Strategia bezpieczeństwa Narodowego RP z 2014 roku została zatwierdzona przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 5 listopada, zastępując tym samym poprzedni dokument wydany w 2007 roku. Ujmuje ona w sposób całościowy zagadnienia bezpieczeństwa narodowego oraz wskazuje optymalne sposoby wykorzystania zasobów będących w zasobach państwa w sferze obronnej, ochronnej, społecznej oraz gospodarczej. Dokument ten identyfikuje interesy i cele strategiczne państwa polskiego wynikające z Konstytucji RP oraz jest zgodny z strategiami NATO i UE. Strategia unaocznia nam, ewolucje pojęcia bezpieczeństwo z niegdyś kontekstu głownie militarnego do znaczenia bardzo szerokiego, w którym zawiera się min. sytuacja społeczna w kraju, sytuacja gospodarcza, polityczna czy międzynarodowa. Obecne opracowanie strategii bezpieczeństwa narodowego zostało przyjęte z dużym opóźnieniem, pierwsze symptomy zmiany sytuacji międzynarodowej w części wschodniej Europy pojawiły się wraz z konfliktem zbrojnym między Gruzją a Rosją o Osetię południową w 2008 roku, ważny był też resetu stosunków między Stanami zjednoczonymi i Rosją oraz zaniechaniem budowy tarczy antyrakietowej przez Stany w Polsce. Widać wyraźny wpływ aneksji Krymu przez Rosję oraz wojnę hybrydową na wschodzie Ukrainy na niektóre założenia strategii, nie znajdziemy w niej już stwierdzenia że polska jest krajem bezpiecznym jak to miało miejsce w Białej Księdze z 2013 roku. W strategii nie widzimy nacisku na konkretny rodzaj zagrożeń, przez co można ulec wrażeniu że nie ma określonej hierarchii wartości, brakuje wyraźnego wytłuszczenia realnego zagrożenia pośredniego. W przyszłości możliwe jest, że także bezpośredniego zagrożenia ze strony Rosji ,jeśli utrzymanie niskich cen ropy zmusi Rosję do ekspansji na praktycznie bezbronne państwa bałtyckie, którym jesteśmy zobowiązani pomóc poprzez art.5 Traktatu Północnoatlantyckiego. Aktualne opracowanie składa się z części wstępnej, czterech rozdziałów: rozdziałów: „Polska jako podmiot bezpieczeństwa”, „Środowisko bezpieczeństwa Polski”, „Koncepcja działań strategicznych. Strategia operacyjna”, „Koncepcja przygotowań strategicznych. Strategia preparacyjna” oraz zakończenia. Cała praca napisana jest językiem możliwym do zrozumienia przez przeciętnego obywatela polskiego oraz dostępna dla każdego zainteresowanego. Oceniając środowisko bezpieczeństwa Polski twórcy Strategii twórcy słusznie przyjęli słuszne założenie, że globalizacja i rosnąca współzależność skutkują nieprzewidywalnością pojawiania się zjawisk, których zasięg nie jest ograniczany barierami geograficznymi, systemami politycznymi czy gospodarczymi. Tutaj należy podkreślić, że instytucja jaką jest Organizacja Narodów Zjednoczonych jest często dysfunkcjonalna i nieskuteczna w przeciwdziałaniu powstawaniu i łagodzeniu konfliktów lokalnych, głównie poprzez selektywne stosowanie prawa międzynarodowego przez państwa i forsowaniu ich interesów. Celnie zostało stwierdzone, że wraz z rozwojem technologii teleinformatycznych wzrasta waga zachowania bezpieczeństwa informacyjnego oraz ochrona sieci przed różnego rodzaju cyberatakami, do przeprowadzenia których nie są konieczne duże nakłady finansowe a mogą być bardzo dotkliwe w skutkach. Przykład cyberataku na Estonie dokonany prawdopodobnie przez crackerów opłacanych przez Rosyjskie służby, który spowodował paraliż witryn rządowych, systemu bankowego czy wewnętrznej sieci policji uwidocznia nam wagę zagrożenia . Strategia celnie diagnozuje zagrożenia związane źródłami potencjalnej destabilizacji w Europie , tendencji do ograniczania budżetów obronnych państw NATO i UE . Zauważa ona też reorganizacje Amerykańskiej polityki zagranicznej w kierunku Azji i Pacyfiku oraz słabnące znaczenie organizacji OBWE . „W misji obrony państwa mieści się również wypełnianie funkcji militarnego odstraszania, poprzez demonstrowanie gotowości do obrony siłami utrzymywanymi w czasie pokoju oraz gotowości do ich mobilizacyjnego rozwinięcia w razie wojny.” Tak brzmi punkt 73 strategii, jednak w rzeczywistości zdolności mobilizacyjne kraju maleją z każdym rokiem z powodu zaniechania poboru i braku nawet podstawowego szkolenia obywateli z zagadnień obrony militarnej kraju. Funkcja militarnego odstraszania, też jest w powijakach brakuje nam wyposażenia w uzbrojenie o znaczeniu strategicznym, brakuje starań o uzyskanie broni, na która np. potrzebna jest zgoda kongresu, pod względem broni palnej posiadanej przez obywateli jesteśmy jednym z najbardziej zdemilitaryzowanych krajów w Europie(na 100 obywateli przypada 1,3 sztuki). Brakuje w strategii określenia celu strategicznego jakim jest stworzenie oddziałów obrony terytorialnej, co postuluje wielu ekspertów oraz autorytetów w dziedzinie bezpieczeństwa min. prof. Romuald Szeremietiew, gen. Bogusław Pacek czy prof. Stanisław Koziej, który postuluje reformę Narodowych Sił Rezerwowych w oddziały terytorialne odpowiedzialne za działania na terenie lokalnym tzw. „armia wojewodów”. Strategia Bezpieczeństwa Narodowego należy do najważniejszych dokumentów związanych z bezpieczeństwem państwa, bezpośrednio przyczynia się do zapewnienia bezpieczeństwa i warunków rozwoju w kraju. Ważnym aspektem jest ażeby była to strategia trafna i pozbawiona złudzeń oparta na realizmie politycznym a nie czczych mrzonkach, powinna być poprzedzona zimnym kalkulacjami aby jak najlepiej wypełniać interesy i cele narodowe.