Zenon Ziembiewicz jest głównym bohaterem utworu “Granica” Zofii Nałkowskiej. Jest synem rządcy majątku w Boleborzy. Z pochodzenia ziemianinem. Na początku powieści poznajemy bohatera jako studenta uczącego się w Paryżu nauk politycznych . Jednak z biegiem czasu Ziembiewicz staje się innym człowiekiem. Losy bohatera skłaniają go do różnych poczynań. Z jednej strony złych, a z drugiej dobrych.

Zofia Nałkowska doskonale ukazała nam, jak my - ludzie potrafimy spostrzegać innych oraz okoliczności z nimi zwiane. Te różnice doskonale ukazuje nam fragment tekstu zaczynający się od słów: “I tak rzecz cała ułożyła się ściśle według wiadomego schematu…” W tym tekście, jak i w całym utworze, przejrzyście widać subiektywne i obiektywne spojrzenie ludzi na drugiego człowieka. Tego typu przykładem jest, wcześniej wspomniany, Zenon Ziembiewicz, którego losy potoczyły się według określonego schematu. W powieści zwanego schematem boleborzańskim. Romans z Justyna, który rozpoczyna nie szczęsne rzycie bohatera był postrzegany z różnych punktów widzenia. Zenon, wywodzący się z klasy wyższej niż jego kochanka, nie myślał, iż niewinne spotkania ich obojga będą rozwijać się i dojdzie do porażki. Z obiektywnego punku widzenia mogło się wydawać, iż to miłość idealna. Jednak tak nie było. Według niego miłością doskonałą była Elżbieta Biecka. Jednak i w tym związku Ziembiewicz miał dwie twarze. Jednocześnie był narzeczonym, jak i kochankiem Justyny. Twierdził iż kocha Elżbietę i darzy ją uczuciem. Justyna była dla niego jedynie “sumieniem”. Nie mógł ją zostawić gdyż, wciąż czuł wobec niej pewnie zobowiązania.

To zachowanie człowieka ukazuje, jakimi ludźmi potrafimy być. Dla jednych jesteśmy przykładnymi osobami, żyjącymi według określonych zasad, a dla innych wręcz przeciwnie.

Zenon zawsze był przeciwny postępkom ojca. Krytykował go za to, jakim był człowiekiem. Nie uważał ojca za człowieka godnego naśladowania. Jednak coś zmieniło się w życiu bohatera. To, czego się wypierał, obecnie stało się dla niego wzorem. Robił tak samo jak on. Ludzie zaczęli postrzegać Zenona jako Waleriana, gdyż stawał się coraz bardziej do niego podobny. Całe jego życie kręciło się wokół boleborzańskiego schematu

Całe życie Zenona było postrzegane z różnych punktów widzenia. Porządkowo jako prezydent miasta wykazał się przykładnością. Wznosił nowe miejsca rekreacyjne, pokazywał swoje zaangażowanie. Ludzie którzy nie znali wnętrza tego człowieka, byli usatysfakcjonowani jego pracą. Kolejne losy nie były tak piękne, jak by mógł sobie wymarzyć. Oskarżono go o to iż to on wzbudził manifestacje wobec robotników i przemoc. Rząd wstrzymał dopływ finansów na wnoszone budowle.

Cała powieść Zofii Nałkowskiej jest znakomitym przykładem na to, jacy ludzie naprawdę potrafią być. Tak naprawdę nikt w pełni nie może poznać drugiej osoby. Każdego człowieka spostrzegamy z różnych punktów widzenia. Dla innych różne atuty człowieka są przykładem wzorowości, a inne ukazują człowieka w złym świetle. Ważne by być człowiekiem takim, jakim jest się naprawdę.