Konrad Wallenrod to bohater utworu Adama Mickiewicza. Jest to bohater romantyczny, który cierpi w wyniku samotności. W dzieciństwie został porwany przez Krzyżaków z Litwy. Przez nich też został wychowany, dorastał wśród obcych ludzi, którzy nie potrafili zapewnić chłopcu wystarczającej uwagi ani miłości rodzicielskiej.

Halban podsycał w chłopcu poczucie wyobcowania. Śpiewał mu pieśni litewskie, które podsycały uczucie nienawiści ku zakonowi, wzbudzały też w bohaterze chęć zemsty. Tęsknota za krajem ojczystym sprawiła, że młodzieniec wrócił do rodaków. Wśród Litwinów czuł się dobrze, nawet zakochał się i ożenił z Aldoną, córką Kiejstuta. Jednak niedane mu było długo cieszyć się swoim szczęściem domowego ogniska.

Zakon zaczął coraz mocniej zagrażać Litwie. Konrad postanawia zemścić się na porywaczach i wyzwolić swą ojczyznę pomimo tego, że wśród wrogów jest zupełnie sam. Przez te lata, kiedy nie wiedział o swoim pochodzeniu, udało mu się wypracować wysoką pozycję wśród Krzyżaków, zdobył ich zaufanie i postanowił to wykorzystać. Został wodzem naczelnym i doprowadził Zakon do klęski.

Konrad Wallenrod płaci jednak za to wysoką cenę. Musiał bowiem wybrać pomiędzy szczęściem ojczyzny i swoim szczęściem. Jednak zdecydował się na życie w samotności: bez ukochanej i wśród wrogów. Sprzeciwił się również etyce rycerskiej, bo walczył jak lew i lis, posługując się podstępem. Wallenrod jest samotny, ale jest to samotność z wyboru.

Motywem działań Konrada jest miłość do ojczyzny, dla której bohater poświęcił wszystko: rodzinne szczęście, dobro własnej ukochanej Aldony, honor rycerski, a w końcu własne życie. Dokonuje wyboru, który uniemożliwia mu powrót do normalnego, rodzinnego życia. Osamotnienie, kłamstwo i obłuda towarzyszą mu w całym życiu. Konrad Wallenrod osiąga sukces łamiąc potęgę Zakonu i doprowadzając go do klęski. Jednak nie przynosi mu to satysfakcji, ponieważ zdradzając ludzi, którzy go wychowali działał wbrew sobie, ma wyrzuty sumienia. Kiedy zdrada dokonana przez Wallenroda wychodzi na jaw bohater popełnia samobójstwo, uprzedzając śmierć, na którą został skazany.

Z Konradem utożsamiane jest pojęcie „wallenrodyzmu”, które oznacza postawę polegającą na samotnej, podstępnej walce z wrogiem ojczystego kraju.