Mąż pełen nadziei i miłości bierze ślub z Marią, mówi ,, zstąpiłem do ziemskich ślubów, bom znalazł tę, o której marzyłem, – przekleństwo mojej Glowie, jeśli ją kiedyś kochać przestanę ‘’. Mąż sam tymi słowami wywołuje szereg postępujących po sobie zdarzeń, które prowadzą do tragedii rodzinnej. Mąż, szybko spostrzega, że pragnie wznieść się ponad codzienność, szuka wzniosłych doznań, nieziemskiej miłości, poszukuje ideału. Chór Złych Duchów spełnia oczekiwania niewiernego męża, w sypialni pojawia się piękna Dziewica symbol pragnień poety, sławy i życia w raju. Mąż dokonuje porównania miedzy zjawą a żoną. Poeta przyznaje, że jego żona nie jest godna jego miłości, jest pełen egoizmu, szybko zapomina o obowiązkach wobec rodziny, kuszony przez Dziewicę, odchodzi. Żona załamana ucieczką męża,popada w depresję. Na chrzcinach syna Orcia ‘ nakazuje ‘ mu być poetą, żeby jego ojciec go pokochał. Po zaistniałej sytuacji trafia do wariatkowa, gdzie umiera na rękach odwiedzającego ją męża. Doprowadza to do zniszczenia rodziny, gdyż Mąż po przejżeniu na oczy chciał wrócić i wszystko naprawić. W efekcie został sam z synem. Orcio zaczął ślepnąć, stawał się poetą tak jak chciała tego matka. Mąż nie wiedział co z tym zrobić. Cały ich świat wywrócił się do góry nogami. Przykładem tragdii rodzinnej jest utwór Moliera „Skąpiec”, w którym tytułowy bohater – Harpagon – zaślepiony żądzą pomnażania swojego majątku, nie zauważa, iż unieszczęśliwia tym swoje dzieci i znajomych. Dla fortuny był w stanie zrobić wszystko, byle tylko zyskać. W związku ze „Skąpcem” nasuwa mi się na myśl powiedzenie : „iść do celu po trupach”. Książkowy chciwiec właśnie w ten sposób powiększał swoje dobra – nie bacząc na potrzeby i uczucia innych. Sądzę, że to zachowanie doprowadziło rodzinę Harpagona do nieszczęścia, gdyż pomimo pieniędzy ( które i tak nie były do dyspozycji dzieci), w domu brakowało ciepła i miłości.

Również Henryk Sienkiewicz w swojej powieści „W pustyni i w puszczy” opisał nieszczęście, tym razem dotykające rodzinę Tarkowskich i Rowlinson. Kiedy Staś i Nel zostają uprowadzeni, ich ojcowie kierowani gniewem i obawą o dzieci, podejmują kroki mające na celu natychmiastowe odnalezienie swoich najbliższych. W tym utworze dramatem okazuje się być długa rozłąka, trudna walka o przetrwanie i ciągły strach młodego Tarkowskiego i jego przyjaciółki, oraz obawa i determinacja ich ojców. Podsumowując sądzę, że historia dramatów rodzinnych pojawia się bardzo często w książkach. Może odnosić się do błędów czy śmierci takich jak w Nie – boskiej Komedii albo do ucieczek lub rzeczy materialnych jak w przytoczonych tekstach. Tak na prawdę nigdy nic nie wiadomo, bo gdyby Hrabia Henryk ( Mąż) został przy swojej żonie, czy cośby się zmieniło? Gdyby nadal był nieobecny duchem, prędzej czy później śmierć by ją dopadła.