje się do islamu jako źródła prawa. Od 1988 r. głosi dżihad – wojnę z państwem Izrael. Władze izraelskie obwiniają Hamas o zabójstwo około 900 osób.

Egipskie Bractwo Muzułmańskie, Islamski Dżihad, Talaa al Islamija. Celem jest prozachodnie państwo islamskie. Egipscy intelektualiści popierający Zachód, dziennikarze, nauczyciele. Atakują też turystów (od 1992 r. zginęło ich przeszło 100, w tym 57 w największym zamachu w Luksorze w 1997 r.). Tamilskie Tygrysy. Prowadzą wojnę domową o utworzenie państwa na północy Cejlonu. W 1991 zamordowali premiera Indii Rajiva Gandhiego. W 1997 r. wysadzili bank i centrum handlu w Kolombo (zginęło ponad 100 osób). Współdziałają z al–Kaidą. Kolumbijskie M–19 i Ludowe Siły Wyzwolenia. Prowadzą wojnę partyzancką z rządem (zamachy bombowe, ataki na ropociągi). W 1997 r. w czasie wyborów porwały około 200 kandydatów do władz lokalnych. Świetlisty Szlak. W 1996 r. 14 jego terrorystów zajęło ambasadę Japonii w stolicy Peru Limie, ale zakładnicy zostali odbici przez komandosów. Wciąż czasami porywają turystów w górach.

Wiek dwudziesty, a także początek wieku dwudziestego pierwszego to czasy wzrostu terroryzmu na świecie. Szczególnie w ostatnich latach terroryzm stał się szczególnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa światowego. Wystarczy wspomnieć tu ataki terrorystyczne na Nowy York, Madryt czy Londyn. Historia terroryzmu jest dość długa gdyż sięga czasów starożytnych, gdzie pod zupełnie inna nazwą terroryzm był stosowany w starożytnej Grecji. Swoje obecne kształty zjawisko terroryzmu zaczęło przybierać po drugiej wojnie światowej. Przykładami są tu wydarzenia mające miejsce na olimpiadzie w Monachium w roku 1972, działalność IRA, baskijskiej ETA, Al Kaidy czy Hamasu. Terroryzm może mieć przy tym charakter polityczny, kryminalny, indywidualny oraz zbiorowy. Współczesne działania terrorystyczne mają przede wszystkim charakter terroryzmu zbiorowego, gdyż jego ofiarami padają zwykle cywile, osoby całkowicie przypadkowe. Samo słowo terroryzm pochodzi od greckiego słowa “drżeć, bać się” oraz od łacińskiego “terror, -oris” , co oznacza “strach, trwoga, przerażenie”. Obecnie istnieje także wiele definicji zjawiska terroryzmu. Ogólnie terroryzm oznacza sprawowanie władzy za pomocą terroru czyli przemocy, gwałtu, agresji. Departament Obrony Narodowej Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej twierdzi, że terroryzm to" bezprawne użycie - lub groźba użycia - siły czy przemocy wobec osoby lub mienia, aby zastraszyć rząd czy społeczeństwo, często dla osiągnięcia celów politycznych, religijnych lub ideologicznych". Terroryzm zatem wiąże się z użyciem siły lub tez pogwałceniem praw jakiejś zbiorowości w celu realizacji określonych celów. Współczesny terroryzm charakteryzuje się tym, iż grupy terrorystyczne działają z inspiracji oraz za przyzwoleniem władz państwowych.