Obecne czasy dostarczają nam zróżnicowanego obrazu kultur, które są tworzone dzięki działalności człowieka. Sposób wychowania młodego pokolenia w danej kulturze bezpośrednio wpływa na sposób postrzegania świata. Poprzez stały kontakt tylko z jedną kulturą zachowania normy i wartości , które odbiegają od ogółu uważane są za dziwaczne. Jeśli natomiast człowiek przejawia poczucie przewagi jego kultury nad innymi, to możemy wtedy mówić o zjawisku etnocentryzmu. Zjawiskiem przeciwstawnym do etnocentryzmu jest relatywizm kulturowy, polega on na uznaniu wartości wszystkich kultur. Tak ujmowana kultura jest pojęciem opisowym, a nie wartościującym, co wskazuję iż, można ukazać jakie normy, wartości i dzieła wchodzą w jej skład, jednak nie ma możliwości potwierdzenia, że składowe jednej kultury są lepsze od innych kultur. Efektem relatywizmu kulturowego bardzo często jest relatywizm wartości, który opiera się na przekonaniu, że w społeczeństwie nie ma wartości uniwersalnych, które są wspólne wszystkim ludziom. Dlatego jednostkę można oceniać tylko sferze jego własnej kultury, czyli w tej w której przyszło mu żyć. Taki pogląd jest bardzo często odrzucany, ponieważ fakt, że brakuje społeczeństwu norm może skutkować biernym akceptowaniem tego co złe. W konsekwencji unikanie oceny norm moralnych w innych kulturach jednocześnie oznacza wyrażenie zgody na przykład na niehumanitarne traktowanie ludzi. Dogmatyczny zwolennik relatywizmu kulturowego głosi poglądy, że nie można oceniać norm pochodzących z innych kultur, nie będzie on miał nic przeciwko temu, że inne kultury dopuszczają się torturowania ludzi. Relatywista akceptuje to ponieważ jednoznacznie jest to zachowanie charakterystyczne dla danej kultury. W obecnych czasach określone wzory zachowań są charakterystyczne dla wszystkich ludzi bez względu na to do jakiej grupy kulturowej należą. Mamy wtedy do czynienia z uniwersaiami lub powszechnikami kulturowymi. Idealnym przykładem takiego powszechnego wzorca kulturowego są zasady: „nie zabija”, lub zakaz kazirodztwa. Akceptacja innych kultur, która nie ma powiązania z postawą relatywisty kulturowego może przyjmować formą tolerancji lub otwartości. Tolerancja to nic innego jak akceptacja norm innych ludzi do głoszenia odmiennych poglądów. Nie jest to jednak akceptacja dla tych norm tylko pogodzenie się z sytuacją, po prostu że istnieją. Śmiało można więc stwierdzić, że kultura stanowi istotne uwarunkowanie życia i rozwoju społecznego każdego człowieka. Życie ludzi jest uzależnione nie tylko od warunków przyrodniczych, też gospodarczych, lecz również od norm, wartość, a także sytuacji społecznych. Dzieje się tak ponieważ te normy jako, nieodłączne elementy kultury społeczeństwa mają bezpośredni wpływ na nasze codzienne zachowania. Człowiek swoją wyjątkowość może zawdzięczać temu, że jest on jednocześnie twórcą i uczestnikiem kultury. Kultury różnych państw różnią się od siebie, a wynika to z faktu że każde społeczeństwo posiada własne wzory postępowania, myślenia, wartości i normy społeczne