Bezpieczeństwo – stan braku zagrożenia Postrzeganie bezpieczeństwa wg Daniela Frei:

• stan bezpieczeństwa - występuje wtedy, gdy zagrożenie zewnętrzne jest nieznaczne, a jego postrzeganie prawidłowe.
• stan fałszywego poczucia bezpieczeństwa - ma miejsce wówczas, gdy zagrożenie jest poważne, a postrzegane bywa jako niewielkie.
• stan obsesji - występuje wtedy, gdy nieznaczne zagrożenie jest postrzegane jako duże.
• stan braku bezpieczeństwa – wówczas gdy występuje duże rzeczywiste zagrożenie, a postrzeganie tego zagrożenia jest prawidłowe. Bezpieczeństwo gospodarcze (ekonomiczne) – to nic innego jak stan jednostki czy państwa zapewniający jej pewny byt, stabilizację finansową i możliwość rozwoju. Bezpieczeństwo gospodarcze jak każdy inny rodzaj bezpieczeństwa jest też jednocześnie stanem braku zagrożenia. Jednak w zależności od poszczególnego podmiotu, stany ten charakteryzują różne szczegółowe cechy. Bezpieczeństwo ekonomiczne jednostki obserwujemy wtedy, gdy nie musimy martwić się o nasze finanse i rozwój. Rozumiem przez to, że nie musimy martwić się o kwaterunek, czy tez wysilać aby funduszy wystarczyło nam do powszechnie budzącego trwogę „końca miesiąca”. Jednocześnie nie egzystują zagrożenia ograniczające nasz rozwój. Przykładem zagrożenia skupiającego w sobie wszystkie te konsekwencje jest bezrobocie. Osoba bezrobotna nie pracuje, przez co nie generuje dochodu i nie ma możliwości poszerzania swojego rozwoju zawodowego. Ponadto brak dochodów nie pozwala jej na opłatę kwaterunku, więc nie możemy mówić o stabilnym bycie. Bezpieczeństwo ekonomiczne państwa jest - podobnie jak przy jednostce – stanem gwarantującym stabilną i silną (dorównującą innym państwom) gospodarkę, szerokie możliwości rozwoju w różnych sektorach, niezależność od innych państw i pewny byt obywateli. Szczególnie chciałbym skupić się na obywatelskim (społecznym) aspekcie bezpieczeństwa ekonomicznego państwa. Każdy czynnik wpływający negatywnie na bezpieczeństwo ekonomiczne państwa bezpośrednio oddziałuje na każdego z jego obywateli. Przykładów takich zjawisk jest mnóstwo. Kiedy gospodarka naszego kraju jest na wysokim poziomie (niezagrożona) możemy liczyć na wyższe zarobki, niższe koszty utrzymania, stabilne miejsca pracy, wiele szerokich dróg rozwoju zawodowego i społecznego. Ponadto państwo w miarę możliwości „poprawia” jakość naszego bytu poprzez rozwój kultury, rozbudowę i modernizację komunikacji, rozbudowę infrastruktury drogowej – przede wszystkim poprawę jej jakości. Wszystko to sprawia, że pod względem ekonomicznym czujemy się bezpiecznie. Analogicznie sytuacja ma się do naszego stanu zagrożenia. Zaniedbane osiedla, marnie funkcjonująca komunikacja miejska i krajowa, niskie zarobki, zawyżone ceny wszelakich towarów i usług, bezrobocie, niestabilne zatrudnienie czy brak możliwości potencjalnego rozwoju sprawiają, że czujemy się niekomfortowo, bezradnie wobec naszej sytuacji.