Przytoczony fragment “Granicy” Zofii Nałkowskiej przedstawia obraz starości spojrzeniem kobiety. W podanym tekście opisywane są imieniny starszej właścicielki kamienicy - Cecylii Kolichowskiej. Wiersz Czesława Miłosza pod tytułem “Wiek nowy” ujawnia nam obraz starości w oczach starszego poety.

Cecylia Kolichowska patrzyła na starość z odrazą, ponieważ tęskniła za młodością. Kobiety, które pojawiły się na jej imieninach były siwe, pomarszczone, grube albo przesadnie chude. Miały wielkie brzuchy, które opadały, aż na ich nogi. Ich ciała były niedoskonałe, na przykład miały żylaki .Nosiły staromodne ubrania. Miały cienką, suchą skórę. Kobiety były odepchnięte od społeczeństwa i nikogo nie interesowały. Były bardzo osamotnione, gdyż straciły mężów i synów, zostały jedynie ze swoimi wspomnieniami. Cecylia Kolichowska nie może pogodzić się ze swoim losem, nad czym mocno ubolewa.

Podmiot liryczny w wierszu Miłosza do starości podchodzi humorystycznie, ponieważ wie, że mimo tego, iż jest stary może ciągle robić to, do czego jest stworzony. Ma on problemy ze wzrokiem, którymi się wcale nie przejmuje oraz jego mięśnie są zwiotczałe, przez co ma problem z wykonaniem wszelkiej pracy. Podmiot liryczny dostrzega zalety starości, ponieważ cieszy się, że dożył okresu największej twórczości. Bohater jest szczęśliwy z faktu, że jest jeszcze w stanie kontynuować swoje dzieła.

Fragmenty “Granicy” Zofii Nałkowskiej oraz wiersz Czesława Miłosza zestawione są w sposób kontrastowy, ponieważ bohaterka tekstu Zofii Nałkowskiej wyraża swój negatywny stosunek do starości, natomiast podmiot liryczny w wierszu Czesława Miłosza traktuje starość w sposób satyryczny i widzi jej zalety .