Arystokracja jest chorym tworem, w którym nie wykształcił się etos pracy. Prus przedstawia w “Lalce” społeczeństwo Warszawy, stolica jest jednak miniaturą całej Polski - powieść pokazuje nam wszystkie warstwy społeczne. Arystokracji poświęca Prus w “Lalce” stosunkowo dużo miejsca. Warstwa ta jest przedstawiona w przeważającej większości negatywnie. Jest oderwana od reszty społeczeństwa, wyalienowana. Do grupy arystokracji możemy zaliczyć m. in. takie postaci: Tomasz Łęcki, Izabela, Łęcka, Krzeszowscy, hrabina Karolowa, prezesowa Zasławska, Ochocki, baron Dalski, Kazimierz Starski, hrabia Liciński. Arystokraci uważają się za ludzi lepszych, za lepszą rasę. Są to próżniacy, ludzie, którzy utrzymują się z procentów od swoich wielkich majątków. Są zepsuci moralnie, żyją w obłudzie, czego dowodem są kwesty na rzecz biednych, organizowane nie ze współczucia dla losu, ale po to, aby pokazać się w towarzystwie. Myślą tylko o dobru własnym, ewentualnie własnej grupy społecznej. Brak im woli działania, zmieniania społeczeństwa, choć to właśnie oni posiadają środki, żeby coś zrobić. Kolejne wady arystokracji, które pokazuje Prus to chciwość i niegospodarność. Starski jest łasy na pieniądze i interesują go tylko panny z posagiem. Łęcki przepuszcza cały majątek na podróże, piękne mieszkanie, garderobę córki i inne zbytki. W tej grupie społecznej Bolesław Prus przedstawia trzy postaci pozytywne. Pierwszą z nich jest prezesowa Zasławska, która ma dobre serce, próbuje pomagać chłopom. Druga to Ochocki, który dystansuje się wobec swojej klasy społecznej, widzi jej wady, sam zaś poświęca się nauce. Nie jest człowiekiem próżnym, chce coś robić. Pozytywne cechy można także odnaleźć w osobie księcia, który jest wprawdzie pzrekonany o wyższości swojej klasy, jest jednak patriotą, interesuje go los kraju, nie chce stać z założonymi rękami, chce zrobić coś dla dobra Polski. Aleksander Gierymski poprzez swój obraz ukazał życie arystokracji. Przedstawił narcyzm człowieka przyglądającego się własnemu odbiciu w lustrze wody.