Słowo Miłość możemy rozumieć na kilka sposobów np. : miłość mężczyzny i kobiety, miłość rodzicielska, braterska, miłość do Boga, Ojczyzny. Jest więc wiele odmian miłości, a każda z nich jest inna i piękna, z czego innego się zrodziła i czemu innemu służy. Potrzeba miłości tkwi głęboko w każdym z nas. Gdy czujemy, ze jesteśmy kochani, łatwiej nam przetrwać trudne chwile, jesteśmy szczęśliwi i czujemy się ważni. Jeżeli my kochamy, umiemy przezwyciężyć własny egoizm, pragniemy dawać, a nie jedynie brać . To piękne wyrażanie emocji, bliskość z drugą osoba z kimś kogo najbardziej na świecie kochamy. Na podstawie kanonu miłości powstało wiele utworów literackich. Romeo i Julia to tytułowi bohaterowie książki Williama Szekspira. Julia Capuletti to 14 letnia dziewczyna, należąca do potężnego rodu Capulettich z Werony. Jest uległa i posłuszna. Jak większość dziewcząt w jej wieku jest dziecinna i niedojrzała. Gdy zakochuje się w Romeo, miłość odmienia ją, staje się zaradna. Zaczyna trzeźwo myśleć. Wyrabia sobie własne zdanie. Wyzwala się w niej natura buntowniczki. Staje się uparta i wytrwale dąży do celu. Oddając swe serce Romeowi wykazuje się odwagą, bez której ich związek nie mógłby przetrwać . Natomiast Romeo Montecchi to członek werońskiego patrycjuszowskiego rodu rywalizującego z rodziną Capulettich. Wesoły lubiący zabawy i kobiety młodzieniec. Ich miłość zaczęła się na balu w domu Julii, gdzie poznaje i od razu się zakochuję z wzajemnością w młodzieńcu. Jak sią okazuje jest to Romeo Montecchi, potomek wrogiego rodu Montecchich. Młodzi tego samego wieczoru wyznają sobie uczucie i następnego dnia potajemnie biorą ślub. Wzajemna miłość ogromnie odmieniła oboje kochanków, lecz każdego w inny sposób. Początkowo Romeo jest bardzo skrytym i ponurym człowiekiem. Jest melancholikiem i agresorem w stosunku do swoich wrogów. Wszystko zmienia się, gdy spotyka Julię. Staje się odważny, ryzykuje życie przebywając w ogrodzie Kapuletich. Oddany Julii, gotów jest wyrzec się swojego nazwiska. Staje Się odpowiedzialny, stanowczy, szlachetny i co najważniejsze dojrzały do prawdziwej miłości. Bez wahania wypija truciznę widząc Julie martwą, gdyż wie że nie może bez niej żyć. Przed poznaniem Romea, Julia jest beztroską dziewczyną. Kiedy jednak Romeo w zemście za śmierć przyjaciela, zabija krewnego Julii i zostaje wygnany z Werony, a rodzice Julii nalegają na ślub z Parysem, zdesperowana dziewczyna chce popełnić samobójstwo. Za radą ojca Laurentego przygotowuje plan, mający na celu upozorowanie własnej śmierci, by mogła żyć szczęśliwie ze swoim ukochanym. Pomóc jej ma w tym specjalny eliksir, dzięki któremu będzie wyglądała na martwą. Niestety nie wszystko poszło zgodnie z planem, gdyż młodzieniec nie jest świadom, istnienia planu Juli i myśli że ta nie żyję. Powodowany rozpaczą po stracie ukochanej Romeo kupuje truciznę i wypija ją. Przebudzenie dziewczyny jest bolesne, ponieważ widzi nieżyjącego ukochanego. Nie mogąc znieść życia bez niego Przebija się sztyletem, aby być razem z Romeo. Śmierć młodych ludzi pogodziła zwaśnione rody, Są oni dowodem na to, że ,, Człowiek nie może żyć bez miłości” Bohaterami książki Elizy Orzeszkowej ,, Nad Niemnem” są Justyna Orzelska i Jan Bohatyrowicz. Justyna Mieszka w Korczynie u Benedykta razem ze swoim ojcem Ignacym. Uboga szlachcianka, pomaga Marcie w gospodarstwie. Jan to dzielny, pracowity młody człowiek. Jest wrażliwy i szczery. W zaścianku cieszył się szacunkiem. Był wychowywany przez matkę, gdyż jego ojciec zginął w powstaniu. Wiele czasu spędza z Anzelmem, dlatego zna przeszłość swego rodu, ma świadomość swego szlachectwa. W kontaktach z ludźmi był zawsze naturalny, szanował starszych, kochał rodzinną ziemie i pielęgnował tradycje. Gdy Justyna wychodzi z imienin pani Emilii i spaceruje bez celu, spotyka Jana Bohatyrowicza, przystojnego i miłego blondyna, którego wcześniej znała tylko z widzenia. Mężczyzna zaprasza ją do swojego domu. Serdeczny i otwarty Jan wydaje jej się bliższy niż salonowe towarzystwo zgromadzone u pani Emilii. Znajomość z Janem rozwija się dość szybko. Justynie coraz bardziej podobają się sąsiedzi Jana – uczynni, życzliwi, gościnni ludzie. Pomaga im przy żniwach. Zostaje zaproszona na wesele przyjaciółki przyrodniej siostry Janka –Elżuni.